Alle inzendingen over Onbereikbaar

mysterieus in al haar vormen en creaties onbereikbaar en toch dichtbij alsof ik haar aan kan raken met mijn vingertoppen zacht....…

jij en ik samen op de bank geen meter van elkaar maar onbereikbaar voor elkaar gescheiden door mijn huwelijk…

Daarnaast blijkt dat een droombaan onbereikbaar is……

Versteende agressie stoeptegel grijs gebroken straten onbereikbaar onbegaanbaar gebroken eenzaam…

Wandel onder grote groene bomen, ruik het vocht van het natte gras. Voel op mijn schouders de zon opkomen, het wordt vandaag een dag voor het terras. Alleen blijf ik verder lopen, alleen blijf ik verder gaan. Blijf van binnen stilletjes hopen, dat ik je ergens ook in je eentje zie staan. Maar zoals mijn verstand me maanden al laat weten…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

Lang – kort Nu heb ik haar kort het ging zo – lang – kort – lang – kort – nog eenmaal lang maar dan ben ik onbereikbaar - voor jou…

ik zie je staan bleek en verward je mompelt een woord maar ik kan je niet horen je kijkt me aan met zoveel pijn je opent je mond maar er komt nog geen geluid je draait je om je lichaam schokt ik weet dat je denkt: zij zal het ook niet snappen glazen wand ik kan je zien ik wil je helpen maar ‘k mag niet binnenkomen…

Als ik kon zou ik praten met de boom Als ik kon zou ik praten met de wolk Als ik kon zou ik stromen met de rivier Naar ik weet niet waar Dromen van ons samen Voor eeuwig en altijd Tussen bomen en wolken Maar ik zwijg tegen de boom En ik zwijg tegen de wolk En blijf waar ik blijf In stilstaand water…

ik zie ze gaan ik voel ze zien af en aan niet veraf hier voorbij af en toe op en af zo nabij…

Jij bent de zon Jij bent de maan Jij bent het doel Van mijn bestaan Jij bent de zon jij bent de regen Zonder jou Kan ik nergens tegen Jij bent zo schitterend Als een ster En even Onbereikbaar ver!…

Jij bent de zon Jij bent de maan Jij bent het doel Van mijn bestaan Jij bent de wind Jij bent de regen Zonder jou Kan ik nergens tegen Jij bent zo schitterend Als een ster En even onbereikbaar ver!…

Ik heb je ontmoet De zoveelste man In wie ik probeerde te vinden Je ging zoals je kwam De waarheid in het midden De zoveelste man Die niet kon overtuigen Dat de liefde wel Barsten kan, niet buigen En heus geen spel Ik me niet vergis Liefde bestaat niet Zij is… Zij is… Waar? Wil jij ‘t me zeggen Hoe laag moet ik mijn lat Dan leggen…

nooit gezien.. ..onbereikbaar. Liefde groot.. ..onmisbaar... Waar ben je?…

Ik wil in jou leven alles beleven je lichaam iedere dag aan mij geven daarna, het lijf vochtig van de liefde, de rood gekleurde horizon met de zakkende zon bekijken met jouw ogen als het kon werd het maar waarheid ik blijf verlangend naar je kijken tot die tijd.…

nooit zal jij er in slagen om mij uit jouw mooi hoofdje te verjagen nooit zal jij ervaren hoe het is om met mij de ware liefde te evenaren nooit zal jij voelen wat ik met vurige passie wilde bedoelen nooit zal jij begrijpen hoe het is om met mij de sterrenhemel te bereiken nee... nooit zal…

door versnippering versperring als sta-in-de-weg Onbereikbare liefde in de letterlijke betekenis van woorden…

al droog ik met tedere overgave een traan de weg naar jouw pijn kan ik niet gaan ook al raak ik zo nabij een hand eenzaamheid is voor mij een onbereikbaar schaduwland…

Ik kon niet slapen vannacht dromen vervaagden als een spiegel in de nacht verloor waar het om gaat en wat ik heb verraden onbereikbaar dichtbij voor een dag als morgen…

Eindeloze straten Met rijen vol Eindeloze mensen Met hun hoofd Eindeloos ver weg En onbereikbaar Net als hun Eindeloze gedachten…

ze is zo sereen, zo onbereikbaar in haar najaar ze doolt door haar voorjaar legt besneeuwde vingers in haar moederschoot lachend als een zomerkoningin en verdriet hebbend in het winterzonlicht…

als een vleugje wind fluistert zij me toe waarom ze voorgoed en zo pijnlijk verdween ik staar naar een verre vogel in de lucht voel het gemis van wie onbereikbaar is…

Zij is onbereikbaar, Maar ik weet zeker dat ik ooit haar spiegelbeeld ontmoet.…

Zijn diepe ogen Een vergeetput Onbereikbaar Werd het licht Dit was haar slot.…

verdwaald in de sneeuw staat een boom onder een nevel van twijgen onbereikbaar in een dictaat van de tijd want per trein stuif ik langs koel bevraagd naar mijn plaatsbewijs…

onbereikbaar edoch aanwezig in mij ongrijpbaar maar vastgehouden door mijn verlangen dat het eens nog toen worden kan en vraag de tijd om een minuut stil te staan bij mijn smeekbede maar zelfs daar blijkt deze niet voor te vangen en loopt door…

Onbereikbare liefde Hoe kan ze van me houden Hoe kan ze van iemand houden zoals ik Zij zo mooi en ik.. Liefde maakt me kapot Het sloopt me van binnen Ik kan niks Ik ben machteloos Liefde doet pijn…

geroerd haar ziel doordrongen van gevoelens malen gedachten een woord oneindig herhaald verwachtingen vermoord haar hart zo onbereikbaar het diepst van haar ziel ontroerd…

Geronnen aarde op de rand van hier en onbereikbaar, alom de einder en in het midden zwoegend zuchtend 't zware paard. Z'n menner verder nog dan onbereikbaar, een andr're wereld in zijn denken.…

Zo onbereikbaar als de doden, dat ben jij. Als een geest spook jij door mijn hoofd. Ik wanhopige, ben van mijn geweten beroofd. Een ziel die vreemd gaat terwijl hij eeuwig trouw heeft beloofd.…