Alle inzendingen over Langzamerhand

mijn dochter is blond beslist niet dom stelt zich vragen over leven en dood dromen als bindweefsel daar tussenin op school heeft ze verteld dat het hele heelal naadloos in een emmer past vanwege de leegte zo langzamerhand verliest zij haar geloof in mij door een suikerklontje op te lossen in de thee is ze toch weer aan het twijfelen…

Ik doe wat ik doe langzamerhand zonder innerlijke achtergrond, ja, een jeugd en veel in koelen bloede daarna, maar het meeste is ijlte, een strandwandeling met dichtregels op golftoppen, zomaar, de ijlte, niet gevuld met ontstaansgeschiedenissen zonder Schepper.…

Jij kijkt toe In de ruimte waar Ooit chaos heerste en Waarin nu langzamerhand Weer wat orde Zichtbaar wordt, Licht dat niet meer Zo hard en donker is Maar eerder zijdezacht - En terwijl Je klodders Latex naast muur En plafond ziet landen Vraag ik Je Of je voor mij - Al is het maar even - Een tipje op wil Lichten…

er was een overvloed aan tekenen geweest waaruit al bleek dat het in het geheel niet goed ging langzamerhand kwam ik tot het verontrustende besef dat ik mij stukken beter voelde als er dagenlang niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en toch stevig zoals ik dat het prettigst vind) ben ik blij dat juist jij diegene…

Wat laat zich liever vinden dan het verlangen van de minnaar en de man die wacht tot zijn beminde zich door zijn zachte ban langzamerhand laat binden en plots hem haar ontzinde lip niet ontzeggen kan?…

In het begin kwam je nogal koud over moest er wel aan wennen maar langzamerhand werd je wat lieflijker natuurlijk ben jij de laatste tijd het onderwerp van gesprek omdat bijna niemand je zo kent begrijp heus wel dat iedereen kan veranderen niet dat jij nou expliciet de oorzaak bent van je eigen wispelturigheid maar neem wel aan dat…

in elke celdeling schuilt een kans op een nieuw levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat…

tel ik alle uren die voorbij kropen tot een dag toen werden het langzamerhand weken de laatste keer dat ik jou zag weken werden maanden voordat ik er erg in had een half jaar zomerjurken hangen geduldig te wachten ook al ben jij niet meer daar het on-begrip komt en gaat in vlagen van sterrenhemel tot in het ochtendblauw nog altijd tel ik…

Langzamerhand word zijn ziel toch gekaapt. Nu is hij dood, met veel geleden. Tranen vullen nu de hemel als een afgrijselijk verleden…

Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt op zijn tijd echt langzamerhand zoals jaargetijden in draaglijke proporties zoals die vogels ook weer wegvliegen.…

-ooit- is langzamerhand bijna vol soms krast de tijd wat namen door ik schuif soms met de urgentie naargelang ik hun gedrag met verzachtende omstandigheden door de vingers zie maar één staat altijd bovenaan die zeker nog aan de beurt gaat komen: me, myself and I.…

Laat de kaars branden in het duister dit brandend licht komt tot in je hart door het licht hoor je een gefluister langzamerhand verdwijnt jouw smart. De kaars die brandt in het duister zaait vrede overal waar jij gaat doe je oren maar open en luister naar iemand die naast je staat.…

binnen afzienbare tijd zal het gebeuren haar te vinden achter de kinderwagen in een ver vreemd park en dan iets geweldig indrukwekkends willen zeggen zoals meisje nog fris van huid weliswaar moet ik nu zo langzamerhand afzakken naar een minder droeve wereld zoals dieren bescheiden sterven als hun tijd gekomen is in een vreemd ver park…

Jij gaf je over aan het onbekende huis en haard heb jij toen verlaten jezelf blootgesteld aan doffe ellende maar jij had dat zelf niet in de gaten Voor mijn gevoel dook jij onder in een roes van fout verlangen langzamerhand kon jij niet meer zonder waar zou jij nu weer uithangen In zes maanden werd jij jaren ouder vergald, verslaafd en…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

Soms denk ik het leven te kunnen doorgronden maar als ik weer in een valkuil trap sta ik met beide benen op de grond voor even en soms langer!…

paardenstaart op de racefiets strak in 't blauw met helm en mobieltje aan je oor lege glazen op tafel met een net uitgemaakte peuk, grote schaal versnaperingen geroezemoes spontane lach bedelend hondje bij haar baas rolt een buggy langszij vliegen duiven plots op als stoere motor wordt gestart kussen mensen graag het zonlicht tot zij langzamerhand…

