Alle inzendingen over Lied

Een geur van hoger honing verbitterde de bloemen, een geur van hoger honing verdreef ons uit de woning. Die geur en een zacht zoemen in het azuur bevrozen, die geur en een zacht zoemen, een steeds herhaald niet-noemen, ried ons, ach roekelozen, de tuinen op te geven, riep ons, ach roekelozen, naar raadselige rozen. Ver van ons volk…

in mijn bedroefde keel klopt een nieuw lied.…

als ik het lied van de stilte dicht beweegt de hand op pulserende slagen worden mijn vingers speels opgelicht en draagt inkt het heelal van eeuwige dagen geen enkel woord zal op papier geraken hoe immers moet ik schrijven om een zachte bomenruis te verbeelden of met jou de volheid van de leegte te beklijven als ik het lied van de stilte…

leiden en de wolven janken hun lied naar naar boven zijn zij gevallen geniet de wolven janken hun lied…

Hoofdschuddend, horen zij aan zijn onbezonnen, eigen, lied want zoals zij zingen...lukt hem niet... .....-alleen-..... Verlaten, uit het niets, liep hij weer heen waaruit en waarin, hij vervolgens, opnieuw verdween ....-alleen-......…

Laat me niet zo lang op jou wachten, Stel me gerust met je glimlach en Maak me blij met je ogen die mijn ogen Zien; Liefste ik wil jou blij maken, Met de zuivere liefde die ik jou te Geven heb: Ja ik houdt zielsveel van je…

De deurbel klinkt indigo zonder echo, of een verlangen in het licht van gevoelens drijven wolken wollig op klanken van melodieuze heimwee kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die jou is toevertrouwd en naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen tijdens zielszware voetstappen op een in inkt verlaten…

Herkende het dodenlied niet aan het vallen van de bladeren was voor mij iets tijdloos verbonden een gevoel zonder heen gaan van dromen ik dacht ook niet aan jouw stem toen ik iets hoorde in de wildernis was er heel ver weg liefde een echo van stilte in een droom herinnerde mij geen enkele noot of muzikaal verlangen toen je nog naast me…

Als het lied voor mij nog nooit bezongen De zeeën nog niet bedwongen In gedachten grote dromen In een afgeleefde wereld staan de bomen Met sterke wortels en de wind in de rug Vaart het schip langzaam terug Naar de plek van vertrouwen De bodem om op te kunnen bouwen Als een bouwval tussen de zinnen Niet wetend waar te beginnen Staat een onbewoonbaar…

Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken naar realiteit of schijn verwijzend naar de zon met gebroken ogen, een wederkerig lied want iets anders is het niet.…

hoe hoog vliegt de naam van de verliezer zonder blaam in kille eenzaamheid van tekst tot in zijn hart door haar behekst zie de vogels vliegen heen naar wat ooit horizon scheen ze bewaren daar hun lied.…

je zingt vrolijk over pro's en contra's en wat niet meer blijven zou ik slik restjes zinnen in en met mijn wijsvinger beschilder ik je gezicht met uren die rimpelloos verliepen terwijl je handen hangen aan mijn billen sokken en slipjes glijden als liefdesletters tussen lakens ik kondig een nieuw nummer aan 't begin al gemaakt…

Soms, als een zonnestraal door de ramen gluurt, de tuin nog glimt door ochtenddauw. Draai ik weer dat ene liedje, dat blijf ik doen, muziek voor jou. Ik zet de deuren heel wijd open, een stem die hoger en hoger klimt. Op zoek naar hem die zo geliefd was, en nog altijd wordt bemind. Mis jij het ontwaken van de lente, de witte rijp op het…

Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen; jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen, dan wil ik muziek klinken in een lied.…

Om me heen kijkt alles blauw, kil en grauw. Hoe veel leed kan men dragen, teveel tranen zoveel pijn. Tijd sjokt over verlaten straten, aan verlichte vensters voorbij. Hoe lang nog tot wij weten van het verdriet dat niemand ziet. Muren bergen verhalen en mensen, smart en wensen. Hoe veel blues nog om te zingen over dit soort…

