Alle inzendingen over Metro OR London

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

over een koud spoor kruipt de metro van Kraaiennest naar Ganzenhoef binnen luide stemmen, telefoons en gouden tanden buiten drijft een meeuw een grote vlok in de sneeuw mijn beste vriend zo lang niet gezien donderdag stond ik op het vliegveld terwijl hij vrijdags aankwam nog drie haltes naar de tram die nooit op tijd komt…

Met kracht in de benen rijd ik de IJsbreker voorbij pas op voor passerende obers kijk niet naar het huis van Bo trap dapper door, met kracht in mijn benen - metro of niet?…

Nee hoor, maar ik hoor het water vallen da’s niet zo raar, want het regende dat ‘t goot ‘t water wat neerkwam, belande in de metro-goot wat zo snel niet zakken kan en daarom is het, dat ik zeggen kan: ‘k hoor het watervallen, al is ‘t droog en regent ‘t niet, dat deed ‘ t vanmorgen wel vandaar dat je hier nu watervallen ziet!…

wetten van het aanbod en de vraag Zijn nu nadelig voor de huizenprijzen Wat eerst geheel de pan uit placht te rijzen Gaat straks zo'n tien tot -tig procent omlaag Zodat ik eindelijk, naar ik mag hopen Een hondenhok of kippenkooi kan kopen NIEUWSFEIT: Door de afnemende vraag zouden koopwoningen plusminus 20 procent goedkoper worden (bron: METRO…

Van roken -zeggen ze- daalt je I.Q. Maar Drs. P staat sedert jaren Bekend als consument van veel sigaren Dus tja, wat zegt zo'n onderzoekje nu? Al trachten stokebrands paniek te stichten: Blijf rustig roken. Als je maar blijft dichten…

Langzaam nestelt het zich in metro, tram, trein of bus Terreur is een virus, dwalend in een zieke geest. In een poel van verderf wordt er geslacht als een beest. De aarde wordt besmeurd met deze zieke virus terrorist. Wanneer stopt deze levende hel? Als iemand daar toch eens antwoord op wist……

Nederlandse werknemers zouden liefst een kwart van hun werkdag hiermee verdoen (bron: Metro)…

Als een kop in een gratis krant, noem het metro; noem het spits, die je tijdens treinen hebt genomen je iets vraagt in de trant van: ‘Weet jij wie je vandaag zo mist?’ Dan is het antwoord steevast: Ik mis die dromen.…

een vrouw nubisch misschien kwam binnen in de metro zo fraai in de vorm gegoten mijn mond viel ervan open ik zat ermee verlegen om van te verzitten het voelt zo dom hoefde niet achter mij rauw op mijn dak een stem die zei ah tijd niet gezien kerel jij lustte d’r toch indertijd wel sjokkola van krijg je ‘m met alle beroerdigheid nog…

stonden we bij de pont een hele massa en een vrouw die de Spits uitdeelde en de Metro met een mooi gebaar kwam de pont aanvaren zo vol met mensen zou je wel naar al die gezichten willen kijken en ze soms zoenen maar je wacht eerder op hun snelle vertrek je ziet ze lopen van de pont voor je zelf de pont opgaat en de regen…

Het bloed stroomt er door de aderen zoals treinstellen in de metro snellen. Een mierenkolonie, wriemelend tot vindingrijke kruisbestuiving. Zelfs ‘s nachts brandt het licht! Zwanger en bevallig, New Yorks buik, Manhattan.…

de zon schijnt fel in vers gevallen plassen vlak achter teenslippers loopt een bontmuts niemand kijkt op of om sirenes loeien af en aan krijgen voorrang geen aandacht verder zoveel gezichten zonder gezicht insiders in het licht van de anonimiteit saamhorig zonder respons let’s face it we gaan op in de menigte in het wij…

Haar sierlijk lijf zweeft naar het net. Haar smash zal straks verwoestend zijn. Haar arm gespierd, geen gram te vet. Pats! Langs het blok en voor de lijn. Een aceje daar, een blokje hier. Wie krijgt zo’n grote speelster klein? Genieten bij een blikje bier op Eurosport van Manon Flier.…

