Alle inzendingen over Late liefde 2

Mijn liefde mag niet lijken op wanhoop, want dat -- zou een aanzoek zijn.…

De humbug en de bellenblazerij Van tal van voor mij onbekende namen, Die via de tv hier binnenkwamen Is dus met ingang van vandaag voorbij. Voor Twan een pijnlijk afscheid van de kijker: Illusie armer maar ervaring rijker.…

Feijenoord - Ajax - Feijenoord voor de duidelijkheid: voetbal boeit me niet maar wel het Rotterdamse dat ik achterliet voor de hoofdstad verguisde en nu, dankzij de liefde weer betreed - val ik met mijn neus in 3 - 2 voor Feijenoord een neef in de tram het ruige accent van mijn geboortestad ik grijns van oor tot oor, om jou mijn…

-2-3-1-2-…

Volharding 1 Met de Volharding 2 fiets ik een eindje mee. Een plons en luid gesnater. Daar lig ik in het water. Volharding 2 Daar lag ik in het water. Het werd later en later. Op de Volharding 8 heb ik maar niet gewacht.…

Van Marwijk laat zijn elftal steeds weer winnen Ook in de natte Kuip was Holland beter Het Noorse team presteerde voor geen meter Met 2-0 was de buit eenvoudig binnen. Oranje straks succesvol finalist? Verlies van München eindelijk gewist...…

Ik sta 2 minuten stil Omdat ik 4 mei niet vergeten wil Voor het vaderland gestreden Is menig mens overleden Gevochten als een held Verhalen die men nu nog steeds verteld Ik herdenk deze dag En halfstok hangt mijn vlag Soms laat ik nog een traan Waarom, hebben ze dit ons toch aan gedaan…

zijn wij niet verder gegaan omdat het ons zou verdoemen op de grond in het gras waar bloemen nog ontbreken kijk ik naar waar de liefde was voel het nu pas steken in de tijd zo snel gegaan terwijl wij zoveel mailen Laat ik nu een kleine traan ach het zal wel helen ik sta op, ik ga staan heb het koud en kan niet meer Nee, laten we nu…

O kon ik maar met liefde rood in duizend talen spreken!…

Ben ik laat zie ik je nog, ben ik vroeg zo niet dan toch, geen uur voorbij zonder jou, altijd in ogenschouw, jij zei met open hand, doe van mij geen afstand, bewust wilde je het misschien niet, deed je het toch uit eerbied, maar wanneer ik ook thuis kom, voel je nooit...andersom...…

ik had je bloemen willen zenden een soort bloemen dat je zou doen begrijpen hoe ik wandel onder welke luchten ik wandel over welke bodem ik wandel ik had je bloemen willen zenden een soort van winterbloemen met de bruine kleuren van de laatste roos en de geur van nachten lopen in gevaarlijk terrein door verwaarloosde heggen omgrensd waarachter…

jij bent mijn wereld mijn dag en nacht jij bent mijn adem wie had dat gedacht nooit zag ik jou staan nu geef jij mij kracht zoals de bomen reiken naar de lucht zo reiken mijn armen nu naar jou is jou gevoel niet zo naar mij dan gaat er een mooie liefde aan ons voorbij.…

ze hadden zoveel plaats om te zwerven waar ze maar wilden maar ze stapten niet uit hun verlatenheid noch uit hun woorden ze hadden zoveel armen om de stilte van de zee te vangen maar ze hielden de handen met gebalde vuisten op de rug ze hadden zoveel laten liggen tot ze elkaar niet meer konden zien ze hadden alles laten…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uwe ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleien om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

De haard brandt net als mijn verlangen Ik wil liefde en je lichaamswarmte ontvangen Ons drenken in wellust en sensualiteit Het samen komen van lichaam geest en spiritualiteit De warme gloed, de vuurzee zo onstuimig mooi Het maakt me week, zwoel, een gewillige prooi Even volop fantaseren me door jou intens laten penetreren De haard brandt…

Waarom hebben we zelfs in het ziekenhuis niet gepraat? Waarom heb ik nooit afscheid genomen? Een vluchtige hand een flauwe grap even je kussen opschudden... Waarom... geen kus? Samen zwijgen er gewoon zijn? Waarom geen afscheid? Verschuilen altijd verschuilen achter woorden, een glimlach. ...waarom geen afscheid?…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…

