Alle inzendingen over Mijn pen vloekt

Dag pen, je bent zwanger van tekst. Van kleine lettertjes, lieve woordjes en volle zinnen Dag pen, wat wil je schrijven vandaag?…

Ze zitten vol bravoure in hun blik of achter glas Maar eenmaal in de pan dan is dat stoere snel verdwenen Dan willen ze alleen maar terug naar mamma in de kas Dan schijten peulen peulen en dan zweten penen penen…

' Dit krenkte hem en hun gesprek ontaardde in gekijf, maar zij verging van seksgebrek, dus vloekte zij hem stijf.…

Als plotseling een door het slichte Gelijke hout breekt, en de ruimte zoekt, Dwars door de christelijke gebeden vloekt, Maar in de avond is te vinden op de knieën Van stilte en schemering, en 't zoet dat hij verwierf, afgeeft, en boet. ------------------------------------------------------ slicht - effen, glad, eenvoudig, van weinig waarde…

sneeuw dwarrelt langs zijn raam wijl hij de godganse dag bleke muren ziet en stijfgestreken hagelwitte jassen hij staart bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw het oude jachtpad met die scheve plataan winter is te koud om te verkassen hij vloekt niet om het sterven, maar hij was zo graag met de lente gegaan…

Wat schuilt er in de donkremaneveer waar is het alziend oog der microscoop waar eco in de biomassa kroop... zijn of niet te zijn trekt fel van leer van onder dermastreken waart de geest als zeven duistere plagen van het beest…

Oorverdovend krast de pen haar lettertekens in de stille nacht. het bleke maanlicht werpt schaduw op wit papier van de schrijvers hand een vogel fluit nu de zon uit haar schuilplaats. Gedaan voor vannacht, het schrift gesloten en met een tevreden zucht de dop op de pen.…

woorden komen niet over gesloten lippen alleen uit mijn pen…

de pen streek neer zonder compassie inktzwart besmeurden dodelijk krullende letters het maagdelijke papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het papier draagt het gelijk haar pen is uitgeschreven haar handen zwart en leeg…

de pen streek neer zonder compassie bloedrood belasterden dodelijk krullende letters het argeloze papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het gehavende vel draagt het gelijk de pen is leeggebloed in besmeurde handen…

gekregen in '86 dop vervangen in '91 houder vervangen in '93 clip vervangen in '98 dop opnieuw vervangen in '02 gouden pen vervangen in '07 met deze pen geschreven in '09 alles anders alles hetzelfde ------------------------------ uit 'tellen en wegen', 2011…

de dode dichter leeft hij boetseert met zijn pen gevaarlijk als het zwaard alle beelden nieuw hij schrijft niet hij kneedt de verbeelding bij het puntje van zijn pen de dode dichter spookt in verlaten huizen hij heeft de dood onder de knie hij leeft binnen de ramen van onze tijd…

Honger in je pen ik ga vertellen van de honger in de pen de kogel die al uitkijkt naar eigen hoogtepunten als het oog wordt geraakt door wat zo op elkaar lijkt schiet hij kruislings naast hoor de gongslag het hart in zwarte inkt vloeit de smerige groenschijn van dezelfde bomen met een andere bast honger kan groeien op het braakveld…

Langzaam glijdt ze over het witte vlak met bijzondere souplesse. Geeft zich volledig ongegeneerd noem het rafinesse. Tekens, letters voor menig oog voelbaar en gericht. De nacht valt in als lichten doven is geschreven mijn gedicht.…

Zo zien mijn arendsogen alles in vogelvlucht en dwaal ik door een tunnel van dramagolven zwevend over het berglandschap van dit nog onvoltooide perkament. Zo beklim ik de horizon en duik in een hemelstorm, spiralend beschrijf ik een ervaringsboog tot waar ik eindig en weer begin…

dan zie ik m’n dochters voorbij komen en weet weer hoe mijn trotse vaderschap begon Dat was iets wat moest groeien ik wist niet wat me te wachten stond maar toen het zo mooi ging bloeien maakte het mijn levenscirkel rond Ik verwacht niet veel van het leven probeer gewoon mezelf te blijven maar wat die twee mij elke dag geven is met geen pen…

