Alle inzendingen over Nacht OR Muren OR Leven

de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet slechts…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Weet toch als Geen ander dat Wat je voelt Helemaal van Binnenuit komt, Dieper nog dan Waar je hart kan Gaan - heb dit Gedicht voor jou Geschreven om je Te laten lezen, Te laten voelen Dat ik aan je denk Daarom heb ik mijn Gedicht in de ruimte Gezet, zodat je hem Elke dag kunt zien, Kunt voelen dat ik Aan je denk…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

Uit deze chaos en verwarring ziet een stilte het levens- licht die ook nog eens elk woord laat vastzitten om nooit meer te ontsnappen alsof men een hele muur in dimensie laat bouwen om mij heen Ongevraagd en zonder toestemming lossen creativiteit en inspiratie in het luchtledige op.…

te geven in een patroon voor verder leven met een geweldig eigen perspectief…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

Hersens van mij Tot moes geslagen Tegen de muur Die leven heet Tot moes geslagen, Iets anders is het niet, Want die muur Is van graniet…

ik zie de dag geboren worden uit restanten nacht vochtig van de dauw ik vraag de zon vandaag te blijven haar zwijgen schijnt al blauw haar licht geeft ruimte voor bewegen jouw muren voelen weerloos aan sluit je dromen in je ogen wil ik het losbandig leven lezen de stoutste dingen zien…

schaduwtakken op de muur vervagen langzaam in dalende zon vermoeidheid verdonkert tot een nacht die te pijnlijk is om slaap te vinden…

Dag en nacht die vlam die namen en dat vragen: bewaar mij toch de muren murmureren niemand snoert hier Job de mond…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De muren zijn beschreven blad, gevuld met wild getij als getuigenis van het levenspad. Zwak licht valt door een ruit met stoffelijke glas dat de wereld buitensluit. De hartslag is het algoritme van cadans. Nu de nacht is ingetreden vertoont de maan haar stralenkrans. De nacht is helderschoon.…

woordloos spreekt de boom verlatenheid leunend tegen hete wind en zand uit de woestijn zijn kroon is in verdrogen kaalgeschoren tot het laatste leven in een dorp dat niet mag zijn muren dwars gebarsten in generatieslang bestaan kapotte daken fluisteren nachts hun troosteloos vergaan zand rukt op met lange duinen in vorm en kleur…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

de nacht bracht de stilte nog dieper alle woorden vervaagden verward in een lege droom achtergebleven tijd dwong me tegen een muur van vergetelheid…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

De schaduw van de nacht trekt mijn aandacht een schim op de muur dat is het begin van mijn avontuur samen spelen wij een spel mijn handen veranderen je in een aquarel glimlachend krijg ik plezier nu ben je in mijn ogen een dier bedankt schaduw van de nacht voor al mijn verbeeldingskracht!…

in de nacht…

en zend de maan een wilde brief maar kom niet verder, in dit leven.…

In de schaduw van het leven, mysterieus en diep, Waar het duister fluistert en de stilte spreekt, Dwaal ik, verloren, zoekend naar de zin, In een wereld vol chaos, van buiten maar ook binnenin. De nacht is mijn vriend, mijn trouwe bondgenoot, In haar armen vind ik troost, hoe bitter de nood.…

Ik heb met een mes op de muren geschreven. Mijn hand kerfde telkens dezelfde naam. Ik heb klanken naar een melodie toegezongen. Mijn lippen gevormd naar een harmonieus gedicht. Zo zal ik mij van dag tot nacht houden Tot ik mij verliezen kan in jou. Zonder hoop is er geen leven. Zonder doel rest slechts de kou.…

Ik heb met een mes op de muren geschreven. Mijn hand kerfde telkens dezelfde naam. Ik heb klanken naar een melodie toegezongen. Mijn lippen gevormd naar een harmonieus gedicht. Zo zal ik mij van dag tot nacht houden tot ik mij verliezen kan in jou. Zonder hoop is er geen leven. Zonder doel rest slechts de kou.…

een ogenblik van leven…

Dus, zegt zij, als die muur geen muur was, was de kat nog in leven, de wind iets om van te beven, een geweer niet om mee te schieten, maar om te aaien als je geen kat hebt en ook niemand anders. Als de muur geen muur was, was de buurman niet. ---------------------------------------------------- Uit: 'Dat ben jij toch', 2013.…