Alle inzendingen over LATE WINTER

De rijzende zon in de late winter verspreidt gloed over de besneeuwde daken en over de stenen monnik die mediteert in louter bewustzijn zonder namen in aldoor bloeien zonder sterven Mediteert diep als het wolkeloos blauw waar langs de namen drijven het spel van de tijd…

Mijn lief, mijn boos, verbeten lief, wij riepen naar elkaar, tot twee, tot drie, tot vier keer toe, door de schemer en het sneeuwlicht van de late winter, en keer op keer kwamen we terug, onwillig, gebroken, verliefd. --------------------------------------------- uit: 'Februari' in Het meer van ondank, 1987.…

Indian Summer is herfstkleurig mooi, en kondigt de geboorte van de winter aan. Dutch Summer het aanstaande overlijden. Dutch Summer is een zomers late winter. Een vreemd soort lente. Een pasgeboren naam.…

Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen. Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen…

Ons eigen land, in zilvr- en parelwazen, Omspeeld van zijden zilte zeeëwinden, Belommerd koel van olmen, wilge’ en linden, Hoe houdt ge ons gevangen in uw mazen! Geen schelle kleuren, die de blik verblinden, Geen vreemde vormen, die de ziel verbazen, Uw luchten zijn als bronnen van extasen, Die heeml en aard met bevend licht verbinden.…

Laat staan spreken.…

slootkant is een ultra natuurlijk kunstwerk steil gewand ongerept met overhangende witte waaisels de dammen met roestige hekken wedijveren in fotogenieke uitstraling op afstand gevolgd door knotwilgen in de berm tussen plaatselijk glad fietspad en schoongepekelde snelweg esthetiseren molshopen grauw vuil schrikbulten vanwege onverwacht late…

Het is een late winter, het voorjaar nog ver van hier. Tussenseizoen. Koffiedrinken op de pier, maar de jas blijft aan. Rommelig plekje aan het raam, de koffie is lauw. Veilig achter glas tuur ik naar The Needles in de verte. Het klaart sterk op boven zee, Alum Bay in zonnestralen.…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

Gij hoeft het in geen boek te lezen, De ervaring preekt het even goed: Die ’t wezen KAN en niet WIL wezen, Dat is de man die ’t wezen MOET.…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

gele boterbloempjes madeliefjes en wat rode klaprozen blauwe korenbloemen tezamen op een groene wei een palet met vele kleuren mijn hart wordt danig blij een schilderijtje wordt geboren aquarel in al zijn vormen liefhebbers zullen dit bekoren ja, op zo’n plaatsen wil ik komen een rustig leventje in ongerepte natuur mijn ogen sluiten…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

In de koude vaart pikken twee futen elkaar. Worden dat eitjes?…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

Maak een eind aan het niezen, geef de kou aan de Friezen Maar laat het dooien in Drenthe Weg met de winter, Lang Leve de Lente!…

Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou maar al te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig. Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Je hebt me nimmer kunnen troosten, Jij ging aan mijn gewonde ziel voorbij. M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij.…

ssstt... sluit je ogen en lig stil ssstt... niets zeggen en ogen toe, toe dan zo ja en laat me laat me nu lief voor jou zijn mijn vingers strelen nauwelijks je huid, die kippevelt je lippen krullen als ik ze nauwelijks met de mijne raak alsof je ogen door haar leden zien ik heb je lief m'n schat laat me, zo lief…

Laat me in je dromen zoeken naar een plek waarin ik kan schuilen, waar niemand me kan vervloeken. Laat me in je dromen duiken in een wereld waar ik kan ademen waar ik mijn diepste gedachten kan uiten. Laat me in je dromen verlangen naar een geloof waar mijn huid mijn huid mag zijn, waar ik niet in mijn lijf blijf hangen.…

Laat me zijn wie ik ben zonder mij te leven laat me doen wat ik wil zonder bevelen te geven. Laat me huilen als ik wil lachen als ik het kan ik wil gewoon mezelf zijn niet leven in jouw ban. Laat me in mijn waarde en in mijn eigen veilig zijn stuur mij niet waar jij me wilt laat me niet leven in schijn.…

Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe echt geen gekke dingen hoor maar laat me eventjes begaan. Ik wil je even niet kunnen horen of zien maar alleen zijn met m'n eigen gedachten en als je na een tijdje terugkomt zal ik gewoon hier zitten wachten.…

Laat het raam maar op een kier. Zo sijpelt 't licht naar binnen. Ik drink me dronken aan zijn zinnen. Ze nipten aan z'n lippen. Toen hij sabbelend op het leven woorden prevelde op wit papier. Maar, o zo blauw van binnen.…

laat mij los .…

Roken, zuipen Ik doe het graag Toch denk ik steeds Het kan wat minder Totdat het weer avond wordt Nu denk ik Wat heeft het nog voor zin Mijn lijf is al beschadigd Als ik nu stop En besluit gezond te leven Dan ga ik nog steeds vroeg dood Misschien minder vroeg Dat dan wel Maar dan moet ik het dus laten Terwijl ik misschien toch Niet…

laat mij het lied uit de lispel van de linde puren nu de uren minder vurig zijn van zonneschijn laat mij de tover uit het het rosse lover van de hoven halen nu de schalen overlopen van karmijn laat mij nieuwe noten kraken grote herfsttapijten maken vol van opensplijtend rijm voor u want mijn hart bespeurt de geur van uw beminnen…

Het is te laat om sorry te zeggen. Het is te laat om je terug te nemen. Na alle dingen die ik tegen je heb gezegd. Ik meende het niet, het was allemaal maar nep. Maar nu ? Nu is het te laat. Te laat voor een sorry. Te laat voor een dag. Te laat voor alles. Dat is iets dat je weten mag.…