Alle inzendingen over Lied

Had ik niet het lied dan had ik niet het ritme en niet de eindeloze deining van de tekst in mijn hoofd De melodie neemt me mee op golven van klanken Hij draagt zo de woorden op verre vleugels van gevoel Een lied van de wind Lied van onze dromen Een lied van de angst en voor altijd de spijt Lied van gaan en van komen van toch weer…

Stemme: Ik heb de groene straten Die zonder hoop moet minnen, Die is er ellendig aan, Die dwarlen al zijn zinnen In ijdelheid en waan. Ik spreek, laas! uit verzoeken, Want ik heb ‘t zelfs verzocht: Dus mag ik wel vervloeken Mijn dwaasheid onbedocht. Zou men wel zotheid vinden Zo groot (helaas!) als mijn, Die min en lang beminde Die…

ze zong het lied van de voorbije jaren van liefde en verraad van vreugde en verdriet van wachten op vervulling maar al met al zou ze het zo weer overdoen…

het lied van de straat duizenden melodieën onthoud er een paar…

iedere noot die ik neerpen draag ik op aan jou samen met de woorden componeer ik een lied iedere noot die ik spelen zal zal echoën in onze wereld waar jij ook bent of gaat de muziek zal je vinden ik draag dit liefdeslied op aan diegene waarvan ik hou ook na het scheiden in de dood zullen de tonen blijven zweven het blijft Ons Lied…

Over jou wil ik zingen. Hopelijk vind je het genoeg, want het zijn van die gewone dingen, over de kleuren waarin ik je zie rood, blauw,oranje, geel en misschien vind je dat nog te veel. Over jou wil ik zingen en ach, ten langen leste zwijgen is het beste.…

De Katholieke Kerk gaat liederen schrappen Vooral de teksten van Huub Oosterhuis Die geven veel te weinig kracht naar kruis De mensen schijnen ze ook niet te snappen Wat moet er in de Mis dan wél gezongen? Één pater riep; 'Oh kleine Jódeljongen!' ---- NOS. De katholieke kerk wil dat liederen van onder anderen Huub Oosterhuis…

Hartstochtelijke liefde, voor altijd samen, nooit weggeweest. Alles doorleefd, zeven jaren, nog altijd verliefd. Innig houden van, elkaar aanvullen, de heuvels op en af. Dichterbij gekomen, steeds een verdere stap, nooit meer uit elkaar.…

de dag verdwijnt avondwolken schuiven over de schemer ontneemt het licht de bomen hullen zich in zwijgzaamheid hij kan de dag niet langer vasthouden op kousenvoeten sluipt het gevaar naar binnen zij kent de weg naar zijn vele kamers hij slaapt op de rand van zijn en niet- zijn scheidingswanden storten in als hij haar hoort hij hoort…

Elke dag zing ik ons lied naar de horizon zonder geluid…

De kooltjes in de kolenkit zijn van het kolengilde lid. Aan ieder kooltje komt een eind, wanneer het door de schouw verdwijnt. Zo'n kooltje weet dat zelf dan niet en zingt ontroerd het gildenlied. ------------------------------------- uit: 'Velerhanden gedichten', 1997.…

een vage klank wat losse tonen op een rij nog net geen melodie maar in herhalen vormt zich langzaam het refrein dat de basis van een lied zal zijn ritmisch vormen zinnen strofen dragen het gevoel in klank naar boven het is mijn lied over de liefde maar muziek en woorden zijn uit verdriet geboren…

Nu lichtvergeten De avond rust Wordt alle weten Dieper bewust; Maar elk begeren Dat liefde deren Zou, en bezeren, Is nu gesust. En wijder sperren Zich ziel en zin, Nu ver de sterren Ontvonken in De onbetogen Azuren hoge... Klaar als de ogen die ik bemin!…

het was geen jazz toch kon ik in herhalen jouw middenoosten steeds dichter bij me halen de spraak versta ik niet maar hun gedrevenheid voelt als een boodschap in dit lied helaas is er geen einde ze gaan maar door ook zonder koor geef mij maar jazz waarin jouw hart huilt als het mijne…

