Alle inzendingen over Leeggezogen

Een ruime tijd geleden was je zo sprankelend en kwam je glimlach van binnenuit, nu loop je als een gewond hert en laat je bloedende sporen na. Omdat ik zielsveel van je houd volg ik die rode plekken in de sneeuw en leiden ze mij naar een toverpaleis waar jij als in een onderaardse schuilplaats uit de oorlog je kwetsbare schoonheid tentoonspreid…

Haar leeggezogen pen trilt in haar hand uit haar woorden kermt het lijden van al het kwade in het land.…

Leep word ik langzaam door hem leeggezogen, ik kan slechts naar de dagen snakken dat hij mij nog niet zo wreed te pakken had, hij vloert mij vlijtig zonder mededogen. Ik strompel voort, amechtig, zwak en bleek. Vervloekt, vermaledijde hypo-teek !…

Vertederd verliefd dwalend Langs een dichtgeslibd vennetje In het prachtige Drentse morgenlicht Wees je mij het vleesetende plantje Mijn vlees heb je nooit gegeten Maar mijn ziel wel leeggezogen Ik had het nooit kunnen weten Had ik mij toen maar over je gebogen De hete stralen van de zon Natuur een zoen en je prachtige ogen Mochten uiteindelijk…

Hij zoekt tevergeefs alle bloemen zijn leeggezogen. De herfst komt eraan... Dan is het met hem gedaan... En kan hij niet verder leven. Heb met zo'n vlinder veel medeleven.…

Langzaam gleed zij uit mijn hand mijn koningin van licht die onttroond in haar laatste uur de vuige vuurzee nader kwam om zich tenslotte leeggezogen over te geven aan een kleine witte dwerg die niemand ooit zou zien de nacht was nog nooit zo koud geweest…

Het ijs is gebroken Maar het wak weer gedicht Starende ogen Vanachter de spiegel Langzaam worden leeggezogen En de schreeuw van onvermogen Zal nooit omgezet worden in geluid Want het trilt niet meer Het pulseert niet meer Keer op keer En wat ooit gebroken ijs was Zal nooit meer water worden…

Het was helemaal zwart, Vlak voor mijn ogen Ik wist niet meer waar ik was Mijn hersens waren leeggezogen. Ik voelde me duizelig Akelig en raar Ik zag dingen die niet bestonden Help!!Een duivel daar! Maar opeens besefte ik het Ik voelde de laatste stoot Ik schreeuwde van angst: Help!Ik ben…..dood!…

Hoe zalig stilte prevelt mijn leeggezogen hoofd in de welving van jouw hals wals vertraagd door streling verdoofd langs heuvels beneveld zacht warme lippen waar grind nimmer knerpt waar het zalig gedijt dag de nacht verleidt In eeuwig toeven waar het uitspansel splijt.…

Bevreesd zonder hoop, Bedrogen, leeggezogen Door dit vacuüm Waarin ik als een Levensloze zaaddrager Zweef, vol verlangen Wat grond te vinden Om in te kunnen groeien. Maar zelfs de aarde Laat mij niet in mijn Waarde. Ik werd onbewust Geplukt in onschuld En word nu langzaam Maar zeker omhuld door een Dikke mist van dood.…

van crème brûlée naar hondendrol fopspeen restje tandpasta streepje slijm als enig spoor het hoofd leeggezogen op zin en zon gebeten wrokkig in trillend harnas tegen wind en beter weten iets klopt nog binnenin keilende kiezel uit katapult openspattend op de voorruit zonder erg - geen barst geen ongeluk geen slachtoffers…

De nacht is veel te groen om krekels van het blauw te onderscheiden waar is het licht dat leeggezogen weiden uit hun stramme schaduw dwingt? Je hoort geen stilte die luider snikt dan legers meeldraden - ze vechten voor wat licht - schrijf met glazen woorden de scherven op hun dode bloemenmond.…