Acht lettergrepen sieren haar, een teder jambisch vers van kracht in één tetrametertje maar. Al is zij slechts één van de acht en roeien godbetert haar stiel, haar naam is poëzie die lacht, als zij, pompeus en toch fragiel: Roline Repelaer van Driel.…

. ______________________________ LONDON BRIDGE IS DOWN Dieu et mon droit, The Bridge has fallen down De gouden draad die leiders samenbond Een tijdperk dat slechts uit haar náám bestond The Queen is dead, Great Britain lost its Crown Geliefd door wie haar humor heeft gekend Ook buiten 't Commonwealth een monument…

P zijn dodenrit waarin de wolven achter Pjotr jagen had Fanny Puck steevast als aanhangwagen, zo renden ze tezamen in ’t gelid Puck werd voorspelbaar twee, hoe hard z’ ook liep, voor London echter sprak de sippe Fanny: ‘Ik heb een steenpuist op mijn #$!&, ik kannie …’ En Puck voelde zich Roadrunner: Beep! Beep!…

pols vier rechte lijnen vier er loodrecht op alles evenwijdig rechts en links van het raster bomen groene sprieten met links nog - ja daar achter - een blauwe kronkel bij het tweede snijpunt vanaf links beneden binnenkant zet je een kruis met S het Gelderlandplein voor de Shopping nu nog onderop een vette rode streep ringweg metro…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Weer die kanker met zijn klauwen grijpt het leven bij de strot weer dat zuigen in het heden snijdt hij morgen finaal aan go(r)t weer die dagen van verwachten hoop en einde loos de pijn weer die woorden zonder zinnen hoe lang zal leven leven zijn niet de bommen in de metro noch het geloof in een eigen god nee de rugzak…

Toen ik stond te klungelen met mijn pas, hekken zich sloten, een metro passeerde, schoot ze met te hulp: de grote Turkse vrouw met hoofddoek lachte, knikte, deed het voor. Nadat ik zuchtend was gestopt, stond ze zomaar naast me, mij terzijde. Ze liet zien hoe ik moest kopiëren. Ik keek nog even om; ze was al weg.…

ergens zal alsem zich een weg banen in ondergrondse stromen, vertakte aders van holle bomen onder de Linden of misschien wel naar het Leidseplein zal het vloeien langs muren van de metro terloops ontspringen uit een rugtas, voert het langs een draad onder rokken van ingelijfde of onderdrukte vrouwen ligt de oorsprong soms aan ieders voeten…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar veelal bij leven wel te begaan met het ruimteveer, het vliegtuig de trein, de tram, de bus, de boot, de metro, de auto, de (motor)fiets of gewoon te voet....wandelend...…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Bangkok, London, Barcelona Los Angeles en Istanbul. Kleurige tapijten, kruiden, zonlicht, sneeuw en overal verlies. (Hoe kan ik de blikken in mijn hoofd vermijden: als ik mijn ogen sluit zie ik ze meer!) Vliegveld, vliegtuig, paspoort, stempel hotelkamer en jazzcafé.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Ik kocht een kaartje, dat was niet zo duur, en Beethoven, die mag ik heel graag horen. Had ik ’t maar geweten van tevoren, het slotakkoord klonk pas na dertien uur ! Iemand riep: “We want more !” ‘k Heb hem gegrepen en razendsnel zijn strot stijf dichtgeknepen.…

het metrostation - al jaren op mijn netvlies die stervende duif…

Satire gericht aan Een droeve moeder Die net haar Enige zoon aan Laffe pesters verloor - Die hem tergend langzaam Stukje bij beetje hadden vermoord - Het is van een treurigheid Zoals nog nooit gehoord…

Het licht stond ongetwijfeld niet op groen, Daar bij die walvisstaart in Spijkenisse. Een walvis is dan nauwelijks te missen, Hij wou dat graag een keertje beter doen. Als machinist wist hij dat dát niet kon, Dat heet daar dan een gepasseerd station.…