Alle inzendingen over Laatste Blik

De schijn van rose in een roes van slapen Zo volkomen volkomen stil Wind en wind blazen rose van zacht naar kunstig wit Hand en hand strengelen samen geboetseerd in rust Oog en oog herbergen samen de loutering van licht Muur en muur werpen schaduw op de laatste blik De schijn van rose in een kist van crêpe Zo ongrijpbaar…

in zwart door het bos doordrenkt van herinneringen delen wij met elkaar wat de dag met ons deed te midden van hazen en konijnen verzetten wij onze zinnen dichter bij de kern oog in oog met alerte reeën gekleurde veldboeketten brengen ons terug in Polen in langzame tred weten wij ons verbonden een laatste blik naar haar onder rozenblad…

blik, het finale zicht de vogel vliegt de wereld dicht.…

Als beschimmeld zaad in het dorre land geplant groeit uit tot vrucht van droefenis een nagel door elke hand De schedel met dorens als horens op het hoofd verdoofd vervliegen haar woorden in een storm van smart Twee zielen voor eeuwig verbonden in een bloedend hart Zij werpt knielend een laatste blik naar ogen gebroken…

Je laatste kus en laatste blik. Je lieve woorden..ach maak je niet dik. Volgende week sta ik weer hier. Jij bent toch mijn knuffeldier? De trein vertrekt en ik kus je gedag. tot maandag. Maar nu moet ik weer op je wachten een hele week lang. In het donker, het maakt me bang. Ik denk aan je wanneer je er weer bent.…

blik achterom en voorwaarts verdwijnt ze uit het zicht…

Laten we nog één keer de sintels van het licht met onze adem doen ontwaken dan vouwen we het duister dicht terwijl we met een laatste blik de horizon aanraken.…

Die laatste blik in je ogen Ik zag een traan. Ik blijf hem zien Ik heb hem meegenomen 'k kan het niet vergeten Oh zo donker, om me heen. Ik mis je zo 'k heb heimwee naar je één troost, hoog boven me. de sterren speldenprikken in de hemel We zien hetzelfde We kijken naar dezelfde ster Ik zie je gezicht weerspiegelen.…

blik in de ogen, dat ogenblik valt nimmer in de vergetelheid ; de bekroning van jouw bestaan, in wezen en waarmee de laatste gaande zucht van nature blijkt toegerust, opdat het in de ontvangende ziel verder gedijt…

overrijpe tuin de wingerd fladderd bladeren in volle weelde op het marmermos bomen langzaam in hun groen donker licht tinten en lijnen doven in laatste blik van zomer de wind is onverschrokken en dwaalt door kruinen ganzen trekken al over winter nadert…

blikken van herhalende ontroering de kelen die schreeuwen onder drukkende verstikking ingesloten door haast gestorven panden beschijnt een eeuwig licht de betonnen zuil hier liet men, toen, mijn toekomst verzanden het is hier waar ik om het levend verleden huil…

Op het vliegveld zag ik je staan en zag je laatste blik. Eigenlijk wilde ik je zeggen dat ik zo verliefd op je was, maar dat kon niet meer. Je was al in de gate en toen dacht ik: "daar gaat mijn lieve Valentijn." Ineens werd er op mijn rug getikt, daar stond mijn Valentijn.…

blik een laatste groet geen nachtzoen wel te rusten meneer kon het nog erger?…

“Voorzichtig zijn”, zegt moeder tot haar oudste Haar stem verstikt, ze kijkt hem smekend aan Afghanistan beheerst nu haar bestaan Ze zwaait hem na, ze moet hem laten gaan… De onrust stijgt, zijn missie is omstreden Het parlement is voor de druk gezwicht Haar diepste angst vertaalt zij in gebeden Een laatste blik streelt zijn vertrouwd gezicht…

Ze ligt daar zo stil In een gekoelde kamer ritselt het vouwen van gekreukte lakens Een laatste blik wordt geworpen op de tijd die voort kruipt in een sfeer van breekbaarheid Voor anderen, onbekende gezichten sieren de ruimte om haar heen Fossiele gestalten die als verlate herinneringen voorbij schuifelen geven pas voor even Ze…

