Alle inzendingen over Moment OR Ogen OR Handen

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen!…

Hou mijn hand vast dan weet ik waar ik ben in dit donkere moment Kijk niet naar m'n gezicht verzamel moed en kijk deze keer in m'n ogen Afscheid nemen hoeft na zoveel jaren samen niet gemakkelijk te zijn…

zag de hand vingers gespreid roerloos in de lucht ogen zonder mededogen vol haat en nijd de beweging stokte jij brak onzeker of alles wel klopte nog kan ik de momenten dromen de klap die nooit is aangekomen…

Je glimlach op je gezicht maakt me blij een goede start om een nieuwe dag te beginnen je ogen die stralen van geluk maken me blij een goed gevoel om je gedag te zeggen je warme hand in mijn hand maakt me blij een goed moment om je lief te hebben je maakt me helemaal gelukkig een reden om te leven…

Op het juiste moment. Op de juiste plaats. In de juiste stemming. Moe ben ik of gewoonweg blij. Plotseling verschijnt MAMO. Ik sta dan met open handen. Niets heb ik bewust gedaan. Steeds vaker overvalt het mij. Wanneer de schellen van onze ogen gaan.…

twee voeten in het water gedachten in de wind zo vrij denk geen moment aan later alleen aan jou zo hier bij mij wil jouw handen voelen je vingers door mijn haar verdrinken in jouw ogen intens opgaan in elkaar vliegen zonder vleugels altijd blij van zin hou ik mijn ogen open anders mis ik het begin…

heb geen woorden meer alleen gedachten die dromen over wat is en dat wat nog ooit eens zal komen ogen die naar je blikken in de schaarse momenten die het lot ons gaat schikken een lach als het mag maar altijd voel ik je handen de slankheid van vingers die tasten naar onze verbanden gegrift in mijn hart…

Een wit kussen Een wit hoofd Ogen met een kinderlijke glans Breekbaar zo kwetsbaar Je knuffel bij de hand Je geeft geen grote woorden meer Aan al die kleine dingen Geen trieste woorden meer Aan al je geleden pijn Je hebt geen blije woorden meer Voor de gelukkige momenten Je hebt geen namen meer Voor een ieder om je heen Nog eenmaal…

tocht vocht zich van buiten naar binnen verkilde de sfeer van stappen die kwamen verstilde het moment van ontmoeten in ogen lichtgrijs blonk het ijs van begroeten zonder hand al die jaren ik kon me de illusie besparen van het nieuwe beginnen het tochtte nu ook ijskoud van binnen…

Als er niets meer uit je handen komt laat ze dan maar leeg laat ze dan maar los laat ze dan vooral niet tot vuisten ballen niet laten gaan niet laten slaan Laat ze vooral elkaar kruisen je handen vouwen je ogen dicht moment voor gebed gedicht of hartenkreet Laat je handen dan schrijven dan componeren dan schilderen met het potlood…

zijn sprong in verte-ogen, toen hij stil verdronk in blauw en dieptes las, als zachte dauw rond zomers gras het was een vreemd moment daar tussen stenen, waar ik werd herkend als meer dan enkel buitenkant in mijn hand de kleine tekens van wat ooit mijn wereld was…

Ik streel nog steeds je zachte handen Die mij nooit zouden verwarmen Jij hield niet van hechte banden Zo moest ik in de eenzaamheid belanden. Ik kus nog steeds je lieve ogen Die mij zo vaak hebben bewogen Was jouw liefde schijn of was zij echt Wij kwamen altijd bij elkaar terecht.…

zacht raak ik je hand de vingers lang lijnen ongebroken nagels mooi geriemd artistiek gebogen een haakje laat gevolgen van hard werken zien pols je in moment voel je hartslag zie de warmte in je ogen dit is liefde ongekend…

Je ogen zeggen niets ze zijn zo leeg en stil Je lippen spreken niet ze zijn zo koud en kil Je handen zijn als ijs ze voelen somber en koud Je armen omvatten mij niet ze lijken zo ver weg Je kijkt niet meer naar me Je houdt me niet meer vast Je lippen spreken niet meer Je handen zijn niet meer zo zacht Als ik de tijd terug kon draaien…

Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k tien handen had Met ogen gericht naar de lucht Kwam men handen tekort. Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k ogen in m'n achterhoofd had Met ogen gericht naar voor Wist je wat achter je gebeurde: echt hoor.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik snuif je geur op en kijk in je ogen. Jij pakt mijn hand. Dit is een bewogen moment, Ik zie dat je van mij houd zonder dat je me kent. Tot mijn schrik ruik je vreemd. Je praat raar en bent niet als ik dacht en mijn gevoel zwijgt dat had ik niet verwacht. Je bent een vreemde vrouw.…

momenten die zomaar langskomen blijven bij me momenten ogenschijnlijk zo gewoon vergeten door een ander momenten jouw ogen, jouw woorden voor altijd in mijn hart…

mijn hand kruist de vier windstreken terwijl mijn stramme benen op de versleten plank pijnlijk wenen de ogen verstard gericht op een beeld van verbeelding aan wie ik mijn verloren hoop met droge tranen schenk de geur van een gedoofde kaars is als balsem voor mijn pijn in dit moment van alleen zijn…

jij hebt de tijd laten groeien zodat momenten als bloemen in jouw handen konden bloeien gevoed door je warme adem en zon in je ogen worden seconden uren van stilte in weldadige rust voelt het leven gegeven in tijd als geboorte van de eeuwigheid…

Ik lees je ogen en zie het verdriet. Ik zie het verdriet en ik voel je pijn. Ik voel je pijn en machteloosheid, uit machteloosheid weet ik niet wat te zeggen Ik weet niet wat te zeggen op dit moment. Dit moment ben jij eenzaam en ik kijk toe. Ik kijk toe hoe jij je zelf afsluit voor mij.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Onze handen verstrengeld zo willen wij de tijd tot stilstand brengen dat laatste moment waarop ogen de waarheid herkennen die monden vergeten zijn maar als jouw blik een glimlach opent, teer als de bloemknop die het zonlicht herkent, wijken mijn lippen uiteen en fluisteren afscheid…

Heel even maar Dat ene moment De stilte om ons heen Zonder woorden Dat ene moment Dan weet ik meer dan woorden ooit zullen zeggen...…

Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

ze er nooit geweest hoe dan ook ik blijf schrijven zolang als woorden raken dus je glimlacht en je denkt maar ik bewaar zeker dit moment…