150 resultaten.
Beschermt zijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 157 Bescherming tegen moederschoot.
Bescherming vragen tot in het rood.
Beschutting door omringd groen.
Verwarmd door een gegeven zoen.
Tijd geeft harmonie maar is relatief.
Het geheugen biedt nostalgisch archief.…
Boerend blubber en de bel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 87 Boerend blubber
moederschoot
ademloos het riet
de boot
naar de bodem
naakte voeten
langs het spiegelglad karkas
tot mijn tenen wroeten
deze bel
geef ik een naam
want wie benoemd is
mag bestaan
ja ik weet
het is maar even
dan pats weg
net als het leven.…
Heen gegleden
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 709 de moederschoot
waarin ik me tot nu toe
veilig waande is verdwenen
daar ze vannacht
zachtjes van ons
is heengegleden
hebben we haar
teruggeven aan
Moeder Natuur
zachtjes dwarrelt
sneeuw als 'n deken
om ons heen
tikt de klok gestaag
toch voel ik me leger
ieder uur…
Gaf alles bloot
netgedicht
1.6 met 5 stemmen 214 ik liep op glas
wist niet meer wat
boven of beneden was
met wanden vol doorzichtigheid
zo dat buiten binnen kwam
ramen in verleden tijd
botste niet meer
met mijn spiegelbeeld
dat was gekleed in transparantie
gaf alles bloot
zag eindelijk mijn ziel ontluiken
bloeien in de moederschoot…
Zeg even niets
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 zeg even niets
ik kijk gewoon naar jou
je thuiskomst in je ene oog
het is maar voor heel even
het duurt niet lang dan ga ik weer
huppelt vol verwachting in je ander oog
de stilte van het samen zijn
glimlacht warme toekomst woorden
in een moederschoot…
Kringloop
netgedicht
4.2 met 20 stemmen 361 Tomeloos neemt zij deel aan het geheel
Jong levenslustig als zij is
Versmolten in het nu
Mateloos jong
Onoplettend danst zij voort
In de stroom met trots
Dan spat zij uiteen
Op de rots
Verhit keert zij in de moederschoot
Wacht op haar wedergeboorte
Om weer deel te nemen in
Die blijde stroming…
zwart gat
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 deze kamer bevat het ongeboren licht
niemand verhaalt van moederschoot
van een tijd nog zonder aangezicht
onwetend dat dit aan duister ontsproot
een geheugen graaft om niet te vergeten
leven zindert als een streling over de huid
o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten
als een kluis van steen en mos mij omsluit…
Het leven...
hartenkreet
3.8 met 12 stemmen 2.003 Leven
Je hebt het gepakt
In je moederschoot
Leven
Je hebt het omarmd
Toen je geboren werd
Leven
Je hebt het weggeduwd
Toen het niet meer fijn was
Leven
Je hebt het vervloekt
Dat je ooit geboren werd
Leven
Je hebt het gekoesterd
Uit liefde voor je eigen kindje
Leven
Je hebt het aanvaard
Zoals je leven nu is...…
Oceaan
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 672 Oceaan,
broedplaats,
moederschoot,
woonplaats van
de dorenhaai,
de hamerhaai,
de franjehaai,
de mensenhaai.
Speelplaats van
de zuigervis,
de ombervis,
de vleermuisvis,
de dwergwalvis.
Vloeibaar paradijs.
