Alle inzendingen over Liefde en haat

in elke scene is men, tegen wil en dank, tot het eind aanwezig de mond lekt woorden en handen zijn bezig met een onafgemaakt gebaar; verborgen is de plot en tot het slot onaangeraakt achter elk masker gaan emoties schuil; valkuil gevuld met delen liefde en haat.…

Lettergrepen die gesproken worden maar in sneltempo weer vergeten zijn Getemperde liefde, waar haat in schuilt. Hartverscheurende taferelen, zonder enig greintje medelijden. Ontembaar water dat in de diepte verdwijnt. Opgeslokt door eenzaamheid, zonder toekomst. Antisociaal door onverdraagzaam te zijn. Kwellende beelden, zonder doel.…

Leven, dat ik lieven moet Leven..., kunt ge me zo laten Zonder liefde..., zonder haten...? 'k Heb zo'n honger naar uw gloed. ------------------------------------------------- geren: graag kranke: ziek gebêken: gebedje…

wandelend door de dagen, maak ik mijn voetstappen af ik zie nieuwe mensen komen, anderen slaan af Mensen wandelen met elkaar op dit pad, van liefde en haat weet welke weg je neemt weet waar je staat maar pas op voor dit pad je glijdt makkelijk uit sta gauw weer op en kijk vooruit je ziet je groepje wandelaars twijfelt…

woorden gekregen van rondtrekkende geesten, van dode dichters, dronken schrijvers, van invallen, impulsen van liefde, van haat, van wat er staat, een foto, de krant, zo’n slordige hoop kleren van gisteren naast het bed, vingerafdrukken op glazen, het zand van schoenen die buiten wandelen, die deuk in de bank, nog warm.…

liefde en haat zo dicht bij elkaar ik weet niet waarom het gaat maar verwijten zijn daar de woorden die we zeggen zo hard, zo gemeen hoe kan het dat we van elkaar houden terwijl onze liefde verdween verdween op zo'n moment zo'n moment van pijn en verdriet verwijten en woede dat niemand van ons ziet anderen zien een gelukkig stel…

een zwarte nacht van bloed, angst en tranen vluchten de mensen door deuren en ramen knallen de kalasjnikovs als vuurwerk voort wordt over de wereld d' angstkreet gehoord wordt Parijs ooit nog die mooie stad van licht of hangt daar nu blijvend het terreur gezicht wordt Parijs ooit nog die prille stad van liefde waar haat plots harten tot in…

Alle donkre smartdoorschaûwde woorden, elke goudverdiepte foelie, iedere achtergrond waartegen u herinnring poogt te bootsen, lost zich op doorschenen van uw glimlach, en gij zijt niet te verraden voor het oog dat licht aan schaduw, voor het hart dat liefde aan haat bewijst...…

Om daarna in stilte wanderend van hoop naar wanhoop, angst en moed, liefde en haat... twijfel en zekerheid. We zwierven allen te samen langs beekjes, blaren en winden langs de wereld: en ik keek je daar aan... wetend ook jou weer te laten gaan. We vonden elkaar even, hielden de handen vast vertwijfeld en verwonderd.…

Weet het even allemaal niet meer Plots vindt één iemand me zo waardevol ook erg fruitig. Jaren mijn gevoelens onnatuurlijk onderdrukt, hield ik niet vol De ware vrouwelijke feelings falen wel erg zelden. Nooit meer wat verwacht, gewoon alles aanvaard Wie net niets meer verwacht en goed doet wordt waarlijk beloond. Hoog oplaaiende passies…

liefde en haat op één A4 bleef bij je waken, tot 's morgens vroeg we bespraken van alles, je kanker was taboe wát kon ik je nog geven?…

Al zo lang de wereld bestaat is er liefde en haat en de strijd tussen goed en kwaad. Heeft de mens dan niet geleerd, dat zolang hij leeft, keer op keer, steeds weer een keuze heeft, keer op keer, steeds weer een keuze heeft. (Op 'Amazing Grace')…

Ik struikel over mijn eigen gedachten Hakkelend meer dan eens Twijfel zaaiend bij het publiek Ga ik dan eindelijk toch onderuit Behalve mijn lijf voel ik niets Geen liefde geen haat Mijn verdriet lang vergeten De hoop over het hoofd gezien Overal krokussen en ook narcissen Mijn licht niet meer dan een nachtkaars Stervend zonder toeschouwers…

om jou heen, maar die liefde ziet jou niet, toe kom uit jouw dromen, luister naar jouw hart, ga zonder masker voor de dag komen, jij bent niet apart, ieder mens is uniek, in al zijn/haar doen en laten, maak jezelf niet ziek, ga jezelf of die liefde niet haten, ook jij bent uniek geboren, voor mij ben jij heel mooi, kom weer bij…

