Alle inzendingen over Liefde OR Dankbaarheid

Maar ' LIEFDE ' vrijwillig gegeven... zonder bijgedachten zonder zelfs een vraag om dank of ' Dankbaarheid ' zal vroeg of later WEDERLIEFDE vinden.…

Jonge gelukszoekers, die met gesloten ogen de eerste wankelende schrede op het pad der liefde zetten. Struikelen over de eerste de beste steen. Vervloek dan niet de steen. Maar wees hem dankbaar. Dat hij je ogen opent. En leert, Dat blindelingsvertrouwen in de liefde pas na een langdurige en bestendige relatie ontstaat.…

Mijn liefde, via prachtig eerlijke oprechte ogen laat zich geven. Mijn liefde is dankbaar mijn liefde laat zich kennen om een ander mens te herkennen. Mijn liefde is groot, ook na de dood.…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Zeven jaar blijdschap Zeven jaar genade Zeven jaar vriendschap, Zeven jaar geduld - Acht en twintig jaar Deel van ons, Mens, wat een geluk!…

Hier, waar het onwerkelijk stil is. Stilte, waarin een mens leert zwijgen. Waar stille geluiden helder klinken. Tonen die we zelden zuiver horen. Hier, in onze eigen achtertuin, dromen onverwachte dromen. Vandaag heerst hier de vrede. Nestelt zich een duivenpaar. Leeft de werkelijkheid van hoop.…

Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

Wat een geluk wat een mooie en gezonde vent Dankbaar en blij zijn we met onze kleinzoon verwend Dankbaar voor dit prille leven dat aan ons is gegeven dat het ons is gegund dat we nog veel van hem mogen beleven…

streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef mij vandaag en iedere dag een dag vol zonnigheid geef dat ik dan zingen mag een levenslied van dankbaarheid…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

Meer hoeft een mens ook niet Het valt niet uit te leggen Je voelt het elk moment Hoe mooi het leven is Als je liefde hebt herkend…

generatieklovend viel ik mijn ouders af normaal toch afstand evolueert evalueert wat eens was sinds zij samen een graf delen ben ik eindelijk mezelf ben ik dankbaar voor mijn bestaan…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Nee, je weet het niet, en toch Je bent nu in mijn nabijheid, brutaal stal je mijn blik Je zette me aan het denken, ik moest of ik wilde of niet, vanwaar kom je? Ik heb de deur niet horen slaan Mijn knieën zijn slap, de uitstraling blijft koel, toch? Maar waarom lach je dan? Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was ben ik gek geworden…

Dankbaar voor deze mooie parel des leven welke mij met zoveel liefde door hen is gegeven! En, iedere dag, hoop ik op eeuwigheid oneindigheid een klok, zonder tikkende tijd, God, ik wil ze echt -nooit!- kwijt. Kan ik hun die parel weer terug geven opdat we voor altijd.... ach...ik wens hun gewoon -het eeuwige leven-.…

Door ijver en vlijt altijd tot helpen bereid wie het ook aan jou vroeg je vond dat het was nooit genoeg Nu na een leven vol gave van dienst ben jij diegene die onze dankbaarheid verdient nooit liet je ons alleen staan daarom zal de pijn jou te verliezen nooit overgaan.…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd liefde…

Een hele periode terug lukte het me niet zo best Van lieve tante kreeg ik erg veel steun, ze verzond me deze tekst. Je afkomst kies je niet, je toekomst wel. Mijn ouders benaderden de perfectie; ik werd nooit rot verwend. Strenge scholen bezocht, basis werd gekend. Opgegroeid in een warm nest, dat haalt heden een krantenkop Papa en mama…

Dank aan de boom tussen mij en een sluipschutterskogel Ik weet niet hoe het kwam dat het gras een paar seconden eerder bewoog voordat de Vietcong zijn geluidloze geweer ophief. Er volgde altijd een stem die me vertelde welke voet ik het eerst moest neerzetten Bedankt voor het afweren van de kogel tegen de anarchie van de schemering. Toen…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

en we voelen geluk Hoop, liefde, alles van het leven, zien we terug Soms, heel soms, maak je zoiets mee Het is ons bewijs, -van leven weltevree Dankbaar, dat er wordt geluisterd, woorden schieten tekort Dus als je luistert, kan het zijn dat je dit hoort Bedankt, omdat je in mijn liefde gelooft De liefde waarop ik zweef als het liever…

Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor deze winterdag al giert de wind en doet hij de ruiten trillen. Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor alle vriendschap en verbondenheid al zijn er ook conflicten, misverstanden... Hoe zou 'k niet dankbaar zijn al gaat de zon weer onder en is een dag voorbij.…

Ik staar naar de wolken en geniet intens. Problemen zie ik in de verte verdwijnen. Ik hoor het zachte suizen van de wind. Wind, op weg van hier naar nergens. De zon breekt af en toe door. De eerste bladeren vallen. Het gaat zo regenen. Ik ruik de herfst al. De winter komt. Zo ging het en zo gaat het. Zo zal het altijd gaan. We leven nog…

Ik voel je liefde Smeulende woorden brengen terug tot leven een "stervend" hart.. Ik hoor je adem Warme ogen dwingen te zien waar liefde ligt.. Ik zie je ziel Vleiende handen omvatten dankbaar jouw gezicht.. Ik geef mezelf .…

Verloren en verlaten ben ik mijn schaduw dankbaar geworden zonder haar glimlach en weet ik: Ze is met mijn woorden gegaan en gevonden door koud geluk zal ze straks weer dezelfde liefde vragen.…

Mijn gezin dat ik zo bemin van groot naar klein eeuwig zal ik dankbaar zijn de liefde die jullie mij geven brengt zoveel geluk in het leven ook in moeilijke tijden kunnen jullie mij verblijden dat is de kracht van ons gezin en dat vind ik een enorm gewin.…

Uit liefdesnat geboren in pure reinheid, zuiver als een regendruppel net niet meer vasthoudend aan het blad, gleed jouw klein leventje uit mijn schoot. In perfectie van langzaam ontwakende schoonheid werd jouw prachtige creatie eindelijk aan mijn moederhart ontbloot. In die ene minuscule trilling ontglipte uit jouw zachte donzige lijfje…

is het een stigma dat we dragen als zeker teken van verbondenheid en soms het enige tastbare bewijs van een kindverleden is het een schat die we koesteren gegroeid als een talisman getooid met diamanten uit dankbaarheid en liefde of is het een vergeetput van wat had moeten zijn een levenslang teken van gemis verhuld altijd aanwezig…