Alle inzendingen over Land van Sinterklaze

over de laagte van het veld glijden mijn vingers naar een schaduw wanneer mijn handen traag bewegen ik schrijf wolken leeg in het ondergelopen veen waar afgestorven bomen het landschap verlaten langs oude baggerputten en het smal begroeide spoor verstomt de avondwind op het dorre blad papier steeds dieper schreeuwt een vogel in…

Groot land, vol van moskeeën en vreemde klanken, zoekend en soms vindend, lang gevonden reeds miljoenensteden en toch de zang van krekels ginder, achter die hoek, die draai, dat water.…

ieder half uur wordt de stilte verschrikkelijk verbroken met een KNAL spat één mens stuk één land mijn mijn land betaald met onze handen…

Afgekalfd land, rotte palen en golven zonlicht opnieuw zichtbaar in spiegelend water; versprankeld onder een gebroken wolkenlucht Zwermen zilveren vogels bespelen een vluchtige harp, waar schichtige vissen spiegels verscherven; beelden verbrekend van dood hout half verzonken in moeras Ogenschijnlijk geruïneerd landschap, maar als altijd…

Europa eeuwen brullende leeuw nu schildknaap van de zeearend Europa tolerant in intolerante wereld pleegt zelfmoord Europa lengt volkswijn aan tot azijn en volks onbehagen Europa's poorten belaagd door holle handen en lege hoofden Europa's prachtig lichaam metamorfeert in Balkan mozaïek Europa eind'lijk oorlogvrij zaait nu…

de avond braakt schapen in een slapen uit dwaalt over het land en steenhopen van stilte ik breng een laatste vergezicht - daar waar ik niet woon - laat leegte los, de aarde en de eenzaamheid alsof de nacht al weet tot hoever ik zal geraken wanneer jij naast me ligt in de verte van het licht en in het trage rood van…

Niet langer kunnen wachten, lopend naar een ander land om hun kinderen een kans te geven, met andere volkeren, hand in hand, vredig te kunnen leven. Nooit meer op de vlucht, nooit meer bang voor eendonkere lucht.…

alle gedachten die ik uit de winter verzameld heb alle slachtoffers uit het reliëf van de nacht bange stappen en mistranden het knielen voor de duisternis in mij ze verdwijnen wanneer de horizon duinen dichterbij brengt nog dichter dan een witte oever aan de dood ontleend de wind, een vogel, het schuimen van verzen…

Ik ben een duisterling geworden in zwijgende stilte van jouw dromen ver weg op het eiland in woeste zee voel ik soms jouw verlangen in ochtendgloren strijk ik de plooien van mijn overhemd weg opgewekt, goed gehumeurd, en renteloos beweeg ik stilte naar gedroomde bergen maar die zijn er niet op het vlakke land van jouw onbeweeglijke, stoute…

Verbaasd en verrukt laat deze stad zich vastleggen Als westerling geniet ik hier de tijd In combinatie met het allesbe- halve vormeloze landschap Rijdt de landrover in stijl en goed geoutilleerd door en óver de groene heuvels De koudste hoofdstad van de wereld is 's zomers een verademing Ulaanbaatar, zomer 2001…

De rivieren kruipen door het land als een waterslang Het aflopende land brengt het water terug naar zee dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren…

Kent gij het land, waar de citroenboom bloeit, in 't donker loof de sinaasappel gloeit, een zoele wind de blauwe lucht doorgeurt, de mirte groeit, de lauwertak zich beurt: kent gij het wel? Dáárheen, dáárheen, richt ik met u, Geliefde, mijn schreên. Kent gij het huis? Op zuilen rijk en hoog verheft de zaal haar trotse, brede boog.…

de stem komt uit de wolken hier beneden is het niet serafijnen dalen af langs blauwe bergen fonteinen van licht een vergezicht voor een donker land opgesloten en dicht…

van een zwijgende nacht de zwakste lichtjes feller stromen op de gespiegelde achterzijde van de dromen om aan de schaduwen ontkomen, de zingeving gewogen in gewichtloosheid in alles wat ik bezat, de reis in een te krap valies wat ik gisteren uit de steigers van de toekomst las, het maakt deemoedig en onbekwaam in het land…

voorbereidt om in een overgangsfase met de sterken aan het hoofd in groeiende economie verder te kunnen gaan Ik houd van dit land op mijn manier echter Op bepaalde ontwikkelingen heb ik geen grip dat moet ik aan anderen overlaten Ik ben een man van overzicht en resultaten…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier een gastvrij waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een ander vergezicht van blokkendozen, moeiteloos…

