Alle inzendingen over Leidenaren zelf hebb

Het valt te verklaren de moedigste Hollanders zijn de leidenaren.…

de meeuw heeft het wel gehad met zee duin en strand ziet ze krijsen slaan woest hun vleugels uit op Rapenburg Levendaal Hoogwoerd den Burcht Claresteeg ja op de Stille Mare burgers klagen zeg wat mot dat durven niet meer uit hun huizen een misstand net vele pluizen heden kan ik verklaren: geen tot gering presteren als meeuwenverschrikker…

ik zag je, en heb je nooit kunnen vergeten. ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

Tweestrijd dirigeert Heil zoekend raspaard houdt vol God hebbe Mijn Ziel.…

Samen vlieg ik nu met jou de kustlijn als scheids tussen gevangen en vrij De kamers onzer harten samengesmolten tot het absoluut grootste Het litteken op mijn ziel fluctueert grootte in verweesde omschakeling van hébben naar houden van goed genoeg nu, ken ik jou beslist de mooiste blootste…

men hebbe te Entebbe maar beter geen kapsones veel beter ware zo gaat de mare to try and keep up with the Jones’s…

Hebbe God ons boven allen, hebbe Jesus ons getween! Laat al ‘t andre, moet het vallen, ‘t valle! Jesus blijve alleen!…

jouw lieve ogen deden vast heel wat harten sneller slaan maar zo hard als het mijne is er vast nog niet gegaan…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

De dieren hébben stem, wat zeur je toch ? Dit kabinet kan blijven wat het is: Een beestenboel waar ezels balken, en de aalgladde zalm gehaaid die kudde mende.…

Een Leidenaar liep naakt de marathon En werkte daarmee hard aan zijn conditie Alleen maar met zichzelf in competitie Dus niet gehinderd door een peloton Zo had de wedstrijd weinig om het lijf Wie met zichzelf speelt, heeft niets te verliezen Maar toch kreeg hij het aardig voor de kiezen Want halverwege werd hij wel wat stijf Zijn lichaam…

Ik heb om uw liefd' geworsteld en gestreden Maar hebbe tevergeefs daar lange naar gebeid*. Ick hebbe dik* gezocht uw mede-dogendheid, Maar en verneem ze niet tot op de dag van heden. Hoe licht* kost* uw gena bekeren mijn gemoed. Uw liefd' en goedigheid mij trekken tot het goed'. Uw mede-dogendheid van 't kwade mij bevrijden.…

opa van de derde etage keek uit het raam over de gracht zag opoe zwaaien dacht je kennet me doen ik mot dat mens niet binne hebbe opende het raam stapte er wuivend uit dag opoe dag opa het ga je goed…

Hetgeen ik niet uitgeve en hebbe ik niet in, wie zal mij dat wijten tot schande? Mijn herte en mijn tale, mijn rede en mijn zin, 't is al zo van buiten, 't is al zo van bin' 't ligt alles daar bloot op mijn handen!…

Jezu, ik en vind er geen waar 'k hoog genoeg kan klimmen om U alleen te vinden: de wereld wil mij achterna, alwaar ik ga of sta of ooit mijn ogen sla; en arm als ik en is er geen; geen een, die nood hebbe en niet klagen kan; die honger, en niet vragen kan;…

het drama kijft boven het hoofd ze schrijven niet meer maar brullen de letters van het behang dat stilaan naar beneden komt ik blijf stijf mijn lijf ook al stijf van de zenuwen en ik brul uiteindelijk mee dat ze me niet motte hebbe de stilte spreekt voor zich net zoals ik momenteel de advocaat mag niet wil ook niet, zo bang maar…

Al ben ik niet gelovig, god hebbe mijn ziel vast wel die reserveert omdat ik niet geloof vast geen plekje in de hel! Toch?…

Velen zeggen, je bent de mooiste, je bent niet de prinses maar de koningin, om jou heen is geen strijd, want je verbindt het pas geboren leven, en daar waar de dood ons scheidt. Om je uiterlijk word je geroemd, liederen zijn over je geschreven, aan de mooiste ben je gegeven, velen zijn naar jou genoemd. Zelfs om je doornen word je benijd…

en toe waren het hele dagen dat we samen innig lagen bij mij thuis in het grote bed en nadat ik koffie had gezet begon hij me vurig te masseren daarna vreeën we meerdere keren totdat hij moe maar voldaan weer naar huis toe moest gaan ik heb jaren van hem genoten maar heb het hoofdstuk afgesloten toen hij plots van de trap afviel oh God hebbe…

soms lees ik op 't kerkhof wie de dood overviel zij rusten in vrede: god hebbe hun ziel.…

De radio en dat meeslepende deuntje Poes kronkelt rond mijn benen, ze blijft mijn vet steuntje. Blij dat ik leven mag met al mijn leuke spulletjes en boeken Een erg tevreden dansend hartje; Liefde hoef ik niet te zoeken. 'k Heb zin te springen en te dansen, sjansen, Vrijheid Uit mijn dak te gaan dromend over blijheid. Passievol genieten…

wat tempel er is de geur van zure tepel rebellie zonder hartevuur dove netel kwartel op tafels gedoopt in gierst bij boeren geruild en opgedeeld in kavels besproken niet anders dan gedane zaken in luiletterland duf gepriegel in kantlijnen van schuldeloze burgers met salie in hun gerstenat groene knoppen al uit de tak monsteren…

tijd pragmatiek het gips van het breekpunt scheidt Haar nietszeggend antwoord zei meer dan de boekdelen die samenvattend Mijn Muze werden genoemd Ik vergat haar zowat haar mysterie aan kleuren haar lekkende zekerheid Ik vergaf haar omdat de drie zinnen van haar email eerlijker waren dan mijn poëzie God hebbe…

Of mocht hij liefst begeren (Heeft hij verstand En vlugge hand) Een Ambacht goed te leren - Ik sta hem borg voor loon en gunst, Hij hebb' maar trouw en vlijt en kunst.…

Importantie wordt gedragen op de vleugels van potentie van de kracht van ieders bestaan: 'zie mij eens gaan' 'zie mij eens staan' Als die kracht,in feite “die tijdelijke macht” intrinsiek afzwakt worden het veelal vleugels van chagrijn en venijn zich vijandig, zwetend, wetend, verhullend waartoe de mens in feite naartoe wordt…

Recht op je doel af. Natuurlijk met een reden vanaf het heden.…

Opeens was het er. Een moment van waar geluk. Wat jezelf niet lukt.…

Bijna iedereen praat z'n straatje schoon niet met een schoonmaakmiddel maar met speeksel blah, blah, blah, blah, blah!…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Op de planeet waar ik sinds kort verblijf, hebben wij het voor elkaar gekregen, dat de warmte is gestegen, door de hebzucht die ons drijft. Hebzucht, het moet steeds meer, genoeg is zelden nog genoeg, voor matiging nog te vroeg, dus nemen we van wat er nog resteer. Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien, we moeten ons steeds meer ontplooien…