Alle inzendingen over Leegte OR Verlies OR Koud

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De achtervolging blijft plagen, Elke vluchtpoging is tevergeefs Onmacht tot afschakelen, Destructief voor de dikste muur Onrust knaagt zijn weg, Sluipende onzekerheid Angst regeert … Angst voor teleurstelling, Falen, mislukking Angst voor verlies van eigenwaarde, Afkeuring, schaamte Angst voor leegte, Eenzaamheid, verdriet…

dit zijn geen goede tijden voor poëzie het is te koud mensenharten bevriezen klappen toe zoals hun beurzen wat brengen de jaren angst voor geweld en verlies zelfs de dichters vluchten in woorden verhullen en omfloersen maar de zon blijft weg…

Met verdriet sluit ik mijn ogen Wetend wat me te wachten staat Wat zo boven water gaat komen Is iets wat me niet koud laat Omdat ik eigenlijk hoop dat het niet wordt gezegd Ik ben bang als de dood Maak het niet bekend... Want als je dat doet verlies ik je voorgoed En dat wil ik niet Het einde is verdriet....…

achter mijn aangezicht huilt het leven machteloos zo lijkt en tijdloos van aard om verlies met pijn te verweven heeft het gevoel verdriet gebaard de avond heeft zich van de lente vervreemd is in koude ondergedompeld rest nog de troost die aan het verlangen blijkt uitgeleend…

Ik ben zoals de dodenbloemen op jouw graf ik zwijg wanneer er stilte heerst waai mee met de melodie van de herfstwind als er ergernis is laat ik mijn kleuren vallen ik verlies mijn hart mijn meeldraden trillen in leegte mijn kromme stengel bedroefd zijn lengte in bekentenissen die zich verlaten zoals de dodenbloemen op jouw…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja, ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeën kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Vol en koud hangt mijn jurk die niet past bij de kleur van mijn gezicht. Ik probeer te verbergen ruimte leegte diepte zin. Op die plek in mijn hoofd sloeg een steen mijn hersens in.…

in het lege huis fluisteren muren je geen herinneringen toe nieuwe geluiden maak jij je eigen al moet gezelligheid nog geboren worden koud is de leegte ijskoud jouw hart daar zij liefde nooit herkennen zal…

koude handjes in de mijne knijpen harder bij elke stap dichter bij de rauwe waarheid op het betraande laatste pad verloren is het kleurenlicht uit zijn zachte kinderogen nu er alleen nog leegte wacht groter dan de hemelbomen…

Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het enige wat ik nog zeg Waarom ik dit wil is niet te verklaren En toen... Was ze weg.…

Wat afgesneden is dringt zich bedrieglijk op, je strekt je armen blind naar de verzaagde voet, een leegte, het verdwenen kind.…

zie haar stappen in het wit maagdelijk vlies van moeder aarde zal zij snappen hoe het zit ondraaglijk verlies van grote waarde streel haar voeten koud als ijs bevroren door gebrek aan aandacht ik zal boeten verdiende prijs volg haar spoor tot waar de maan wacht…

doe het toch maar schrijf maar over het leven dan schrijf je vanzelf over angst duisternis verlies en verdriet zoek een heldere toon waarin jij jezelf verstaat graaf het hele leven lang naar de kern het duurt te lang het is te koud om te huilen doe het toch maar schrijf maar over het leven…

Een gevoel van verlies, van pijn, en leegte, settelde zich in me. Door iedereen verlaten, door niemand meer bemind. Het eenzame meisje, door iedereen verlinkt. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waar ben ik de fout in gegaan? Ik schreeuwde en ik gilde, maar niemand, wilde antwoorden.…

te rouwen ook al voelt de leegte, menselijkerwijs gesproken, zo immens koud…

en leegte En daarmee kan ik leven, echt....!…

Bij haar Valt de leegte in het niets De kracht van haar zijn legt een band Van verbondenheid Alsof ik niet bewegen kan Dat ik verloren loop in haar zijn Het heelal is te klein voor haar ziel De zon te koud En venus te klein Daarom voel ik me een reus bij haar Dapperder dan de koene ridder En leuker dan de nar Dat alles Door haar…

Een met die leegte... dein ik op de lucht. Ik zweef en lach, gewichtloos, langs de luchtstromen van de nacht. Koude stralen langs mijn handen, ongrijpbaar, onzichtbaar. Hoe verdwijn ik? Hoe kom ik weer terug?…

met ingehouden adem wankelt hij tussen rotswand en ravijn zijn flux de paroles vliegt angstig weg op het nauwe koude pad kraaien lachen zoveel zwarter is de leegte in zijn borst de stille weg naar een plek van diepe pijn…

ik tracht met mijn scherven, op de Plaza della Pietà, sprakeloos, weer heelheid te verwerven wanneer ik oog in oog sta met de fontein waarvan de stralen huilend de leegte erven, van de val verhalen en druppels uiteenspatten op reeds uitgesleten groeven van de marmeren Moeder, zodat ze verpletterend een verlies vertalen ik zoek…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

Weten dat ik verlies wat ik verzamel omdat niemand het vraagt en dezelfde stemmen niets meer beloven dan wachten in de stilte die me kent maar alleen dezelfde koude herinnering gunt.…

jouw tochtgevoeligheid dichtte alle kieren en plaatste een veer op elke deur die niet meegaf synchroon aan de eikels viel een flanellen overtrek op ons bed waaronder ik het nog steeds koud krijg als ik jouw ademtocht voel door de gapende leegte die je achterliet…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

, zo koud ....…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…