Alle inzendingen over Onbereikbaar OR Verliefd

Kijk ik zie hoe jij je botten scherpt staart naar wijdte zonder blik hoe breekt zij ons het vluchten splitsen fonteinen hoog aan het bed van verlaten ben ik die jij hebt vast geslagen zoek! roep ik, meer nog hetzelfde versplinter het tot stof of minder het moet…

ik stel me je nu voor op pad langs lichte plaatsen waarvan je ogen gingen glanzen als je het er over had wat rest is achterblijven en alles te beschrijven op de zachte kant van het papier er zingen andere vogels hier…

Ik zie haar weggaan. Lentegeur briest bruut voorlangs, Bloesem verjagend.…

Zonder aanwezigheid, Alles overheersen M'n hele leven overhoop. Zonder sleutel, Toch binnenkomen Is hoe je bij me binnensloop. Zonder praten, Toch vertellen Jouw ziel vertelt me zoveel meer. Zonder kijken, Alles zien Ik lees je ogen keer op keer. Zonder aanraken, Mij beroeren Alleen de gedachte maakt me gek. Zonder bewegen…

terwijl jij roost haal ik mijn vingers open aan jouw doornen jij paart schoonheid aan het reiken naar licht dat ik altijd heb gemist je onbereikbaar zijn doet constant pijn in het te diep wortelen van verkeerde keuzes maar nooit zullen wij verwelken in onze liefdesbloei jij knopt terwijl ik hopelijk nog groei…

Wanneer wij elke dag voortaan dwars door de huizen konden kijken, ik hier, jij daar: wij gingen reiken naar elkaar. En ja, ik zou een hemel zien: jouw ogen glinsterden de mijne. Maar zouden bergen die al eeuwen zwijgen een antwoord hebben op de vraag of steen ook transparant kan zijn?…

Zwijgend vermeed zij het zilver terwijl de woorden zich ophoopten tot onbereikbare zinnen vol gouden druppels die verdampten in een zilte zon Slechts de dromen spraken in geuren soms in kleuren Zwijgend wachtte zij in eindeloze stilte op onbereikbaar goud…

Nog altijd tast mijn hand naar jou alsof je bij me bent. We waren altijd zo vertrouwd, zo aan elkaar gewend. De nacht is vaak zo stil, zo donker om mij heen. Het duister brengt me vrees, ben angstig en alleen. Pas als de ochtend gloort vind ik een beetje rust. Het licht verdrijft het duister, de spinsels in mijn hoofd worden gesust.…

vluchtig hangen meestal kijken ze langs je heen als altijd op zoek naar het leven voor de dood ach kon ik ze weer blij maken in m’n armen nemen je grote trieste ogen kon ik ze slechts troosten met woorden of zinnen zinnige woorden die de dood passeren en achterom zwaaien naar wat is geweest om daarna weer te leven maar je blijft onbereikbaar…

Zo krachtig en zo sterk En toch Ontzettend kwetsbaar Zo dierbaar en dichtbij En toch Ontzettend ver Onbereikbaar Voor mijn verlangen In het bang zijn Om jezelf......…

En met een in zachtheid verpakte huivering adem ik het ondenkbare in, besef de onbereikbaarheid van het mysterie en stap midden in de storm de stilte in...!…

Er ligt een intellectueel eigendom op een eiland van pijn met mensen die hun eigen letters zijn geworden en ver over de zee praten papegaaien over heimwee toen alles nog gelukkig was en meubels in de kamers spraken jij bent onbereikbaar voor mij je zit, je staat op je spreekt, je slaapt je hebt een mening maar je blijft onbereikbaar…

Onbereikbaar en toch ook heel dichtbij voel ik vaak jouw warmte om me heen m'n gevoelens, die laat ik even vrij wat ik bedoel weet vaak mijn pen alleen. De inkt, die vloeit zo op papier en zet ze zo samen op de juiste plek uiten, soms op de verkeerde manier iets waar ik nu nog veel aan werk.…

Zodra je in het leven denkt, dat je iets hebt bereikt vallen zwaluwen uit lucht, doordringend gekrenkt het ideaal blijft onbereikbaar, onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

twinkelende ogen doorlichten mijn hart, zoeken de weg naar wat aandacht. want betoverend mooi jouw schoonheid, ik voel reeds het nakend gevaar. gevoelens die wringen mijn ogen vermijden maar mijn hart kan ik moeilijk bedwingen. wat luttele seconden... beheerden heel even, beroerden dit magisch moment!…

Ik blijf altijd in jouw buurt misschien zal je het niet merken smaakt je hart wat bitterzuur na het lezen van mijn teksten Durf jij je nu al meer te uiten na je menig peer te laten stoven laat de weinige kansen toch ontluiken om terug in ware liefde te geloven Je ogen, mijn liefste, dienen om te kijken je hart om te beminnen, alles aan…

Maar wat we niet kunnen krijgen, dus onbereikbaar is, is zinloos om over te piekeren, sprak zei: en ik antwoordde: Je hebt gelijk: Ze zei: je moet egoïstisch worden en ik zei: Je hebt gelijk. Dus ik kijk naar wat ik heb en niet naar het onbereikbare.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ik ben in stilte verliefd verliefd op jou al weet je het niet ik hou van jou Ik ben in stilte verliefd verliefd op m'n maatje al weet je het niet m'n beste kameraadje Ik ben in stilte verliefd zo verliefd, al weken lang al weet je het niet dat ik naar je verlang…

Lichtjes, muziek en heerlijk eten met elkaar zo weldadig één hoe anders is dat zonder jou zo onbereikbaar, stil, alleen Het is zo moeilijk te geloven dat ik jou straks wat minder mis en dat nu elk moment van warmte ook eens onbereikbaar is…

de horizon van de eindeloze emotiezee is onbereikbaar dichtbij…

verleden balt zijn vuist En trekt je hand ver achter de horizon Onbereikbaar in het heden stamelen Woorden ach kom terug en lach Nog een keer zoals toen We kunnen het toch overdoen Maar deze geschiedenis herhaalt zich niet Het heden is veranderd jij bent anders Ik ben van toen mezelf zeker niet meer Mijn ogen glanzen nu van verweerd verdriet…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Alleen in fantasieën Bestaat het onbereikbare De volmaakte liefde…

Mijn lief is verliefd Zegt straks haar woordjes voor die ander En ik kan vergeving schenken Want dat vindt ze fijn Ik hou van haar maar Mijn lief is verliefd Mijn lief is verliefd ’t Was misschien niet te voorkomen Of dom te denken dat wij altijd Maar ’t doet zoveel pijn Die hij en haar daar Mijn lief is verliefd Mijn lief is verliefd…