Ik wenste mij een effen blik, Een onbeweeglijk oog, Dat nooit verried wat liefde of haat, Wat lust of luim, of goed of kwaad Van binnen mij bewoog. En voorts – een forse lichaamsbouw, Een grofgespierde knuist; Wie met de kracht des vlezes lacht, Iets olifantisch’ baart ontzag En ’t geestje vreest de vuist.…

Haat, opgediend in een grote pan, iedereen lust er wel een soepkom van Ook al zou er niks van worden gegeten iedereen wil best wel weten: Van haat- geflambeerd met nijd, en al heb je 't glanzend laagje alleen al binnen een ieder weet wat ie met zoveel haat- alsook met nijd moet beginnen: Immers de wereld staat er bol van?…

zodat je weer, bij me bent stuur me nog één beeld van jou ’t liefst in zwart of een refrein zonder eind aan het eind dat me leert wanneer jij ooit verdwijnt mijn schreeuw verstomd, mijn woorden ongerijmd of laat ik het gaan, kan dat ooit bestaan ballades van liefde die haatte ik echt maar nu draai ik ze steeds omdat mijn hart het me zegt…

Ik zie hoe liefde blinde haat verdringt. Ik onderga mijn laffe tegenstrijdigheden, in een wereld vol contrasten. Ik zie schaduwen vluchten voor het licht. Onze levens zie ik als fakkels branden. Onze ego's zie ik doven als een kaars. Ik zie ons ongevraagd geboren worden. Ik zie een zieke die genezing vindt.…

Emoties liggen naast elkaar, haat en liefde maar: gevaarlijk en ook raar: van haat en liefde naar: berusting, geen interesse meer, is er ook geen haat en liefde meer! Dus van oplaaien is geen sprake meer!…

Emoties, liefde, hoop- en haat, toch beter als je verstand werken laat, daar: haat wordt verward met liefde, terwijl de hoop is vervlogen, de liefde vertrapt en haat een voor haar: onbekend gevoel is.…

Parijs, de Eifel Vurig brandende Liefde Passie heerst regeert.…

ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat met instemming van A die stilzwijgend gadeslaat ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik gooi met liefde bommen naar weerlozen op straat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat zeur mij niet over VREDE Hezisrabollahël is een…

Over liefde wordt heel vaak geschreven, hoe we het samenzijn beleven, alleen háát ik het soms, uit de grond van mijn bestaan, want zeg nou eerlijk, zónder een strubbeling af en toe, is er toch niks aan?…

ineens was alles voorbij jij wilde geen liefde meer van mij ik zou je er om kunnen haten maar ach wat zou het baten ik zou kwaad op je kunnen zijn want onze tijden samen waren zo fijn maar ik zal me in stilte hullen want wat is er om de stilte te vullen de leegte die jij bij mij achter liet daarom heb ik nu veel verdriet terugdenken…

Haat en liefde liggen zo dicht bij elkaar, 't lijken verschillende gevoelens of is dit dan alleen maar gevoelsbedrog? Zijn ze in werkelijkheid nauw met elkaar verbonden? Dat heeft geen mens, hoe knap ook al uitgevonden!?…

Jouw liefde, daarvoor wil ik alles geven, alles net als voorheen...…

Tere rode blaadjes in omarming zijdezacht symbool van grootse liefde maar ook de kleur van haat De scherpe groene doorns aan haar trotse ranke steel schilderen rode druppels uit het gewonde vlees Waar we ons bezeren aan wat haar zo eigen is en de pijn beminnen worden haat en liefde EEN…

Nee, we praten over liefde hoe goed we zijn voor elkaar. We mopperen zelden maar toch is het raar want de klagers onder ons, zijn meer aanwezig dan dat je de liefhebbenden hoort.…

Wat ik voor je voel is liefde & haat. De gedachte aan wat je me flikte maakt me kwaad. Heel erg verliefd maak je me ook wel, maar ja, het is helemaal jouw spel. Oh, weet je nog niet dat ik je geheim weet? Ik wist het ook nog niet meteen. Anderen zeiden al dat je een player bent, je hebt het gewoon iedere keer ontkend.…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…