Door de aanblik, Van je ogen totaal leeggezogen. Dit door stilte overheersende moment, De tastbare gespannenheid, Onze blikken geen seconde afgewend. De ontoelaatbare intimiteit, Die men niet kent. Wachtend op de overgave die ons verleidt.…

leeggezogen en opgedroogd voel ik mij als verlaten niets speelt meer voor mij alles is uit handen gegeven ik probeer een lach maar het worden tranen waarom moet ik uitleggen wat mij heeft bezwaard pijnlijk zijn die stille momenten waarvan je wilt dat ze overgaan dat er muziek klinkt in je oren en niet langer tegen zal staan zie nu…

het gonst voel de trekkracht van vele geesten mensen wirwarren in besluiteloosheid er is geen strakke energiegerichte daadschap streep wel een kakofonie van speldenprikjes die ontladen in de geest zij bouwen spanning op waarin ik niet kan blijven ik vlucht wat schielijk weg van al die lijven de druk neemt af voel mij leeggezogen…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

breek het glas scherven sturen lichtsignalen in de taal van bloed vampieren zoeken en verstaan het onderbreken van de schaduw donders goed hangen aan de keel drinken je gedachten halen krachten uit het pulsen van je hart het ogenzwart verkleurt tot lijkenwit en echoot het gebeuren van de zieleoverdracht leeggezogen zwerft…

Het blijkt dat volgens de laatste berichten De porno-industrie wordt leeggezogen Een duwtje in de rug, weloverwogen Zou dan nog heel wat gaten kunnen dichten Een stevige injectie is geen bezwaar Maar vijf miljard?…

We worden uitgemolken leeggezogen blut gespeeld en overvraagd We worden aangepakt, nagezeten, tot de kale kip ons achterhaald. We worden in ons hemd gezet, zonder een cent, nu dan eurocent geheten, Want iedereen is het erover eens, zo zout als dit hebben we ’t nog nooit gegeten.…

In de hitte van zomer, buigt' lisdoddeblad door om te drinken waarop elke plant het slim idee vat, alvast de lippen tuiten Het hele moeras loom leeggezogen nippend groene bladeinden begeesterd is de giraf, het tafereel zet aan tot deelnemen het beeld met giraf, doet alsof hij heel grote reiger is, gaat op één poot om te vissen…

Want nadat we die hebben leeggezogen zitten we nu in zak en as. Al wordt het nog steeds dag en nacht want de wereld draait toch door..vraag ik me af: wie heeft voor het geluid van de noodklok nog gehoor? Alle mensen, alle landen willen klimmen uit dat dal, maar niemand weet vandaag de dag of dat lukken zal.…

Alleen, pijn en ellende rest me nog, ik ben leeggezogen.…

De nacht voorbij gevlogen Schemer licht mijn ramen Mijn geest helder en scherp Uren die gedachten namen Zoete pijn in stilte gedragen Vervlochten met jouw zijn Mijn liefde zo intens groot Jouw hart voor mij te klein Gevoel te zijn leeggezogen Van alle energie ontnomen De waarheid harder dan ooit Leugens verminken dromen Woede woelt…

Tegen de tijd dat je je weer herinnert hoe je benen werken, doet je hele lijf zeer van het leeggezogen zijn. Geen mens heeft hem ooit kunnen vangen of verjagen, ongrijpbaar als een dief in de nacht, haalt hij wat hij pakken kan. En je weet nooit wanneer hij weer terugkomt.…

overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in het donker een zwerfgedachte even duivels als heilig ik ben alleen uitgeput likt hij zijn verbrijzelde poten en jankt om je stem, een keer maar voordat zijn ogen door de sterren worden leeggezogen…

De smaak van gekauwd hout flarden katoen en leeggezogen haren het schraapt ons af holt ons uit tot lijken van dichtbedrukte lucht. Zelfs de zee heeft zich bij ons lot neergelegd. Uitgetolde zon vermoordt dromen van stormen en heroïsche gevechten, we sterven in mineur ongehoord.…

De meest geroutineerde vleermuis, ja, maar soms, 's nachts, in een leeggezogen huis, als wie nog wakker is neerslachtig is want het is tijd voor buitenaardse krachten, landt er een ufo in het hoofd, zaait graancirkels, klemmende redenen er niet te zijn. Afwezig. Niemands zoon. De guillotine.…

De wortels leeggezogen, de terreur de vraatzucht. Lag dan alles in het omen?…

Zo lig ik als een landkaart uitgespreid, vol leeggezogen aders, naakt en oud, en wacht tot hij de weg gevonden heeft. Maar ongelezen wordt het land bevrijd als hij daarvan een stevig scheepje vouwt dat zich nu licht aan wind en water geeft. ------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal', 2004.…

zijn muil wijd open gesperd, de ogen diepliggend in het karkas dat leeft en wordt gevreesd, de aarde schudt haar reeds tot hol geworden buik leeggezogen en onthutst schreit moeder Gaya, er is niemand die haar troost, de draak heeft haar genomen met zijn diep gebrul niemand die haar temt, in de boeien slaat of haar woede verstaat hij…