Alle inzendingen over Langzamerhand

je zei 'Het ging steeds verder het maakte niet uit Coke, wiet, hasj of speed Me zorgen maken deed ik niet' veel vragen vlogen door me hoofd toen ik jou die naald zag pakken en je langzamerhand werd verdoofd jouw mooie lach was verborgen onder zoveel haat en zoveel pijn dit was niet hoe jou leven had moeten zijn toen gebeurde het zelfde…

Het voelt zo langzamerhand of al mijn gevoel is gerooid. Weet ondertussen echt niet meer wat ik nog aan je heb. Hoop stiekem dat je nog terugkomt, terwijl ik mijn bloedend hart dep. Als dit het was en er niet meer is weet dan dat ik je mis. Maar als je je liefde niet kunt geven denk ik dat dit beter is.…

Ik word er nu wel zo langzamerhand PSYCHISCH GESTOORD van dat iedereen alleen maar denkt dat ik OVERVERMOEID ben!!!…

Ik schrijf vanuit een bepaald gevoel woorden kruizen elkaar spontaan elke keer lees ik precies wat ik bedoel en zo kan ik achter het resultaat staan De beroepsmatige dichters in dit land staan met behoorlijke aantallen op de schappen maar ik vraag me af, zo langzamerhand of liefhebbers die gedichten wel snappen Ik verdwaal in een doolhof…

Heb mezelf langzamerhand Leren kennen - leren leven Met wat op het oog Een tekortkoming lijkt Te zijn - Haperen, stotteren, Vallen over eigen woorden Dat soms clownesk Overkomt bij de Nietsvermoedende luisteraar - Verlegenheid die mij Bijna aan de afgrond bracht Maar nu tot mijn grote Sterkte is geworden - Verlegenheid…

zo’n garageverkoop de spullen die me bezig hebben gehouden smelten langzamerhand in de lentezon het is toch lachen al de regels en clausules en dit bittere geschil achter de lachende maskers glanzen de scherpe snavels nu pakt de sterkste aasgier de botten zie wat ik had zie wie ik was hebben of zijn?…

op het tramtraject was weer ‘ns uitgevallen Dat dit frequent voorkomt, begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je alleen van je korte reistijd beroofd Dit oponthoud kwam voor velen zeker niet gelegen Wachten in de kou bij de bushalte viel echt ontzettend tegen Iedereen begon zich langzamerhand…

Het gevoel voor jou begint langzamerhand te groeien, gevoelens die de laatste tijd openbloeien, door jou gekweekt en verzorgd. Je hebt er uiteindelijk toch voor gezorgd dat de vonk aan het overspringen is, dat ik jou onbewust steeds vaker mis. Je gaf me telkens tekens van verliefdheid, maar die heb altijd afgewezen.…

Ouder worden is het gevoel voor spel, sluier en illusie langzamerhand verliezen. Ouder worden doe je uiteindelijk in grauwe en grijze kleuren. Ouder worden is moe worden van de politiek. En uit je ziel komt een onsterfelijke blo. Al in de knop gegroeid. Laat haar bloeien. Ouder worden doe je zonder geld, zonder glans en trots.…

't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken maar je eet je haring kijkt me aan geeft me een knipoog en dan zie ik je gaan tot volgende week zeg je dan vlot maar langzamerhand ga ik eraan kapot kun je niet zonder me zeg ik dan blij…

Ik was diegene die zo om je lacht Ik kwam binnen In je hart van goud Ik liet berichten achter dat ik van jou houd Je bent een verschil Met jouw andere kant En die kant is de enige die ik ken En ik fantaseer, dat we samen zijn En ons niks kan schelen ook al doet het pijn Een droom die dat kan Maar ik wacht te lang En ik weet dat ik langzamerhand…

Een rilling loopt over mijn rug het wordt langzamerhand wat kouder, ik knoop mijn jas dicht en ga waar ik thuis mijn hoofd leg op jouw schouder. Je slaat je armen om me heen praten tussen ons is overbodig, je kijkt me aan, en laat me weten dat je van me houdt, meer woorden hebben wij niet nodig.…

het parkje vlakbij het station hopend dat deze laatste trein toch de zo gewenste vertraging zou hebben ik spreek veel over dan en toen omdat gisteren voor haar de zomer was en de herfst van dit moment niet alleen afgestorven bladeren laat dwarrelen een eeuw geleden was al niet meer te benoemen en het stralende licht in haar ogen werd langzamerhand…