Zware olie
doet je tranen,
doet je huilen,
doet je sterven.…
Heilige Vrouwe
netgedicht
4.2 met 10 stemmen 666 in die stille, sobere kapel
trof mij haar toegewende blik
onder flakkerend licht bedolven
vloeide iets van heimwee
naar oude geuren en vrome
gezangen
hier, op het grazige boerenland
tussen zwijgzame dorpen aan
de glimmende rivier
vermoedde ik mijn vaderhuis
en moederschoot, droomde ik
mij ooit geborgen…
Alles met de hand
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 94 In liefde
Eén voor één
Gepoot, alles
Met de hand,
Verse vore die
Op draagtijd wacht,
Zomer die haar
Tot wasdom brengt,
Moederschoot die
De nieuwe oogst het
Levenslicht laat zien -
Aarde die in augustus
In haar warmste geuren
Mijn oorsprong verraadt,
En een liefdevolle blik
Op mijn toekomst werpt…
Het opgefokt plezier
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 252 kale koppen
bikkelden in spel
van harde lach en bier
alleen wat verder
uit de kring verliep
het opgefokt plezier
daar werd gewacht
op stilte voor
een snedig woord
voor acceptatie
door de maten
deden ze een moord
nooit ergens bij gehoord
het was alsof de warmte van
de kring de moederschoot verving…
fragiel
hartenkreet
4.6 met 14 stemmen 625 kwetsbaar
een klaproos in wervelstorm
vlucht ik angstig
in ronde hoeken
steeds
op het nippertje
weg van gehaaste voeten
die alfabetisch
lexicografisch
bestuurd door een computerziel
mijn voelen
in punten vertalen
waardoor mijn kwetsbaarheid
onder de hardheid
van hun zolen
zo groot wordt
dat ik alleen nog maar
kan leven
in een moederschoot…
Laetare
netgedicht
4.4 met 10 stemmen 740 Oeverloos ontwaken
dwars doorheen de dood,
laat die hoop je raken,
aarde, moederschoot.…
- als nevel optrekt -
netgedicht
4.7 met 19 stemmen 860 als nevel optrekt
geeft de aarde schoonheid bloot
ontwaakt in mij heftig verlangen
mij neer te vlijen in haar moederschoot
deinend op het wuivend graan
een bloem om kleuren te bekennen
appelboompje, bereid zijn vruchten af te staan
grazig als een grastapijt waarover prille pootjes rennen
als nevel optrekt
krioelen krolse beestjes nog dauwdronken…
Ondraaglijk
netgedicht
4.4 met 8 stemmen 469 hoe een dag
deel wordt van een kinderboek
waarin zwarte pennenstreken
een vissenoog omzeilen
er dwarrelt iets
van droogte door het raam
en de geur van kaneel
hangt al dagen aan de lijn
het dobberen van de kleine kajak
legt het oeverloze bloot
van water dat blijft stromen
een boek eindigt waar het ooit begon
in de moederschoot…
Levensweg
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 197 ik ben geboren uit een zee van liefde
die badend van verlangen
de aarde een zonnekind wou schenken
als een lichtpunt uit de hemel
gestuurd door alle sterren
en gedragen door de wind
viel ik in de moederschoot
hier blijf ik even dwalen
pluk de vruchten van de dag
eens zal ik mijn lichaam achterlaten
en mag mijn ziel in hogere sferen…
herfst
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 363 't Licht
dat terugkeert
in gevouwen handen
de diepe moederschoot
de aarde
die halfslag maakt
oerdromen die zuigen
de koestering
die elke dood geneest
even stil blijven liggen
in de kromming
het groeien en het rijpen
geboorte en het afsterven
het ongenaakbare ligt er
aan cirkels van naakte eenvoud
het kleedt zich met het leven…
In blijde verwachting
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 503 Ik ben zwanger
van een vreugde
die mijn hartstocht
leven doet,
vurig maakt en opgetogen,
levenslust vult mijn gemoed
in mij groeit het
en beweegt,
banend zich
een weg naar boven
waar het juichen wil
in strofen
om de Schepper
te verhogen
die mij weefde
in de moederschoot,
leven aan en in mij bood
mij door een soort
van navelstreng…
De lach van het wad
netgedicht
2.8 met 6 stemmen 186 je blik golft grijzig groen
maar in je ogen vind ik
de lach van het wad
je stem ruist
in de schelpen op het strand
bij zon en volle maan
in laten gaan raak jij
in jouw omarming
de lichte watervolle einders aan
jij bent mijn wad
de moederschoot der schepping
in paradijs en hemel saamgevat…