Ik ken een land waar kruimeldieven een driedelige injectie krijgen of een stoel diezelfde natie waar het recht wordt verkracht en verdampt is in staat de grootste schurk te benoemen in adoratie met een grote smoel in het hoogste ambt…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier van een gastvrije waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

Ik herken mij niet op de foto. Dus wordt het wegstrepen: een spel dat mij geboren liet worden omdat ik het heb overleefd. De jongen rechts voor op zijn hurken stopte briefjes in mijn zak. Die daar met beugel dook na schooltijd op mijn bagagedrager en hield me vast. Het meisje met de schildpaddenbril pikte de mooiste pen die ik had.…

Belgie een fijn land, onze zuidelijke Nederlanden tot het jaar 1830 Gekunsteld, kunstig land een bourgondisch land een drietalen land het meest europese land met haar zevende koning KONING FILIP DER BELGEN sinds 21 juli 2013, 12.15 met centraal gelegen BRUSSEL als (europese)hoofdstad een geweldig mooie stad Stad en land verdienen…

Blijf thuis en sluit de ramen en de deuren Het leven ligt sinds vrijdagmiddag plat De weerman waarschuwt opgewonden dat Er nog wel meer rampzaligs gaat gebeuren Ik hoop dat als het straks weer code groen is Het toch nog meeviel, dat bezoek van Eunice…

zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor de rovers of anders heel hard kunnen rennen een seizoen met heel wat regen paradeert nu door het land…

Ze hebben er de laagste snackbardichtheid En krijgen er de minste kilo's bij En dus is men in Enschede best blij Met zijn empirisch vastgestelde lichtheid Alleen de jeugd is min of meer ontzet Want slank zijn, is dat eigenlijk wel vet?…

Hij mocht op verlof, met een bandje om zijn enkel, niet zo raar, echter dat bandje belette hem niet, dingen uit te halen, heel naar! Overvallen en bovendien, de bajes weer in met een wapen of tien. Waarvoor men hem dat bandje liet dragen tja dat moet je MIJ niet vragen, want: Garantie met een bandje reikt slechts tot de deur!…

“Aantal rokers paar procent gedaald!” verneem ik uit de vette krantenkoppen. Als blijkt dat steeds meer mensen willen stoppen heeft die aktie toch iets uitgehaald. Of wijst die paar procent toch op een falen? Ze zijn gewoon gestopt met ademhalen!…

Het is een vieze boel bij mijn Chinees Zo schijnen zelfs de ratten en de muizen Te overwegen om maar te verhuizen Ze raken in zijn keuken aan de race Hij vroeg zelfs met een glimlach laatst aan mij: 'Die kakkerlak speciaal, ook sambal bij?'…

Er was eens een land vol tolerantie Een land waar hoge schuttingen uitzondering waren In dat land hielpen buren elkaar Er was eens een land vol tolerantie Tolerantie naar elkaar Begrip en verdraagzaamheid waren sleutelwoorden Intolerantie werd hier niet getolereerd Er was eens een land vol tolerantie Een land waar huidskleur niets uitmaakte…

O land van mest en mist, van vuile, koude regen, Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp, Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen, Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp!…

Al woon ik in jouw land Al spreek ik vloeiend jouw taal Al heb ik mij ingeburgerd in jouw land Al geef ik mijzelf aan jouw cultuur... Nooit zal ik mijn moederland vergeten De wortels van mijn bestaan…

Om hun leven wordt niks meer gegeven ga maar naar je eigen land. Ik zou zo graag, en juist in deze tijd, al die mensen een eigen plekje gunnen maar tot mijn grote spijt mag ik het land niet runnen. Ik weet het wel; niet ieder kan hier wonen maar laten wij als mensen voor hun leven wat meer eerbied tonen.…