Alle inzendingen over Onbekende bestemming

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

In de reis ligt de bestemming: de weg de wolken het water het zand de jungle de rotsachtige helling beweging is bestemming nu en hier het doel er is geen daar en dan.…

Langzaam dwaal ik af Van dit doel in mijn leven Het is niet mijn bestemming Ik heb je niets te geven Ik ga mijn eigen richting Volg dat waar ik op vertrouw Benieuwd naar mijn bestemming En naar het pad van jou Jij volgt jou bestemming Ik kies mijn eigen route En daar, waar wegen kruizen Kunnen wij elkaar ontmoeten Ik zoek…

En de bestemming is in nevelen gehuld, zal ik ooit die verre bestemming bereiken? Vraag me niet om hoop of om het geduld, want ook ik kan niet in de toekomst kijken. De weg die ik bewandel is soms zo smal, soms lijkt het of ik wandel op een koord. Het is moeilijk je evenwicht te bewaren, en altijd weer die presidenten die liegen.…

jaar na jaar na elke vlucht legt ze zich te ruste met een laatste zucht om volgend seizoen weer voor de hemel te kiezen zolang ze nog vliegen wil kan ze niet verliezen zolang ze nog kan en haar leven geeft blijft ze doorgaan totdat ze haar bloem gevonden heeft…

Je nam me mee op een reis waar je de bestemming niet van wist Een reis vol vreugde en vol liefde maar ook heel veel verdriet Zo gaat 't leven ineens scheidden onze wegen terwijl we de bestemming nog steeds niet weten…

Stil loop ik door de nacht over hard bevroren sneeuw de weg even kwijt de maan verlicht mijn levenspad en helpt me zoeken naar de gulden middenweg…

Schemering verdwijnt mijn zijn in niet zijn het felle lichten van mijn hopen dimmen grotere dingen veranderen in kleinere prioriteiten veranderen tussen al dit strijd en gevecht voel ik de vrede en rust ik heb mijn doel bereikt het doel zonder bestemming…

Mijn wielen verslinden het asfalt bij iedere trap Ik voel de wind spelen met mijn haren en zet me schrap Een oneindig lang geel lint kronkelt door de groene vlakken versierd met vee Het brengt mensen naar allerlei bestemmingen, maar ik reis niet mee Ik reis mijn eigen droom achterna en deze bestemming is in mijn hart gesloten Mijn ogen dwalen…

Zoals een verloren reiziger in een ijzige storm Slaat mijn kompas in het rond gevoel van richting volledig kwijt Wat blijft is die terugkerende gedachte als een tunnel van knipperend licht Jij was het noorden de bestemming van mijn reis…

Waarheen? Zo zelden voelen wij ons verbonden met ons lot, en toch staat het hier zwart op wit. Wij denken alles in eigen hand te hebben, onze eigen keuzes te kunnen maken maar we hebben het fout. Anderen komen met hun mening, met adviezen. Deze zouden ons kunnen beïnvloeden. Maar doen ze dat ook? Dat maakt niet uit. Niets maakt wat uit, zolang…

Heel lang gelee, in Bethlehem, Daar groeide eens een boom. Vol trots was hij, en waardigheid, En dit nu was zijn droom: “Mocht ik ooit moeten vallen Door houthakkers sterke hand Maakt men van mij een schatkist De kostbaarste van ’t land.” De boom werd inderdaad geveld Maar tot zijn groot verdriet Werd hij verwerkt tot voederbak: Zó wilde…

de reden dat het lot mij hier bracht ligt verdronken op de bodem als een spiegel kijkt ze me aan bemerk hoe oud ze is geworden toch lijkt ze in niets op mij ontvlecht de staart om haar de vrijheid te gunnen, te dansen in het zonlicht dat me koestert…

Rende door straten verschool mij in stegen vluchtte over pleinen beklom bergen daalde af in dalen wrong door spelonken zocht rust in bossen verpozing aan het water verademing in het veld uiteindelijk vond ik mijn bestemming waar ik nu ben.…

steeds verder kom ik thuis in eigen leven vraag me niet hoe het werkt altijd als ik woorden gevonden heb dan ben ik er al is het soms voor even…

bestaat de waarheid wel echt ik wil de waarheid schrijven maar steeds laat ik iets weg of dik ik dingen aan is de waarheid niet mijn bestemming maar een nieuwe manier om dingen te zien misschien…

waar gaat dit heen zou er een reisplan zijn? niets komt uit niets geen steen werpt zich op water zoekt rivierbedding en dijken steunen tegen klamme lucht het vliegtuig bedenkt zich nooit snelt zonder omhaal zijn witte strepen vooruit het doel is waar men een stem vindt die roept en galmt in dreunende magen en knarsende achterhoofden…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij het vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben iemand leest mijn gedichten en voor even kom ik weer tot leven meer moet dat niet zijn…

hoe schuilt een mens voor het teveel aan bladblazers snerpende stemenmen luide meningen voor het teveel van alles verlang je soms naar de winterrust van beren kom! laten we onder het dikke ijs van Antartica schuiven vanaf het Koningin Maud-gebergte onder kilometers ijs kijk je uit over diepe fjorden en een uitgestrekte…

tussen noodlot en vaste land poog je als je kopje onder gaat het onheil te vermijden drie schikgodinnen leggen je het zwijgen op de oren voor tover- spreuken gesloten het noodlot vaart de ramkoers van een mammoettanker op drift spuugt hij je ergens bij Fatum meedogenloos uit…

water ligt een eiland eenzaam te baden in zonovergotene lichtstralen wachtend op het moment dat eenzaamheid hem verlaat stralend kijk ik naar de bestemming waarvan mijn gevoel mij zegt dat er na een lange zoektocht naar het onbekende van mijn ik eindelijk een einde gaat komen met mijn schop in handen loop ik naar de grootste boom dat…

‘k Vaar mijn eigen koers door de wereld en doe hemelse bestemmingen aan. Ik zoek onderdak bij de sterren en leef op het ritme van de zon en de maan. Gepassioneerd ontdek ik hemelse oorden en doorkruis onbekende stromen. Ik ga op zoek naar droomeilanden, niet wetende waar ik zal belanden.…

Bestemming onbekend... Tijd verliest z’n tellen, reizen door dat wat is. Vliegen zonder vleugels, ademen zonder lucht. Verbeelding komt tot leven, aangekomen waar het begint... 'THUIS'…

je bestemming Geen spoor achterlatend of toch wel?…

ben ingestapt een gele streep op een donker vaag station fel licht opent de nacht ik wist niet waar ik aan begon het zachte razen in dezelfde cadans geeft slapen een goede kans maar ik ben wakkerder dan ooit en mijn bestemming is nog onbekend ik wil sporen maar de lege coupé werkt niet echt mee debacles heb ik al genoeg beleefd…

essentie van zijn een reis zonder bestemming voor altijd dichtbij…

...Lonkende pracht in glorie der Perzische, als een gevangene-eis voor vrijheid In een oogwenk even subliem de prelude, van een nooit gesproken zwoelheid Robijnrood van lippen schittert en zwijgt, vreemd om het onbekende te plaatsen De ziel nieuwsgierig door afstand geneigd, in stijl al begonnen compromis te geven Courtisane met wit geweten…

in enkele woorden iets fraais beschrijven blijkt nog een hele klus... teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…