Ze was nog gaaf toen ze een laatste blik schonk. Ik fluisterde opgewonden. Schemer. Wat verkiest ze? Haar eigen veren te strelen? Anderen naderen op teenkussens, het hoofd licht achterover. Roekeloze hoogmoed. Alsof ze nu al op een hoogtepunt rekenen.…

Ik weet, mijn zonden zijn zo zwaar, zo menigvuldig; Doch, heeft de laatste blik van Deze, die ik huldig, Mij, arme kranke, niet zijn reddend hulp beloofd? O reiniging door Bloed, gelijk de bloedschuld erflijk; O wonderbare nacht, daar 't licht zijn oorsprong vindt, O goddelijke dood, daar 't leven herbegint.…

stralen in reflectie als goud Roodgekleurde wolken aan de lucht zijn laatste blik betaald Dan weet hij dat hij net als van haar, van de volgende dag houdt Wanneer hij weer wederkeert koestert hij al haar kleuren het levensdoek golft met haar langs blauw en wind Waar hij haar in al die kleine dingen weer terugvindt laat hij zichzelf dag op dag…

Ze was nog gaaf toen ze een laatste blik schonk. Ik fluisterde opgewonden. De schemer maakt haar welvingen ronder en mijn lustwapen warmer. Wat verkiest ze? Haar eigen veren te strelen? Anderen naderen op teenkussens, het hoofd licht achterover. Roekeloze hoogmoed. Alsof ze nu al op een heftig hoogtepunt rekenen.…

Klopt de mythe van de laatste blik, opleving of glimlach?…

blik in haar ogen zal ik nooit vergeten Woorden waren niet nodig, “ het is goed” liet ze weten…

Een laatste blik, een diepe zucht, het duurt maar even. Hoor je ’t nog ? Ik fluister dat ik van je hou; En op je hoofd valt traan op traan. Vaarwel Tim en goede reis. Droog je tranen En de gedachten dwalen door de tijd. Je kwam van ver, moest wennen aan ons leven, Maar snel was jij met ons vertrouwd En heb jij je helemaal gegeven.…

Een laatste blik in de spiegel vóór hij op pad gaat. Hij is tevreden met wat hij ziet. Zijn zwarte haren, zijn kleren apart en toch stijlvol. Nog even zijn eye-liner bijwerken, Dan besluit hij dat het goed is en het is tijd om te gaan. Hoewel hij zenuwachtig is, ziet men hem dat niet aan. Hij komt zelfs wat arrogant over.…

Doodstil, liggend in een kist, een laatste blik, 'k wou da'k wist, hoe de dood tegen te houden. Maar dat lukt dus niet, en zo heb je bij verlies door doodgaan, emmers vol alleen maar verdriet.…

Blikken, van de mensen om ons heen zien ons als een mens met een gebrek niet hoe wij, ook innerlijk kunnen wezen "heus" wij hebben gevoel en zijn niet van steen! Blikken, ja we zien ze maar al te goed die zeggen meer dan alle andere dingen dat de eerste blik dan vaak de beste is nou, dan ontneemt je dan al de moed.…

Was dat een coup...het was niet eens een pogen Het leek wel: “Het Theater van de Lach” Het doek valt als de redder van de dag Getimed te middernacht komt aangevlogen EU? Hmm, tja wat vinden wij ervan Zo weer een klus geklaard denkt Erdogan…

In het portaal hing de duffelse jas Van Opa zwart en zwaar en hard Hij werd al stoffig maar hij was Waar Opa hem gehangen had Hij was warm maar ook zo somber saai Heel anders dan mijn Opa meestal toonde Samen met mijn Opa maakte ik lawaai Ik herinner mij de laatste blik toen hij nog bij ons woonde Voordat hij daar spierwit en lijkbleek lag…

blik langs de waterkant en zie weerspiegelt in glinsterende golven mijn traan als de zuiverste parel in jouw hand…

Wanneer zon laatste blik werpt door de bomen laat jij je leiden door een van haar betoverende stralen tot ergens hoog in de hemel waar je zal glinsteren boven de veranderende aarde tegelijk in geheugen van mijn hart om nooit meer te vergeten.…

Het heldere lichaam zakt verder achter de horizon weg en kleurt de hemel afwisselend rood, oranje, vermiljoen, paars Een laatste blik op een zonnige weerkaatsing tussen voorbijtrekkende wolken die de lucht zullen schilderen met doorgetrokken onderbroken strepen.…