Ik heb een paar rimpels geen wratjes en vlekken heb het soms koud maar hoef mijn lijf nog niet bedekken, geen grijze haren wel 'n blond bosje hooi ben ook niet oud <> van binnen heel mooi goed bij de tijd toch levert m'n hoofd vaak een grote strijd, maar word ik ouder ik blijf wie ik ben dat heb ik mezelf beloofd!…

Het jaar al enige dagen oud, het knallen van vuurwerk inmiddels verstomd, de mensen elkaar de beste wensen geven al dan niet gepaard met zoenen over en weer de mensen terug keren naar het leven van alledag, maar ik vraag me af, zit het 'tussen de oren' of is het echt zo dat de maand december helemaal niet beleefd is?…

Je vulde net het halve deurgat met je pruilmond, je haar en veel zon in je ogen. De tijd en de zon stonden stil, want er hing een knoopje los aan je jurk, je bloemetjesjurk en je kous aan lichtkant naar beneden. En de bruine kip keek lang en kwaad naar je boterham met sirop de Liège. Maar de tijd stond stil en jij stond stil, met een…

Nacht op de gracht, na 't gelag is ze mooi en in voor 't wipje Bij iemand met een ziekte zag ze gele vlekken in z'n slipje Dat is ureum, zeg ik geschrokken en denk aan m'n slip met 't vlekje Ze roept verschrikt: dat stoppen ze in atoombommen, weet je Ik vrees haar wankele ijlhoofd bedrijf hoogfrequent de daad ben klaar als ze wijn-verdoofd…

Woorden vliegen over en weer, de één wil nog beter en nog meer een kopje thee, een bakkie troost een sms, naar huis, want dat kun je in een berichtje wel laten weten: hoe laat kom je thuis met eten? Nu even niet schat, ik zit in een debat?!…

als sneeuw vlokken de bomen hun zaad naar moeder aarde, de wereld kleurt warm wit ja, dat vind ik ook mooi, vandaar die twee, tussen haakjes…

hoort die mij ontgaan onverklaarbare geluiden en stemmen hij hoort de deurbel als er niemand is interieur verandert van kleur en plaats Hij verliest greep op de werkelijkheid verwaarloost zijn lijf dat fossiliseert tot karretje van de geest, z’n tanden roesten grondlucht hecht zich aan zijn kleding de grote wereld die hem in de steek laat…

terwijl de maand langzaam vordert voelt men de oktoberwind steeds harder de winter schuilt reeds in de avond de lucht barst van de kou een langzaam landschap vult zich met de humusgeur van bladeren en twijgen over het vage zicht van vormeloze dagen valt nog wat sporadisch licht…

nevel graast en rijmt op de verlaten velden omheiningen worden er ijzig uitgelijnd het gras schijnt als verzilverd takken en struiken lijken van kristal stil de witte huizen in de blauwe vrieskou de wind bijt rode neuzen overvalt de zuchtend adem behalve de kraaien die zichzelf weerspiegeld zien in de bevroren sloot lijkt het hier zo stil…

Toen de wesp stak werkten de mieren hard door, liepen, als altijd, gewoon af en aan, over hun spoor. Zij dachten niet Ach, arme zielenpiet Nee, zij hebben geen oog voor pijn en verdriet. Daar lagen bergen werk! Er is geen tijd! Is er dan niemand die dat ziet?…

terwijl ik deze zin schrijf schrijft de zin in mij iedereen blij…

onophoudelijke regen ons Vlaamse land verdrinkt het weer heeft iets wraakzuchtigs waters prevelen steeds luider alsmaar verder komt de rand van oeverloosheid nog komt geen eind aan dit wolkig ontij weiden lopen blank verworden watervallen velen staan al tot hun knieën in het water dat hen spattend omvat dit eindeloos getij drijft tot…

… maar al kan ik je soms iets niet duidelijk maken en je laten weten hoe ik dat vind, behandel me dan met geduld en respect maar alsjeblieft niet als een kind……