Zie, mijn liefste, zoet en zacht, hoe de nacht 't bleke licht van al zijn sterren levend, bevend, vallen laat op 't gelaat, van zó hoog en van zó verre! Schijnt dees nacht ook eens zo lang voor wie bang eigen droefnis uit moet wenen, wie met liefde 't hart volgiet, ach, hij ziet de uren vlieden om zich henen; en hij houdt de zaligheid…

Al wat ik u kan zingen, Het is maar een klein lied. Wie kleine engelen horen, Kennen een ander niet. Ik weet, God zal nog spreken Met grotere trompet. De engelen des hemels Zijn daartoe neergezet.…

Daar blijft een lied dat 'k nog niet zong, Dat 'k om zijn gouden zekerheid Heb uitgesteld als een die jong Uit hoog geluk steeds hoger beidt. Ik weet dat ik het nergens zing Dan hier waar ik uw hart hoor slaan 't Lied waarin alle lied verging En elk ding beidt zijn nieuw bestaan...…

Hef ik het hoofd, zingt scherp gewet, zingt wars van dood en wars van vrees het drieste lied van bloed en vlees en parelt over dood en wet en zingt van deze dode boom met blinde keel de kleine vreugd van droombeest aan de oeverzoom, van duiker in de waterdeugd en zingt verblind van drift en jeugd en droom.…

In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen wrange woede daar, geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen woest vervloeken daar, geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duister al de koude weg uit mij. In het duister speelt het duister…

Sonnet Tot zulk een grootheid zal Amstelredam nog komen, Dat zij in treflijkheid zal overwinnen Rome: In deftigheid van raad, in mannelijk geweld, In orelogsbeleid, en machtigheid van geld. Dat haar geblazen faam zal snorren door de wolken, En dreigen met ontzag de wijd gelegen volken, De geel' en zwarte Moor, de Turk en Perziaan,…

Ik raak vervreemd van alles en van allen, van dingen die voor mij van waarde zijn geweest, van vrienden en van vrouwen wel het allermeest; zij duiken weg onder de duizendtallen. Soms komen 's avonds zij mij overvallen. Hij zegt: ga mee naar die of die, er is een feest; zij klaagt: waar ben je al die weken toch geweest? Ik wacht tot ik de deur…

o Lied! o Lied!…

wacht vul ik straks weer je glas ik schrijf het refrein van dit lied zonder pijn in een veel te korte tijd zie je worstelen door de dag je veegt door de soep in je oog maar die brengt toch een lach omdat dit lied je bevrijdt van dit leven in een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet…

Vraag van mijn lied geen wijsheid en geen grootheid. Dit zijn vier regels en meer heb ik niet. Maar tot de wanhoop van mijn wrede doodstrijd, Laat mij het lied, het lyrisch lied. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1919)…

Er is een lied ik ken de woorden niet maar het refrein zegt alles wat een lied moet zijn wat is nu dat refrein? ik zou er blij mee zijn die tekst me steeds ontschiet wist ik maar welk lied…

Als ik een lied op papier kon zetten Jouw kleuren kon beschrijven, in alle coupletten dan raakte ik nooit klaar Waarom verf je steeds je haar ?…

Fluisterend is de schaduw een lied van woorden en momenten die je zocht toen je stem alleen maar in stilte sprak en ik afscheid wilde nemen met de woorden die ik nooit zou kunnen zingen.…

dicht met rollende lippen als een golvende stroom langs milde oevers met sprietend gras voer mee met de waterige letters in noten gevangen en vind de melodie in een draaiende kolk daar vormen zij benedenwaarts gericht een spiraal van klanken waar de echo luistert haast onhoorbaar naar prille woorden zo vindt mijn dicht het lied…

Gevoel dat zweeft tussen de tongen van een lied gezongen, met vele stemmen en begeleid in achtergrond van verwonderen, een heldere muziek, zwevend, soms dansend tussen strak gespannen snaren, soms zacht beroerd door spelende vingers die tonen bedaren.…

Het huis waar ik woon, heeft wel erg dunne muren en we wonen te dicht op een kluit. Dus een klein beetje herrie geeft ruzie met de buren en zo’n ruzie maakt dan ook weer geluid. Men wil in dit land dat we heel anders leven, ook al zijn we hier soms nog maar kort. Maar mijn oom in Marokko heeft laatst nog geschreven dat ik veel te Nederlands…