Alle inzendingen over Liefde OR ontgoocheling

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

De tijd dat goochelaars op konden treden Met hoed en doekjes, kaarten en konijnen En trucs omtrent verdwijnen en verschijnen Die tijd lijkt weggezakt in het verleden Als B.A. een bag of tricks verdwijnen laat Is ontgoocheling het pover resultaat…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

ik wil niet winnen ik wil zijn liefde…

Rest mij de ontgoocheling, een onthullende verbazing, waar niets meer is van dat wat was. Ergens tussen toen en nu zijn wij ons verloren.…

Spelend met ontgoocheling verlies ik balans resten er slechts kluwen krachteloosheid ik figureer in mijn transparante werkelijkheid 2. Vanuit mijn schuilplaats tuur ik de nacht in onschuldig ogenblik vervlogen de maan werpt een verwijtend schijnsel over mijn gezicht verwrongen hunkering…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Vriendschap is vrede vinden in de onvrede van ontgoocheling, van niet-verstaan, niet krijgen.…

er zweven miljoenen illusies in de lucht gretige handen grijpen in het luchtledige onbereikbare illusies gegrepen door de illusionist die het onmogelijke waar lijkt te maken maar slechts ongrijpbare illusies in het rond strooit gedesillusioneerd worden illusies begraven op de steen staat hier rust ontgoocheling…

glazig glijdt ijs over mijn wang, druppelt naar een zee, spontaan dichtgevroren in volle zomer tranen van vloed waaien over mijn strand van ontgoocheling, jij brengt met golven van woorden wat eb naar me toe allang vervlogen windstoot doorprikt nog altijd mijn drijvende wolken . . . tot snijdend hagel…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

En zeg: ‘àl mijne liefde had Niet kunnen veilgen tegen leed; Geen koestrende armen weren 't wreed Waaien van wind; geen balseming Geneest in 't hart ontgoocheling.... Zij was nog blij die henenging....’…

en diepgaand cynisme liefde in ontdekking van ons nieuwe bestaan nee over rozen is dat niet gegaan nog is er de afstand ondanks de hemels waar we samen door zijn gegaan…

Wanneer het in een gedicht weer over de muze ging, dacht ik dat dit de enige liefde was. Maar tussen de zinnen door, staarden mij de muzen aan, brachten mij ontgoocheling.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je was in de rouw van de vrouw met je zwarte t-shirt en broek, nooit was ontgoocheling zo diep je kwam en kreeg medeleven ik ving je meer dan moedig, in mijn hart nog steeds een plaatsje vrij kan de vrouw je blijven boeien na zoveel pijn door het spel van venus die plaats vraagt geneest als haar rol juist is gespeeld…

Er valt aan de toekomst niets te lachen; het voorvoelde falen des levens zelf dient grootste ernst gewijd, terwille van wat later weelde en fortuin zal zijn - een smetteloze, als gepoetste knopen blinkende blik zonder ontgoocheling, zonder vertwijfeling, vol weerbaar ongeschonden weemoed omdat het nooit zal komen, wat al in droom vervulling…

De openbare biecht, het publiek delen van jeugdtrauma's, misstappen en ontgoochelingen. Het geldt niet voor iedereen. Er zijn schuchtere mensen die zomaar hun gevoelens inslikken. Zij beschikken niet over de woorden die hun ziel ontlasten. Lof voor het openlijk delen van emoties kan iets dwingends hebben.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

zijn geschenk voor haar feest staat nog in de winkel enkel in haar geest is het ooit ingepakt geweest…

Wat wrevel op de achtergrond om onbegrip en veel te weinig woorden; Waar blijft de aandacht voor de zon, de dankbaarheid, de slotakkoorden? Wat wrevel op de achtergrond maar ook een trage glimlach om het leven dat altijd anders is en niet gepland en gratis wordt gegeven. Wat wrevel op de achtergrond maar och, er zijn toch zoveel mooie…

Als kind kon ik ’s nachts het raam uit vliegen ik spreidde mijn armen en dreef door de nacht als een meeuw op de wind, het was niet moeilijk en niet zwaar ik spreidde simpelweg mijn armen en zweven maar. Freud zegt hierover: een gesublimeerd verlangen naar macht ach, wist ik veel, ik was een kind, ik was veertien jaar. Nu hoor ik vaak een…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

winter wordt lang killig nat grijs met zo nu en dan misschien onschuldig wit de lente was pas nog broeiend heet en om te steunen de tijd daartussen behoorde ’t frisse groen en ‘t kiemende verlangen van beloofde bloei nu verbleekt reeds weerspiegeling in plassen herinnering rimpelen vervagende beelden pijnvolle ontgoocheling…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

toen ik heel even van een afstandje naar mezelf keek er slechts teleurstelling ontgoocheling verlatenheid en een zeker falen bleek en de vraag rees zoals bij zo velen wat ging er mis of juist goed toen en hoe zou je dat nu anders doen helaas het is gelopen zoals het nu eenmaal is ooit verkeerd begonnen wordt er veelal niets meer…

. ------------------------------------------------------------ Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema's in het werk van Hanny Michaelis. Dit gedicht komt uit de bundel: Wegdraven naar een nieuw utopia (1971).…