Tegenwind in 't zuiver hart van 't kind dat zingt Dat God onze God alleen Uw wil geschiedt Een lied, een bloem, elk met een eigen geur, de klank Doortrilt 't gehoor van droefenis teer mijn poëzie Van lichter licht, in de vloed van Gods aangezicht…

dicht tegen elkaar gepropt in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid in mij weer op naar vleugels hogerop beluisteren we elkanders lied…

Nu al dragen de muzen een nieuw lied met hen mee. Nu al verwelkomen zij mij uit een toekomst, en lijken mij te melden op zekere tijd reizen wij met jou mee. Heden ga ik op weg en in mijn hoofd klinken de stemmen van de muzen.…

blauw ´t is mijn enige lied dus ik zing en geniet want ik zing voor jouw warme wenkende armen ik zing voor jou mijn laatste lied…

die elk jaar opnieuw, de weg naar mijn tuintje vindt om mijn glimlach te vangen in ruil voor zijn prachtig lied!…

bij de bron opgetild onder de goudgele zon Omringd door het aardse stof opgejaagd door de horde in de kromme straten van Babylon Word ik telkens weer een lied doorheen tranen strijd en verdriet…

Ik was een stil en eenzaam kind, Eenzaam als geen - Gij zong voorbij als een stem in de wind: Nu ben ik alleen, alleen. Gij streek voorbij als een schone schijn - Vanwaar? Waarheen? Wat kan ik zonder u beter zijn Dan alleen, alleen? Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…

Ik lig op mijn stil dood-bed, heel alleen, ik weet het wel: - nu zal het hart gaan breken; uit mijn onheelbre, wijde wonde leken de trage, donkre droppen, één voor één. In drop bij drop vloeit mijn rijk leven heen, ik wacht het stil, - zie naar het staag verbleken der kleuren mijner wereld, - zij geleken zó onverganklijk, - nog zó kort geleên…

't Lied van verlangen, het lied van bezinning, Maar 't overwinnend lied wint meest aan macht. Zeg alles, wat gij weet aan innigheid, Liefde, vriendschap, een moeder met haar kind, Het is alles toch niets bij de innigheid, Die een Dichter in het eigen lied vindt.…

Met mijn lied, dat niets meer deed, dan herzingen Wat ons Volk leed, sinds het door overmacht Zijn macht gebroken vond, zijn Stad verbrand?’ Mijn Lied: overdroef van herinneringen Vinde uw stem eens blijder volte in de kracht, Die ons hart drijft naar eigen Stad en Land.…

Ik lig in het lied, het lied van liefde en tijd – een stille uithoek.…

Er is een lied dat wordt gedragen door de wind; gefluisterd door de toppen van de bomen, dat wordt meegevoerd op wilde waterstromen, een lied dat steeds een ander ritme vindt. Het is het lied van Hem die alles schiep, die Zélf de melodieën heeft geschreven; aan duizenden accoorden heeft gegeven, die ook in mij dat lied tot leven riep.…

Eens heb ik de dalende zon gevraagd te wachten, eens heb ik van dichte nacht-schaduw het luchte, vluchtige vlieden beklaagd - en nu! - en nu! - Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de…

Alle mooie dingen verminderen En verlaten mij nu - Mijn lieve zinne-kinderen Haten mij nu - De gouden, de grauwe, de blauwe, Ze gaan, ze gaan allen heen - Tussen grote mensen-gebouwen Sta ik alleen - In de mensen, in de zon-straten Koel, onbewogen. - Ik ben heel alleen gelaten Door mijn ogen. Mijn ziel is in leven gebleven - Leeft…

ik voelde de neiging opkomen om hardop te huilen maar dat kon en mocht zo niet o lieve moeder na al die jaren voel ik nog dat verdriet en op deze bijzondere dag wil ik je gedenken met een lied…