Alle inzendingen over Liefde OR Treinen OR ver weg

Hoe ver nu ook weg, altijd in mijn gedachten de liefde voor jou.…

Misschien zit ik nog in een stampvolle trein met verse tranen op weg naar huis. Misschien vond je net met rimpelige handen een oude doos geheimpjes van vroegere vrijers. ik heb je gevonden in de disco toen, in een brief nu, in een doos straks. Lees lief, luister.…

Jouw trein zal nooit verdwalen en zo reis je van me weg: Veel te ver en veel te vlug.…

Jij & ik, samen wij, waarom ben ik hier en jij zo ver weg van mij.…

Ver weg van dat verwegge.…

Wachten, op de treinbus De trein, een technicus Kiosk koeken, lauwe koffie, dure prijzen, euro's lichter Zonder te reizen Twintig kilometer per trein, iedere dag weer Een kilometervreter de trein, vertraging Vijf, per maand ongeveer `t is weer zover; gestrand, tot dusver, niet ver Lichte treinen, zware lasten…

Nee zei je, nu heb ik de regie in eigen hand nu ben ik nog vervuld van passie en geest Zomaar van de een op de andere dag in beland Maar het is fantastisch en liefdevol geweest Nee zei je, ik zal nu moeten loslaten Wat rest is de onnoemelijke liefde voor mijn gezin Ik zal de rust in mij moeten toelaten Los van iedereen die ik zo bemin Nee…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

de man in mij en een liefde ver weg twee keer eenzaam…

toen je trein kwam kwam hij ineens ineens uit het niets niets aan te doen het is goed zo je laatste woorden de woorden die ik niet hoorde ik was er niet toen ik kwam was je trein weg hiervandaan alleen een gedachte en lege harten hij kwam te snel te snel reed hij wachten deed hij te kort te kort voor een vaarwel…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

light verse dood is de truuk van het grote verdwijnen je bent zó vertrokken 't is net als bij treinen…

Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

De Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk, dichtbij, maar ver weg. Geel-blauwe treinen kruisen tussen ons door. Auto’s passeren in gepaste draf. Af en toe een voetganger, met muts of tas of buggy. De rotonde van Venlo leeft.…

Ook al ben je kilometers ver weg Zal ik je stem blijven horen. Je adem blijven voelen. Je angst en zorgen wegnemen. Je liefde door mijn aderen voelen stromen. De wind brengt je naar mij heen Zodat ik je kan vasthouden. Je geur kan proeven. Je mijn liefde kan tonen. Ook al ben je zo ver weg slapen we nog steeds onder dezelfde sterrenhemel.…

wachtend op de trein die mijn vriend weg zal brengen wellen tranen op.…

een vage schim een traan glinstert als een ster troebeler worden zijn ogen zijn reisdoel is nu nog zo ver dat zal wel weer opdrogen hij spiegelt zich zo is het beeld die schim is hij immers zelf zijn reis gaat naar heel ver weg waar iedereen echt samen speelt intussen rijdt ratelend die trein en wisselt soms van spoor alleen zittend…

Wel weet ik dat je ogen al lang weer ver weg zijn gevlogen. Zonder spoor of contact zomin als de kiekendieven of de langzaam maar zekere tochten van spitsgevleugelde valken iets te maken hebben met de treinen die ze passeren. ------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten' 1970.…

Zelfs de auto’s en die boot met dat roer ze heeft ook trouwens niet eens een broer Ze heeft het zelf gevraagd aan de sint die weigert dat echt niet van zo’n lief kind In poppen heeft ze echt nooit zin liggen nieuw in de kast, ver weg onderin Treinen is wat ze geweldig vind zelden zag je een zoeter spelend kind…

Vlucht Nu het nog kan Ver weg Waar niemand is Alleen jezelf Weet Ik zal wachten Tot je terug komt Vlucht Nu het nog kan Ver weg Weet Als je ooit besluit Van je vluchtroute Af te wijken Ik zal wachten Totdat je terug komt Vlucht Nu het nog kan Ver weg Ik zal wachten Op je antwoord Misschien...?…

Zo ver weg en toch zo dichtbij in mijn hoofd in mijn hart zo ver weg en toch zo dichtbij. Wandelend met de honden loop jij naast me op mijn werk ben je bij me in de auto kijk je mij aan zo ver weg en toch zo dichtbij.…

jantje gaat op reis hij wil heel ver weg neemt gijs, het beertje onder de armpjes mee zo denkt hij nu ga ik een keertje op zijn rode sokjes stapt hij over de stoep en roept naar fietje ga met me mee we gaan naar de kerstman die rijdt op een grote slee het is wel ver lopen zegt het beertje o zegt jantje, dat is niet erg ik heb van…

De stilte is mijn fantasie van woorden en momenten van de dag die mij vraagt waarom ik lach en niet meer weet wie ik zoek met mijn gedachten…

Zonder weerstand in een golf van weemoed dreef je weg heel ver weg. Ik weet dat je bent heel ver weg van mij aan de grens der tijden wordt het stil als ik aan je denk. Een stilte waarin we samen zijn heel ver weg. Op de grens van leven en dood reik jij me de hand op weg naar ongekende oorden.…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…

Ontdek het moment, het is leeg, het ligt niet ver van de weg, de heg eromheen staat voor niets, dus weiger zijn rijm, breek bot weg de volgzame reis af, kraak leegstand, bezet leg steen in het uitzicht, maak kunstlicht, verteer hoe men vroeger zich uitvrat, besta het bederf onteigen het eten, bezit het vergeten, her inner geen uitweg, wees…

ver weg Maar dichtbij in mijn gedachten Ik hoef niet meer te wachten In mijn hart ben je echt.…

Voorbij te drijven, in kracht, zo sterk heel ver weg.…

stoned op een parking, ver weg, dwaalend in het rond. een auto, een gil, niets...…