Alle inzendingen over Lila

In de spiegeling zweeft een prachtige fee, in een gewaad van lila en blauw. De fee laat zich drijven op de golven, ze lijkt een met de blauw-getinte zee. Ze zwaait met haar fonkelende staf en wil gaan toveren, maar...…

zij zoeken zeldzaam lila langs eeuwen schelpenstrand het blauw gevuld met meeuwen zo wit als zilverzand een V-formatie vliegers verjaagt de winterkou met zuiderzonnewarmte vanuit een hemels blauw het bruisen van de golven die breken op de kust het ruisen van de harten die ademen naar rust waar komen al die spetters die glinsteren…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

mijn visserman, mijn roots je schoeit de voet van dit bestaan meegenomen langs de waterloop van waar we ooit ons welzijn voerden drijvend, tot jouw aanschijn zonlicht kaatste over knikkend riet de kievit ziet nog steeds hoe klare lucht naamloos boven alles blonk nu weet ik dat jouw naamroep klonk op hemelsblauwe bloemen en in lila…

O Cardamine pratensis wat heb je een klankrijke naam maar treffender nog spreekt jouw lila waar je groeit, geeft die strofe jou faam O Pasen-en-Pinksteren-plantje wat…

vrouwen krijgen in de zomer de verontrustende vorm van bewustzijnsverruimende hersenschimmen op een koele plek in het zwoele bos wat zij doen met hun vrijelijk toebedeelde rondingen gestifte lippen lila nagels onbebrild niet waarneembare strings is een groot raadsel voor d’argeloze dwaalgast die zich haast-je-rep-je uitkleedt al zijn…

Diep in het lila park vond ik jou Je had op me gewacht met ogen vol leven handen vol verwachting Onze blikken zochten een glimlach in het eindeloze deemster voorbij de sterrenkou spraken van ongekende paden omhelsden gouden dromen lachten als jonge goden zwervend door de wouden aan de rand van de wereld Wat wij zagen was een verloren…

verzand in diepere lagen verloor ik allengs grip op dagen liet wind en regen lang begaan ontblote wortels bleven nog reiken naar houvast in dit woelige bestaan en moeizaam vaste grond hervonden vertakten zij naar zomerend licht sterke seringen kwamen in zicht vragend om voeding voor groei vanuit een eigen drang tot bloei voorbij de groene…

Geplaatst stek tegen schutting scheidingshek even breed als lang heen praatje weer geen belang rijtjeshuizen tuinen deels beklemde vlinderboom -tussen hek en open deur- prijkt soepele boomtakken boven begrensde tuinen diep lila pluimen gekleurde vlinders komen en gaan citroentje koolwitje dagpauwogen burenogen genieten gaan staan…

een vlinder zwerft in haar nachten terwijl ze droomt verdorven gedachten zacht ondanks woorden van een vlinder in de nacht blijft haar huid zacht raak haar aan streel en zoen doe doe wat je moet doen haar hart blijft zacht zo zacht als het lila van de nacht van de ochtend toen jij op stond vergeten was waarom je haar woorden…

wielen draaien met de benen langs de ongelijke rand van een lila paars karpet, langs gestapelde reuzestenen: doch... géén Hun in bed. een vuurvlinder is geland op de top van een spichtige plant: een oranje geel bruin plaatje. o nee, het is een gevallen blaadje!…

wie groot wil zijn moet klein blijven in je hart en ziel wie onzichtbaar blijft onbereikbaar zonder fantasie blijft hangen zonder geluid in een ruimte leeg in het donker verlangen naar het licht lila met grijze wolven huilt het bos samen vannacht geen kier laat mij doorgaan zodat men verder kijkt alsjeblieft nooit meer lief klopt het…

Lopend over wegen met een penseel gekleurd een vogel in de regen zijn vleugels met olieverf besmeurd Achter een geschetste boom en lila bloemenpracht duwt de getekende luchtstroom mij in de donkerblauwe sterrennacht Wandelend over het doek zacht land ik op het linnen zittend in de donk’re hoek weet ik niet hoe te beginnen Hurkend met…

