Alle inzendingen over LIEFDE OR VERGAAN

Ik zie je lopen daar Jaren niet gezien Ik vind je mooi, als vroeger Maar, die vonken van weleer Ze zouden mij verteren Ik wil zo naar je toe Ach 't kan niet meer, het kan niet meer 'k Zou oog in oog vergaan al zouden wij ontmoeten Want in de hitte van jouw liefde Kan 'k niet voor je bestaan.…

Liefde verloor, een hart in nood. Mijn hart stierf, het vuur ging dood. Een muur ontstond, waar warmte verdween. Een diepe wond, verdriet verscheen. Gebroken hart, in tranen vergaan. Zoveel smart, stilletjes doodgegaan..…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik wil van liefde schrijven, maar ik heb de zinnen liever dan de liefde aan den lijve. Het is triest maar waar: ik timmer woorden aan elkaar tot iets dat af en toe blijft drijven, meer eigenaardig dan zeewaardig - het zal zin voor zin vergaan.…

Waar de zon en de zee elkaar kussen, Daar begon onze liefde, ver hier vandaan. En ik weet nu ook ondertussen, Dat deze liefde nooit zal vergaan. Ik heb daar mijn hart voor je opengesteld, Je mijn diepste geheimen verteld. Jij bent mijn toekomst, en mijn heden. En alles is mooier dan in het verleden. Want eens gaan we terug, in alle rust.…

, En toch lees ik in je as Nog de woorden die je sprak Voor je heenging - Liefde, louter liefde Laat ik achter, zij is er De voornaamste reden van Dat ik hier zo lang was…

in sterlicht vergaan donkere nachten de schittering breekt het duister gevoel en schaduw verdwijnt in het licht der elfen jouw weg te gaan reikt naar een droom waar leven sluimert als een dag zonder eind onze liefde gegeven een eeuwigheid blijft…

Zo ver van hier zijn lieve mensen die even aan me denken nu; ze sturen heel kort lieve wensen en zeggen dan;"we missen u"; dat klein berichtje doet me denken dat afstanden niet echt bestaan maar dat de liefde tussen mensen nooit ofte nimmer zal vergaan.…

Jaren die vergaan Met geluk en verdriet Maar het verdriet goed verborgen Zodat een ander die niet ziet Jaren vergaan Geleerd van het verleden Maakt het mij sterker Om mijn geluk met iedereen te delen…

toren liet het stilletjes vergaan Alleen de Zusters van de Liefde bleken meer dan uitverkoren want zij waren voor hun heiland uit iets eerder opgestaan Alleen de Zusters van de Liefde wisten meer van haar bestaan…

Mijn huid is strak gebleven, een rekbaar vlies maar het geheugen drijft haar zin door. Krampachtig speel ik nog onder haar rok In het begin was zij een sidderend standbeeld, de laatste storm die mij omhelsde met tentakels van tropenwind. Een matroos in het kraaienest kon niet zwijgen over haar wijkende lippen met zijn zwijmelziek gezang…

Uit de bomen zakt reine adem weg op lager lover, verfraait de tonen van 't gevederde koor dat hier mag wonen, vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg! Luchtig gras geeft alle zerken jong gemoed; rondom de behouwen stenen zweven gedachten met stil leed, trotse weemoed.…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe…

Een diepzeevis priemt met gloeiende ogen het drukkende waterduister in de kamer vol wier waar ze haar eitjes legt vertrouwt komend leven aan vergane weelde toe 't nest tussen oud roest staat onder bescherming van 't onsterfelijke maar gezonken schip TITANIC.…

ik heb een zonnebloem onthoofd gekromd in een doorzichtig uur de wonde met mijn vinger verdoofd geluidloos het leven weggeschuurd gekromd in een doorzichtig uur heb ik jou en mezelf gevonden geluidloos het leven weggeschuurd nog dieper met de dood verbonden heb ik jou en mezelf gevonden 't is de lege plek die mij zo raakt nog dieper met…

Uit de eikenstronk groeit nietig, met levenskracht, een berkenboompje,…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

In een grote tuin ligt de stapel hazelnoten vergeten te rotten verspreidt langzaam aan de geur van gevallen loof dat in de bosgrond bedolven en verkruimeld vergaat om leven te schenken gelijk Kerststemming ieder jaar blij komt _ weemoedig weer verdwijnt bij het dagelijkse doen en gewone gebeuren ingetogen stroomt door het bloed van mensen…

Ik heb niet de kracht meer Mijn lasten te dragen Mijn ogen zijn blind Voor het licht van de dag Naar wie moet ik toe En Aan wie kan ik vragen Of dat wat ik wil Ook wel is wat ik mag Ik vocht voor jouw liefde Ik vocht voor jouw hart Ik vocht voor jouw glimlach Wat resteert is de smart Mijn reden te leven Is gedoemd te vergaan Ik heb nu…

machteloos roept de mensenziel; tot waartoe dient de Liefde waarom is mijn bloed vergaan…

en het ontluiken van prille liefde je laat ontwaken in een zucht…

en het ontluiken van prille liefde je laat ontwaken in een zucht…

als vandaag zou verdwijnen morgen niet meer verschijnen een lach zich wil verschuilen in tranen nog te huilen een ster de aarde raakt de wereld liefde smaakt bloemen niet meer opengaan dromen in de stilte vergaan zal een stem in zacht gefluister jou leiden door het duister waar een dag verdwenen gisteren was verschenen…

Weet ik mij, standvastig van geweten, zeker van vergaan. Gedachten niet vergeten en blijven we altijd staan? Aan het einde niet meer zeker, van liefde, dodelijke kreten en is er leven op de maan? Zo houd ik mij verdrietig vast aan de laatste dag, gegeven hoop misschien of een volgende keer maar blijven staan is geen keuze meer.…

Meningen vergaan. Velden, vol met rode rozen, bloeien in alle moederharten. In het hart van onze moeder, die ons haar leven gaf. Harten, die niet denken kunnen. Harten, waarin de liefde leeft.…

ik gooide mijn brieven in het water het verschil tussen nu en later in mijn hart draag ik haar nog mee pijn werp je niet zomaar in zee ik huilde tranen aan de vloedlijn wenste dat het anders zou zijn maar niets brengt haar tot leven ik heb de zee mijn liefde gegeven de inkt vervloeit nu in het water het papier zal eens vergaan maar ik…

Wat gebeurd is, lieve blijft niet bestaan zo vergaan de weken dagen en nachten die bij jou binnenkeken jouw kamer in, jouw bed Het gaat zoals dat heet jou naar omstandigheden redelijk wel. Ik weet de dood piept in jouw ogen in mij groet de pijn de vloek van niet begrijpen van vol van liefde zijn…

God, de Heer, is onze levensbron Zonder Hem is er geen bestaan En alles zou in het niets vergaan God, de bron, Hij is onze zon. Die ons leven verwarmt en leidt Alle dagen van ons leven Hij wil ons Zijn liefde geven En heeft ons van zonden bevrijd.…

Beiden door de liefde gedreven, Onbekend wat toekomst zou geven. Altijd in het geluk geloofd, Tezamen ons verdriet gedoofd. De liefdesvlam is nooit vergaan, Het lot is blijven voortbestaan. Spoedig zijn de jaren verstreken, Een robuuste relatie, zo is gebleken.…