Wie aan de pen gaat gaat doorgaans ook aan de fles, flessen want het woord, de woorden het opschrijven is doorgaans confronterend ook voor de schrijver (m/v) zelf, z'n eigen ik... dan verzacht de alcohol!…

Wat ten diepste Werkelijkheid is, Werkelijker nog dan De waarheid, is Met geen pen te Beschrijven, zo Ongelooflijk eenvoudig, Zo mooi Vrij naar Rutger Kopland, Laatste Bevindingen…

Ik schrijf met tranen tranen van de zee over hen die in alle vrijheid leven daar waar grenzen onzichtbaar in elkaar overvloeien waar weelde oeverloos is en kracht immens ik schrijf met tranen tranen van de wereld over hen die oorlogen creëren die kogels gebruiken in plaats van woorden om hun verschillen mee te beslechten ik…

staat op het spel Het gaat om macht en niet om geld Ze roven je principes, je gedachten Daar heb je als mens niet op geteld Onschuldig getekend of verwoord met humor Maar humorloos wordt het oordeel geveld Twaalf mensen hebben het leven gelaten Een aantal gewonden, zo wordt verteld In veel steden wordt gedemonstreerd nu Met potlood en pen…

Een pen kan op papier begrijpend zijn, naar de waarheid zoeken, kan ook met zeer veel sier verwarring scheppen of zelfs vervloeken. Ze kan soms helpen leegten te vullen. Mededelingen te doen De waarheid verhullen. Ze kan zelfs verzachten, de waarheid ontkrachten.…

de pen was een ganzenveer papier was perkament en de pen die je hoorde krassen en krassen de inktpot bijna leeg keek je naar buiten vanuit het klooster en eeuwen later protestants het klaslokaal met hoge ramen je verlangde naar buiten rennen in je korte broek tot in november de pennetjes bleven krassen elk moment kon er een…

Er ligt een speelplaats in mijn hoofd braakliggende grond met verse aarde. De korrels roepen: heb plezier plant een zaadje, schilder de tijd. Heb erg in de tonen en noten bij deuntjes die repeteren herken je de instrumenten laat niets het geheel om zeep helpen. Beelden, niets is zo wonderlijk bomen worden heldere sterren kledingstukken…

dit is de snelle pen de laatste die ik leeg zal schrijven om mijn gedachten op papier te krijgen de anderen zijn lang meegegaan met hun vlotte inkt hebben wij zeeën vol emoties aangedaan hebben veel moeten dopen en nog meer hopen de pennen schreven veelal naar een goede uitkomst toe maar soms heb ik naar het slot de pen vrijwel…

zag je arm opgestoken in de menigte een hand die wenkte of zwaaide ik kwam er niet uit wilde bij jou zijn drong langs de mensen trapte op tenen vloekte de schaduw voorbij want jij een open plek in de eerbied van stilte jij was gegaan zag nog je arm vingers en hand alleen ik kende je naam…

ik ben de pen voel de inkt door me stromen woorden verbeelden dromen gedachten van een mens die langs deze weg tot uiting komen en creëren zichzelf zo het vooruitzicht dat ze zich zo tot de wereld richt en aan het eind van die pen en z’n vrucht zit de schrijver die z’n hart weer heeft gelucht…

Mijnheer tikt met zijn pen de gaten in zijn kladblok, terwijl hij denkt aan een gebrek aan lieve woorden. Zijn pen tikt.…

Benedictus XVI en het 2e Vaticaans concilie dat vloekt op het altaar dus terugdraaien maar dat al te menselijke gezicht van de kerk Waar het de prelaat na den preek om gaat is dat men het geloof van zijn achterzijde ten diepste vol overtuiging mag belijden waar hij zich met aanbidding nakijken laat Ze kunnen mijn rug op zei de bisschop…

Zilveren zeemeeuwen vlogen vluchtig door de naakte nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam uit in stilte alsof je even dichtbij me was in de luwte van mijn liefdeshart en je vloekte niet in het donker ademde jij gooide jij mijn gebroken hart opgenomen in het grote geheel in gedachten weer terug in zee.…

De pen valt met regelmaat uit mijn hand en ik overdenk zo haal ik nooit de krant.…