Alle inzendingen over Liefde OR Liefdesverdriet OR Verlangen

Je ogen stralen het uit lichaamstaal geeft 't aan gebaren doen vermoeden dat het om verdriet zal gaan De pijn krijgt een plek 't verwerken moet nog komen 't is nog te verward weg zijn al je dromen Op 'n dag word je wakker met weer een fijn gevoel Dan begint 't aanvaarden je begrijpt wat ik bedoel Nu is het nog duister maar er…

dit is geen wens laat staan z’n droom om binnen almaar spitsen d’oren doorgaand niks van haar te horen stilte benauwt tot allengs schroom buiten daar is het ware geluk de mensen dansen en swingen hun zomers sjansen zingen voor hem leeft slechts den druk hij denkt met smart in herinn’ring aan zon van stralend op het water rode rozen luikend…

Uitverkoren enige, verloren liefde, voor altijd...…

Liefdesverdriet is iets dat aan je knaagt. Je denkt er aan dag en nacht. Je hebt pijn die je nauwelijks verdraagt en er is niemand die het voor je verzacht. In gedachten zie je het gezicht, jou zo heel erg bekend, maar de ogen zijn gericht op iemand die jij niet kent.…

een brief vol woorden die ik niet begrijp een zakdoek vol tranen is het enigste wat overblijft een verscheurde foto op de tafel een verscheurd gevoel in mijn hart alle blaadjes van de roos alleen de doorns nog over die me keer op keer in mijn hart prikken een gevoel dat geen gevoel is verdoofd van de pijn huilend door de gedachte…

Een grote liefde was in haar ontloken. Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar. Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen.…

Ik zit thuis. Mensen om me heen. Toch voel ik me ontzettend alleen. Er is soep en mama kletst wat. Het interesseert me geen bal. Ik ben het helemaal zat. De zon schijnt. Van binnen voel ik me kil. Het is zo stil. Het liefst zou ik je bellen. Van alles vertellen. Maar jou moet ik ruimte en rust geven. Bellen doe ik je later. Al is het maar…

Wat is het bestaan meer dan een onmogelijke droom Een brandend leeg land waar je minder bent dan stof Onverdraaglijk verdwaald in de ogen van een ziel…

Wat tussen ons is gegroeid, werd genadeloos gesnoeid door een rivier van woorden die mijn hoop vermoordden en mijn wangen hebben overvloeid.…

Mijn wens is dat je ooit weer al je liefde met mij wil delen, pas dan zou mijn gebroken hart weer kunnen helen. Ik schrijf jouw naam op het condens van de ruiten, terwijl de vogels hun ochtendlied beginnen te fluiten. Ondertussen heb ik nog steeds geen oog dicht gedaan maar hopelijk zal het morgen weer wat beter gaan...…

Een grote liefde was in haar ontloken. Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar. Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen.…

Je kwam om mij terug uit een ver land, ik rook nog de buitengewone geuren en je passievolle verhalen pakten me in. Een dikke week waren we samen in mijn armoedige flat, die jij met vrouw en macht schoonmaakte. Ja, de erotiek was bij jou verdwenen, een zware depressie verpeste alles wat we zo graag samen wilden. Als dichter en amateur-sjamaan…

Van liefdesverdriet kun je echt sterven, Zo is wetenschappelijk bewezen. Maar ik had al bij Nijhoff gelezen: “Mijn stuk hart rammelde van de scherven”.…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst…

(voor Chen Lin) Als Chinese popzangeres zong je de sterren van de hemel en je plaatste er nieuwe sterren bij die eeuwig zullen stralen ter herinnering aan jou en jouw liefdevolle stem Je kon je eerste man maar niet vergeten en je huilde de kussens tot trieste beken waar de haaievinnen rond je hart cirkelden waar het donker van je pupillen…

het is uit met haar vriend maar ze wil nog niet huilen dat schuift ze nog eventjes ver voor zich uit want voor die regenbui wil ze nog schuilen want pas als ze huilt is het helemaal uit pas dan neemt ze afscheid van voorgaande jaren pas dan komt het verdriet dat ze nu nog verdringt tot dan zit ze maar in de ruimte te staren. ik heb…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

(een jeugdherinnering) De smart door haar mij aangedaan ontneemt de moed tot verdergaan, het leven kan ik niet meer aan; dit zijn mijn laatste uren. 't Gemoed weegt zwaarder nog dan lood en in dees grote zielennood wens ik mezelf alleen maar dood. ‘k Zal haar mijn rouwkaart sturen. Maar zwelgend in dit groot verdriet, bedenk ik dat…

maar jou wil Je met mijn handen wil behoeden Je wil drinken tot de bodem Wil versmelten met je lijf Ik voel lust en leven, Levenslust, lust tot liefde Wie is het toch die ik nu ben niet eerder ben geweest zo tot in mijn vingertoppen voelbaar waar in iedere trilling verlangen huilt…

Twee monden kussen elkaar En open gaan alle wonden als ik ernaar staar…

niets minder dan het gemis van de geliefde bewijst het betraande oog van de gekwetste de bekentenis van troon verlies van het oh zo simpel verworvene…

Het leven dat toen zoveel bood en zoveel leerde, leerde mij ook hoe smartelijk de liefde zijn kan, toen het lot zich onverwacht tegen ons keerde verloor ik haar, toen mijn jeugd en werd man.…

De weg naar jezelf vinden dus jezelf identificeren betekent een leerproces nu beleving met je hart zingen ik roep je wanhopig verander je hart in een THUIS als er maar een deur is waarop ik kan kloppen…

Stille nachten vol van donker, stervend geluid van het verkeer, sterren met hun ver geflonker en O, ik mis mijn lief zozeer Kale tijden vol van smarten, stervend geween zonder verweer, twijfels maken mij verward en O, ik mis mijn lief zozeer Lange dagen vol van wachten, stervend beeld dat ik vereer, 't eenzaam steelt mij alle…

Hij is weg, kwam hij maar terug Zou hij, misschien, toevallig hier nu naar deze film zijn gekomen? Dat ik me omdraai en hij er zit alleen, net als ik, en nu we weten hoe het werkt zouden we er meer van kunnen maken als hij, als hij wil en deze kans grijpt voor de gong gaat, en als ik, als ik durf om te kijken nu het nog pauze is…

Een totale emotionele overstroming In mooie banen en sierlijke bogen Ook al zijn ze vol van liefde en pijn Toch zijn ze teer en helder als glas Vers uit mijn hart en ziel gekomen Ga ik ten onder in mijn tranenplas…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…