De ochtend schijnt In stralen tegemoet Bekomen van buien Met visuele mijmergloed Vredelievend schouwspel Het weer toont eerherstel Zonlicht als vriend Zo langzamerhand dik verdient Droge wandelschoenen aangetrokken Vogels die je naar buiten lokken Rode dennenstammen ontmoeten met zonnegloed Hakkende spechten hoorbaar in overvloed Gaaien…

Nadat ik mijn leven Langzamerhand overgenomen Zag worden door onzichtbare Digitale bestanden waarvan Het nooit meer zeker was Of ze ooit nog mijn eigen Ik zouden kunnen vasthouden Of dat ze zeer waarschijnlijk Mijn identiteit zouden verkopen aan de Hoogstbiedende digitale fraudeur - Kom ik aan het eind van mijn Levenstijd toe aan…

'n onbeschreven blad, ging vol idealen de uitdaging aan onmogelijk voor te stellen hoe het precies zou zijn de inzet honderd procent, vrede was de missie in een land dat je vreemd was zo ook de verwikkelingen als 'n vlieg raakte je langzamerhand verstrikt in het web, dat oorlog heet van vrede leek geen sprake, toen granaten om de oren vlogen…

lang geleden eigenlijk voor het goddelijke schrift zaten we rond vuren tegen de kou toen al hadden we het over die dingen terwijl de leeuwen rondwaarden en wij in een grot onder de sterren bang waren voor alles zelfs de sneeuw wisten we zeker niets over de toekomst vogelsporen gingen van hier naar daar dat was ruimte maar slechts langzamerhand…

Als liefde wederzijds is kun je alles van elkaar verdragen en zullen de fouten die je maakte langzamerhand weer vervagen Als liefde wederzijds is maak je dezelfde narigheid mee zal het woeste stormen doorstaan in deze grote levenszee Als liefde wederzijds is kom je ook weleens in diepe dalen maar dan is die ander er steeds weer om jou…

houdt het goede zich schuil hoog boven ons en stort het neder op een meest onverwacht moment, zo goed en kwaad het lukt of overwint langzamerhand doortrapt het kwaad. ©® Laurens Windig…

De taal die alleen Uit klanken bestond Heeft nu ook Woorden gekregen Die ik kan schrijven Op mijn geduldige papier - In dichtvorm schrijf Ik ze neer, een Onbeschrijflijk gevoel Maakt zich van mij meester, Voor mij het gevoel van de eeuw, Dichten in mijn vergeten taal Voelt als lopen op verse sneeuw…

er was een overvloed aan tekenen geweest waaruit al bleek dat het in het geheel niet goed ging meerdere poezen waren weggelopen mijn gezondheid liet veel te wensen over langzamerhand kwam ik tot het verontrustende besef dat ik mij stukken beter voelde als er dagenlang niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en…

Gooi benzine in mijn tank neem slechts noodzakelijke mee Voel een ongekende vrijheid die zich van mij meester maakt Niets dat mij weerhoudt niets dat mij meer raakt Mijn gevoel wil ik slechts volgen zonder navigatie of wegenkaart Wie weet dat dan mijn onrust op een dag eindelijk bedaart Het eeuwige presteren en moeten breekt mij zo langzamerhand…

plastificeren van kilometers cola en een knetterende ruzie gaan mijn gedachten uit naar Kameleon Ahoy verjaardagscadeau van zus en zwager toen ik tien werd of elf het begin van het proces dat leidde tot de status van boekenwurm via het verdwenen parelsnoer met Pieter Pikmans het zeegat uit Okke Tannema wiens vader alcoholicus was langzamerhand…

Tranen om het feit dat ik nu inzie, dat mijn weg tot jou langzamerhand vervaagt en zal verdwijnen. Maar nog het meest mijn tranen om het feit dat jij ze niet ziet.…

mechaniek is van jaren terug Je rammelt, stottert aan alle kanten En je bent niet meer zo vlug Je rimpelt, krimpt en bent aan het slinken Ergens lek je in je vel Je bent weliswaar nog niet aan het stinken Maar dat komt vast ook nog wel Je stompt al af, dreigt te verzaken Kan niet wennen aan de nieuwe tijd Hebt moeite aansluiting te maken Raakt langzamerhand…

lang goed in pure idolatrie verkerend leg ik me wat op mijn zij alsof ik zelf niets bedenken kan tot ik sta waar jij ooit stond en ik zij aan zij met het besef loop dat je het verst gaat als je nauwelijks nog kunt gaan en het vanzelfsprekend wordt dat je er staat want elke weg gaat je in de benen gaan zitten onderweg zag ik je langzamerhand…