Netgedichten

netgedicht (nr. 81.309):

LIED

In het duister kan ik wonen,
in het duister kom ik thuis.
Geen wrange woede daar,
geen tieren dat rond mij komt staan.

In het duister kan ik wonen,
in het duister kom ik thuis.
Geen woest vervloeken daar,
geen fel gebaren dat mij dood wil slaan.

In het duister neemt het duister
al de koude weg uit mij.
In het duister speelt het duister
zachte, warme melodie voor mij.

In het duister kan ik wonen
in het duister kom ik thuis.
Niemand ziet nog wie of waar ik ben:
in het duister ben ik weg van mij.