Deemoedig?
Wachtend op
de morgenraad,
dankzij haar
penselen met
wat verse streken
verwaterde verf, ontsluit
zich de intimiteit
van het duister,
rusteloos draaiend
wiel op de velden
van het canvas.
verlicht door de
vleugels van de tijd
koestert het de contouren
van het lichaam, gouden randen
aan een moegestreden horizon,
de diepste nerf
van een zwijgende nacht
de zwakste lichtjes
feller stromen
op de gespiegelde achterzijde
van de dromen om
aan de schaduwen
ontkomen,
de zingeving
gewogen in gewichtloosheid
in alles wat ik bezat,
de reis in een te krap
valies wat ik gisteren
uit de steigers van de
toekomst las, het maakt
deemoedig en onbekwaam
in het land dat ik verliet.
... Illustratie: Freeimages.es ...
Schrijver: Pama, 1 maart 2016Geplaatst in de categorie: filosofie