Ik hoor al jaren niks meer van je; wil je je nader verklaren over je afwezigheid want het wordt zo langzamerhand wel tijd vind je zelf ook niet? Dat je eigenlijk een slappeling bent?…

hoe meer hoe minder wat ze gaf was dat ze het luchtledige om haar gewelf voedde met de leuzen uit haar hoofd merkwaardig zoals wolken botsen en de donder zijn pijn ver-licht, zo kon ze zijn zoals het weer de piano bedient op de toetsen van bladerdeeg een broche op haar vest en krulspelden die de volgende strijd ging voorspellen, langzamerhand…

is die kers rijp vraag ik en zij kijkt mij met grote ogen aan ik zie haar verbaasd denken nou ja, die gedachte meet ik me even aan ik heb er kennelijk belang bij om weet te hebben van de onzekere status van dit bollig rood verschijnsel la cerise rouge niet dat er reeds speeksel over mijn lippen druipt of een hebzucht zich langzamerhand…

Ben er langzamerhand zo nieuwsgierig naar, het verlangen van terug zien van elkaar. Hoop dat ik nog een hele poos leven mag, maar ooit komt er toch die dag... dat ook ik naar het licht mag gaan, hoop dat daar de overledenen dierbaren mat open armen naar me toe staan.…

Een lintje houdt haar lichaam samen, straks, denk ik, dwarrelt ze open, vergeeft me ; en haar gelaat volstrekt zich langzamerhand, ik beteken, ik beken haar met lange warme vingers die ik ontdaan over mijn handen trek.…

ik bleef niet hangen in een sprookjes syndroom waar ik als kind telkens dwergen moest tellen nu weet ik langzamerhand wel dat het er zeven zijn ik koos liever voor die stakker Assepoester hoe zij haar muil verloor op de traptreden van het paleis waar zij was voorbestemd voor een prins op het witte paard ze wist allang dat ze vóór klokslag…

Wanneer bij het ochtendgloren achter de grijze wolkenmassa een waterige zon zich verbergt van waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is omgeving in een overgang waarin andere belangrijke veranderingen plaatsvinden.…

Vergeef me de botheid van taal zo langzamerhand het teder zeggen gaat teloor. Nooit zullen wij meer zijn helaas dan Sturm und Drang Werther, Lotte en de hondsdrukke tijden van dagelijks leven in Holland. Toch houd ik van je.…

mijn hart schrijnt, wanneer zie ik hoe je langzamerhand schuilgaat en verdwijnt, onder watten, onder wollen dekens van te zachte woorden, je stamelt nog een verontschuldiging, je stapt voorzichtig achteruit, je stem wordt stom en stil, ik voel je aarzeling, je angst nu je op dit moment volkomen woordeloos vertrekt, je hebt geen lef meer…

O Liefste, ik adoreer jou met al jouw licht op hetzelfde moment reflecteren warme stralen op enig tak met fris groeiende bladeren, bloesems of opengaande bloem van waaruit een verliefde vlinder langzamerhand begint te ontwaken.…

Kijk naar het oosten rijzende zon schildert lucht de morgen breekt aan Hoe heel bewonderenswaardig het is om het glooiend landschap te zien ontwaken in het vroege ochtendlicht waar stilte van afgelopen nacht nog even blijft hangen Langzamerhand word ik wakker zodat ik niets kan missen van dit bijzonder fenomeen.…

Een plotse wind steekt op door het herfstige park het sneeuwt blaadjes Wanneer bij ochtendgloren achter grijze wolken een waterige zon zich verbergt van waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is omgeving in een overgang waar allerhande belangrijke veranderingen plaatsvinden.…

In wintermorgen houdt een merel zijn snavel op een kale tak Hoe heel bewonderenswaardig het is om het glooiend landschap te zien ontwaken in het vroege ochtendlicht waar stilte van afgelopen nacht nog even blijft hangen Langzamerhand word ik wakker zodat ik niets kan missen van dit bijzonder fenomeen.…

Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs - Krijgt op den duur toch wel iets aardigs, Ja: wordt iets liefs - langzamerhand. Alleen de mensen in persoon, Met hunne smaken en vermaken, Horen tot de verloren zaken: - Die vallen tè veel uit de toon!…

Langzamerhand worden ze moe, maar zie, daar is de laatste koe, de mooiste, vinden ze allemaal. Dit is de kern van haar verhaal: in ’t onderwijs - fenomenaal! - staat de leerling - Yes! Wow! - centraal!…

‘Nee, nee,’ ik luister al een tijd niet meer Langzamerhand krijg ik genoeg van Schagen En na zo’n twintig malen halt en stop Met de verkeerde uitleg keer op keer Raakt mijn geduld ten langen leste op Oké, genoeg, ik hou nu op met vragen Naar Schagen wil ik überhaupt niet meer Ik stop ermee; ik keer, ik keer, ik keer!…

En zo ontstond op het dak langzamerhand, Tussen die twee vogels een hechte band. Ze spraken over alles wat vogels maar boeit, En lieten geen enkel onderwerp ongemoeid. Mensen zijn vreemd, bromde de kolibri zuur, Want iedereen houdt toch zo van de natuur?…