Ik kijk naar het talud verander in dat grasgroen, kijk daar naar een kleine bloem, mag vervolgens ook lila wiegend als krokus een lentedansje doen. Zal leven steeds zo zijn tot in de eeuwigheid. Wat is vreugde en wat kwaal in ons bestaan, we zijn toch allen ooit uit één geest ontstaan.…

door takken vol schimmen mistige flarden schijnt de nieuwe dag haar lila licht heeft de zon zich vergist zie ik door schimmige takken flarden van mist alleen de nacht die zich verschuilt voor de werkelijkheid een tak zwaar en rijp breekt valt op de grond mist mijn hart rakelings mijn god…….…

liefde verloren in geheime kamers van een leven waar geheimzinnige deuren nooit echt sluiten worden harten gevonden in gangen en hoeken te bang om te zoeken naar de regenboog tiktik voel ik jou verstopt in mijn ziel ik ruik, zie, voel kus zacht leef echt laat gebeuren laat jou mijn leven kleuren schilder mij roze lila…

Het terras van onze villa is opgenomen in het lila van de baai. Rapallo en Sestri liggen aan de voet der bergen te trillen in de zon.…

Lila grijs hier is het bewijs water dat bevriest noemen ze ijs.…

zoals je bent en hoop dat je jezelf herkent dat je lijkt op wat je ziet als je door het riet in het water kijkt wie dacht te weten wie zij was komt niet dichterbij stroomt langzaam voorbij als herboren op de mooiste de langste dag toen ze echt zag hoe het werkelijk was met haar ogen dicht is het licht een onvoorstelbaar lila…

het soort pret ogen door de kier van leven heen kijken geen dans is lila de leeuw is gevonden in de werld van een rede naar mist staar jij nog steeds in beweging waar het water een rimpel laat dansen…

Het brood ruikt vers de vijgen zacht de pruimen zonder pit de ochtend zonder schroom ik heb mij niet geschoren mijn tanden niet gepoetst liefde maakt blind de haan op de toren slank draait welgezind rozen roder dan de onze je vindt er geen je draagt een T-shirt van de mijne lila lavendel blikt wat nijdig die ene oorring aan je…

zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij, hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even te verdringen Zelfs de gedachte aan verderf en dood De hulproep van de vluchteling in nood Lila…

zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij-hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even te verdringen Zelfs de gedachte aan verderf en dood De hulproep van de vluchteling in nood Lila…

van ouds willen we vijftig dagen na pasen een kruisbloem pinksterpaars ook al toont ze veelal lila rose onder aan de stengel in wortelrozet bloeit met hemelvaart vaak nog net late lente vertraagde groei nu staat ze in volle bloei kijk en pluk aan de slootkant met mate hou ze wel in stand zijn thans bedreigd als soort op gazon en veld groeigestoord…

Het landschap schildert pastelkleuren, lila, roze en zachtgeel. Is dit een waanbeeld, een fantasie van een te naïve ziel, een gemoedstoestand, een euforie die mij plotseling overviel? Neen, dit behoeft geen dure woorden, dit verdraagt geen valse schijn. Is dit niet de definitie van 'gewoon gelukkig zijn'?…

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite waard; langs de kaaien is het echt, de schepen als hoofdzaak met water en lucht, een fijn grijs, en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt, dat de vrouwen er mooi zijn: lichtere tonen in het vlees, lila tonen in de kleren – alsof ik tien jaar…

Te zwemmen in azuur à l'après-midi, puur voor het genoegen en warm welkom 'Loste Nord' een jonge ree graast bij het bosje naast de notenboom dan spitsen zich de oren ons gepraat verstoort haar rust een grote vogel zweeft met trage cirkels door het blauw boven dit groene dal, met lila bergen voor de horizon en verre purp'ren Pyreneeën…

verschuilend dag en nacht in haar cocon zichzelf nooit vindend omdat zij niet kon haar vleugels zwaar van was zonder gelei Ze zei ik heb je lief kom maar bij mij monarch, je bent mijn blauwe koningspage mijn minnaar op de zuilengalerij omzichtig manoevrerend in d'arcade Behoedzaam fladderend in tuingewaden nam zij lavendel in lila…

Het wordt nu tijd ons te bezinnen: De bossen kleuren dieper bruin en de lila herfstasters beginnen hun ijle bloemen in mijn tuin, Het wordt tijd om te bedenken: De zomer houdt niet eeuwig stand, die warmte gaf die ons zo wist te behagen, de mooie gouden dagen gaan nu vervagen en de herfst komt in fijne kleuren drenken alle bladeren in ons…

Kind als ik je weer in mijn armen houd laat ik mijn haar hangen kleuren mijn wangen zich bloesemiger dan rode anjers voer ik je het sap van lila passievruchten, tot die tijd leg ik de rug van mijn hand over mijn ogen. ------------------------------- uit: 'God bewogen', 1997.…