silhouette
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 336 De handen broos
gevouwen in haar moederschoot
Een tere roos
voor laatste adem uitgeloot
Een open raam
met slechts uitzicht op het heden
Enkel nog naam
't geheugen al overleden
Een twinkeling
in haar vermoeide pretogen
Als herinnering
aan eens uitstekend vermogen
Een krimpend net
dat haar vangt in vergetelheid
Een silhouette
in…
De partus is gedaan
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 235 het was mijn eersteling
met vaardige hand
gehaald uit de
moederschoot der letteren
de conceptie
gaf een overvloed
aan dichterlijke genen
legde meteen talenten bloot
het groeide snel van
woorden uit tot zinnen
het vers is barensklaar
volwassen al daarbinnen
jij hebt het ingeluid
de partus is gedaan
mijn artistieke eersteling…
Afhankelijkheid
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 616 Afhankelijkheid
Als minuscuul object
Bewegend tussen massa’s massa
Doorlopend van een lang traject
Niet wetend van de causa
Oneindig einde van de tijd
Gevangen in haar eigen dogma
Vertwijfelde hoop op zekerheid
Verstrengeld met het kosmische magma
Eeuwig vragend naar het waarom
Verlangend naar de moederschoot
Uitdijend tot het wederom…
jullie schepping
netgedicht
4.3 met 25 stemmen 684 bestaan draag
in de tekens van mijn leven
onwennig lag ik in het landschap
schepping in zoeken en vinden
in louter tedere onbekendheid
en in de kluwen van de vriendelijke duisternis
en in mijn beeld bewoog ik
in een alles bedekkend,wat bekleed moest worden
eenmaking wat één moest worden
schokkend in de eerste stappen
in afkomst van de moederschoot…
Kleurden tot patronen
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 220 jij bent van stof
hebt ooit jezelf geweven
uit genen die je zijn gegeven
zij sponnen zich tot draad
kleurden tot patronen
in veelvuldig delen
hun eigen boodschap
bracht jou groot van
moederschoot tot meerderjarig
jouw bestaan is het uniek gebeuren
van een leven lang leren
tot stof zal jij weer wederkeren…
Op weg naar de horizon
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 301 Elk mens is op levensreis,
die in de moederschoot begon.
Via nu naar straks en later,
op weg naar een verre horizon.
Eindeloze vergezichten,
peilloze wolkenluchten,
ongekende mogelijkheden,
wachten daar op ons.
Vandaag plaats ik een stralend stipje.
Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon.…
laat me maar heel even bloot
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 552 ik groeide tegen
de verdrukking in
ontwortelde de huid
en zag de zon
ongrijpbaar
boven alles uit
ik denk me vrij
maar ben gebonden
aan je dradenkracht
ik spring en
voel me blij
val dan weer veel te hard
je wilt me bergen
in je moederschoot en
laat me maar heel even bloot
ik hoor bij jou en
deel je eeuwig streven
ook ik…
De Kolos van Rhodos.
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 473 reuze wachter in de nacht
die de strijd heeft volbracht
als wereldwonder ontsproot
de havenpoort als moederschoot
toevluchtsoord in woeste baren
ontvlucht van duivelse zeegevaren
de reus is nu verdwenen
vervallen tot een hoop stenen
de materie werd langzaam ververst
in een andere gedaante geperst
nu is de toeristen schare
met…
Men zoekt...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 116 Men zoekt het leven en misschien ook wel
de moederschoot, terwijl de huid prangt
om zich heen.
En in het hart doet het pijn als bij geen
een en zo balanceert men op de grens van
zijn en niet zijn.
Men zoekt zich zelf, wil weten wie hij is
in een wereld die hij nooit echt zal kennen.
En of men aan het leven zal wennen..?…
woont nu in je dromen
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 397 het nest was vol
met leven en zo druk
door herrie ben je
naar de rand gevlucht
in stilte gaf je
je niet bloot je hechtte
moeilijk miste warmte
uit de moederschoot
je woont nu in je dromen
met de wereld in je hand
het leven is je overkomen
ervaring scherpt je verstand
vliegt al zonder vleugels
wortels ben je kwijt
eens zul…