Alle inzendingen over Lichtjes OR dansen

Met je schrijven is als dansen met het mooiste meisje uit de klas, voorzichtig op zoek naar de manier om haar eeuwig vast te houden. Dan komt het erop aan je wang zo dicht bij haar wang te krijgen, dat je ervan blozen moet. En je hoopt, zij ook. En dat je weet dat haar mond nu wel erg dicht bij jou mond moet zijn.…

Tussen bloemen en paadjes zie ik een meisje sierlijk dansen in het maanlicht. Donkere haren omkranst als een boog om haar hoofd, haar jurkje zweeft om haar benen. Ze danst en lacht in de nacht ik hoor haar vrolijke gezang met als koor het geluid van de krekels.…

Als kind hield ik van dansen Maar had geen kansen. Het werd verboden en kon alleen maar dromen om een ster te zijn. Het doet me nog steeds pijn, dat daar niets is van gekomen. Ik heb me er bij neergelegd en daar is alles mee gezegd.…

Haar adem roert mijn mond omringd door vele stemmen haar lichaam zacht en rond glijdt lustig om me heen Haar armen om me heen op tonen van je t'aime haar liefde houdt de wacht uit eeuwigheid te leen…

Als we dansen laat mij dan nog eens te meer mijn voeten zweven Gaan we onze hakken op de stenen tegels laten galmen Jonge schone in mijn armen opgevangen Weinig daden Zullen als het dansen voelen…

DANSEN Het leven is niet hoe een storm te overleven Maar... om te dansen in de regen.…

Hij is je bondgenoot wil je niet dansen…

Samen lachen Samen delen Dansen doe je samen Je bent nooit uitgedanst Dansen gaat door Wanneer is niet belangrijk smorgens, middags of avonds Tijd is …………………

Er dansen muggen muggen dansen nu eenmaal dansen is hun stiel…

ik weet niet eens of ze kan dansen maar is het eerste wat ik met haar wil doen en zij met mij en ik met haar…

Zij danste de wals dit keer alleen het orkest was voor haar gebleven dankbaar zei ze "nog maar even ik blijf hier, ik ga nergens anders heen" zij fladderde als een veelkleurige vlinder boven de lege dansvloer op het één, twee, drie, vier bewoog zij zich lichtvoetig hier haar zwaar gevoel voor dat even verdreven.…

Zoals een pasgeboren baby voor het eerst naar adem moet happen Zoals een dreumes zich schrap zet voor zijn allereerste stappen Zo inhaleer ik diep een beetje huiverig maar vol verwachting Ik zie nieuwe kansen in het nieuwe jaar wil ik weer dansen…

De meerkoet, links rechts pikkend verandert het statische silhouet aan de overkant in een vloeibaar dansend paar.…

hun leven vol kleur de hoogbejaarde blaadjes blijven het vieren ze dansen en dansen maar, tot ze erbij neervallen…

ik zweef als zwom ik onder water geen gedachten over wie of wat er staat te komen nu of later ik dans door de lucht als een wolk spreeuwen vergeet de tijd omspan de eeuwen ik ben een ballerina en geloof me als ik u mijn naam noem …. Engelina….…

verlangens vlammen als dansende vuurvliegjes lichtjes in de buik…

Met stukjes papier steek ik kleine lichtjes aan -- in lezersharten.…

samen en balanceren op de vallende blaren je voelt de engelen staren maar, met je voeten op die houten vloer zweef je op de nog ongeschonden stilte lichtjes, naar de hemel toe…

samen en balanceren op de vallende blaren je voelt de engelen staren maar, met je voeten op die houten vloer zweef je op de nog ongeschonden stilte lichtjes naar de hemel toe…

Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje takken lijkt betoverd en schittert er op los. Een wolk schuift voor de zon, de voorstelling is afgelopen. De takken verduisteren en steken donker af tegen het mos.…

duizenden lichtjes sterren stralen in ogen een hemels geluk…

De zon streelt lichtjes tedere rozenknopjes, ik ruik het leven.…

hol spoorgedender vergezelt bleke lichtjes: nachttrein naar parijs…

je ogen glimmen als rood gloeiende kooltjes lichtjes in de nacht…

Het parcours was nat het regende lichtjes, ik stierde op een zwarte schim zichtbaar in verloren lichtjes. M'n benen stappen argeloos door voeten benen droogjes mee water streelt m'n hoofd 't gutst in het riool. Zo'n zee van rust.…

een glas rode wijn vlei me tegen je aan bijna fluisterend gesprek verlost je van gedachten achter de gesloten gordijnen dansen takken in de wind een glimlach blijft niet uit je hand strelend op mijn buik verdrinkend in elkaars ogen verdwijnend in de nacht…

hoog boven de nachtelijke stad een zee van lichtjes ver beneden ons draaide het panoramisch restaurant waar we samen aten langzaam om zijn as ik heb het uitzicht niet gezien, alleen de lichtjes in haar ogen en de blije glimlach op haar lippen mijn wereld draait nu zonder haar en rondom mij heerst enkel duisters…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…