Alle inzendingen over LATE WINTER

Laten we maar gaan dansen spetteren in de regen je houdt toch niets tegen misschien moet alles schoongespoeld het scherp uit de ogen opdat we beter zien alles rustig kunnen laten overstromen dansend samen vlotten bouwen elkaar ontmoeten flora fauna mee natuurlijk langs wolkenkrabbers drijven obstakels verdwijnen en hoogreizend het…

ik loop en lach ik dans en smacht naar een godin van dag naar nacht ik wacht elke dag verlang ik naar je lach je ogen die spreken als duizend sterren tegelijk ik heb gelijk een engel die vliegt door mijn hart en hoofd door merg en been vergeet dat nooit waar je ook gaat de tijd zal het leren het is nooit te laat…

Framboosbonbon likeur chocola Suikerspin Zoete kermis droomvriendin Laat mij slapen Zonder getel Tot duizend wollen schapen Slapen met een droomgodin En Zo nu en dan Proeven Zoet beminnen.…

Ook laat om nog wakker te zijn, Het is eigenlijk ook heel laat om nog te fietsen. De winkelstraat koud en donker en alles is gesloten. Enge etalagepoppen laten me soms schrikken. Het enige is dat ze nog kerstslingers boven de weg hebben hangen. Dat maakt het midden in de nacht minder eng.…

Laat je tranen stromen en je licht schijnen Laat je warmte binnen komen en je kilte verdwijnen Laat je voeten zweven en laat los je haar Laat de bloemen leven en toon een lief gebaar Laat je brein varen en schud een hand Laat je ogen staren teken in ’t zand Laat je dromen bestaan en vergeet niet dat uren stil voorbij gaan Niemand…

Als ik kon, zou ik je bellen, als ik kon, zou ik langsgaan, als ik kon zou ik zeggen, wat ik nooit meer zeggen kan, het is te laat! Terwijl ik dacht alle tijd te hebben, terwijl ik dacht het komt nog wel, terwijl ik aannam dat je er altijd zijn zou, is de tijd op!…

als iedereen slaapt dan zindert het bij mij google ik Fats Domino onder zeil in de schemering maar ik bereik daar niemand mee ik ben altijd te laat…

Wanneer je de lat hoog legt, kun je hooguit komen te struikelen…

De eertste flat vanaf de snelweg daar zal ik staan onze enige uitweg alles laten staan. Een flierefluiter staat buiten de lucht maakt high wie nog luistert. Er waant iets in de maan ochtend dauw maakt lauw hadt ze zich zo vergist. We doen maar wat maar maak! je borst alvast maar nat.…

ik kan niet meer nadenken, ik kan niet meer ademen, mijn hoofd bonkt laat me uitwaaien aan zee, wegdrijven op de windgolven laat me lopen zo hard ik kan weg van alles laat me loslaten, laat me weer vrij, dus... laat me…

vertragen, of desnoods verdoofde oren door ringtonen verzwijgen we zouden nog van landschap wisselen, tussen korenvelden noch urinewegen, daarna dwalen langs prettige omgang die we altijd hadden en die ons ruimte gaf om vrij te bewegen dan denk je, shit, ik moet nog tanken, oranje lampje brandt tot voorbij moordend besef van te laat…

Ik ben laat Maar niet verlaten Ik heb gekeken Maar je niet gezien Ik heb je aangeraakt Maar niets gevoelt Ik heb gedacht Maar niet aan jou.…

Lente doet me goed, de zomer laat me leven, herfst en winter niet.…

Kleine wonderen Door ijs en sneeuw ontsproten Winter laat zich zien.…

laat de winter schijnen en mijn hart verwarmen want niets gaat boven jou als de noorderzon onder gaat…

Hooft begroet zijn vriend Vos(sius) door woorden van Vondel te citeren: 'laat zestig winters vrij dat Vossenhoofd besneeuwen, nog grijzer is het brein, dan 't grijze haar op 't hoofd, dat brein draagt heugnis van meer dan vijftig eeuwen, en al haar de wetenschap, in boeken afgesloofd, Sandrart, beschans hem niet met boeken of met blaêren,…

en dan een regen van rijp aflekt In deze oase van ijzigheid laat koning winter de aarde weer vullen met zijn sneeuwwitte schoonheid Een gevoel van winters heimee bekruipt mij Heerlijk om de wereld weer omlijst te zien in het rijp……

Het kwinkeleren van een winterkoning en een roodborstje in het struikgewas laat hen even stilstaan. Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende hoop Pas geboren Leven laat nog even op zich wachten Prachtig zwanger van geweldige onvervulde verlangens en passies; is dat niet schoon?…

De humbug en de bellenblazerij Van tal van voor mij onbekende namen, Die via de tv hier binnenkwamen Is dus met ingang van vandaag voorbij. Voor Twan een pijnlijk afscheid van de kijker: Illusie armer maar ervaring rijker.…

Noordenwind de bomen kraken maar je bent te laat, te laat! De winter ligt begraven onder kersenbloesem.…

Waarom is hij van lange duur, deze winter, koud en guur. Laat de lente nu maar komen, Nieuwe bladeren aan de bomen. Laat die zachte zonnestralen, Heerlijk op ons nederdalen.…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

in een trilling van licht blinkt de wereld zijn winterse schijn laat klaagzangen zwijgen verzinken in stilte kerst zal ingetogen zijn…

De winter duurt een eeuwigheid De zomer vijf minuten Dat is allemaal tijd laten wij die ten volste benutten…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…

Stilte rond de bomen die zich klaarmaken voor de winter en alle bladeren één na één laten gaan zonder verwijt of verdriet. Hier helpt veel uitleg niet maar enkel een dieper verstaan kan zo laten gaan.…

Zo is leven: winter en zomer, bloeien, verwelken, sterven en weer geboren worden. Wij zijn nu en hier, maar straks zijn wij er niet meer bij en draait de aarde verder en wordt het lente en zomer, herft en winter. We zoeken en vinden weer, laten los en worden herboren.…

We zijn een paar een paar paarden in een nog winterse wei We zijn blij met het schuwe schijnsel van voorjaarszon die de lucht van een februarizondag openbreekt We laten ons dan royaal begieten achter jong struikgewas We kijken niet op 'n plasje op een plas Want.... het is nog winter met 'n vleugje voorjaar.…