Alle inzendingen over Ongevoelig

stamelde ik terwijl ik haar voorzichtig in de ogen keek hopend iets van verzachting te zien in die donkere blik maar ze bleef me misselijk aankijken alsof ik het meest mislukte ben dat ze ooit heeft gezien… vernederd draaide ik me toen maar om van de spiegel en nog… ze gaf geen kik… ongevoelig als ze is…

Ik sla mijn ogen op En zie in het universum Van ongevoeligheid Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Verloren gaan…

Wellicht kent ze de voorbeden ook die uren van ooit ook een ondergelopen dag maakt onbekend niet ongevoelig.…

diep verborgen een rijkdom aan emoties onzichtbaar ontastbaar niet ongevoelig voor signalen van buitenaf voorzichtig schuifelend treed zij naar buiten innerlijke vrijheid…

Er is geen troost In het land zonder tranen Er is geen leed In het land zonder verlies Er is geen emotie In het land van minzaamheid Er is eeuwig liefde Het beloofde in al zijn vormen Mij hart is verkrampt Ongevoelig verdroogd Pijnlijk herinnerend Het verleden…

Ik sla mijn Ogen op - En zie in Het universum Van ongevoeligheid Verloren gaan Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Met sportief respect opgedragen aan Richard Nieuwenhuizen Bert Weggemans, oud-leider SVMH E2.…

’Arrogante slechte wezens Ongevoelig, ongelikt Niet bereid om wat te delen Dit wordt mij steeds weer geflikt!’…

Een worm lijdt aan een vishaakje geen pijn Diens zenuwstelsel is te onontwikkeld Ook grote hersenen zijn niet geprikkeld Zodat zo'n haak de worm echt worst zal zijn Zo zijn de mensen vaak ook ongevoelig Maar dat maakt deze tijd niet minder woelig…

Navalny is ten slotte wreed vermoord de gangster in het Kremlin lacht gemeen is ongevoelig voor oprecht geween want poetin ploert is vreselijk gestoord WIE NU NOG ACHTER POETIN’S RUSLAND STAAT PLEEGT NET ALS TOEN HET ALLERHOOGST VERRAAD…

Navalny is ten slotte wreed vermoord de gangster in het Kremlin lacht gemeen is ongevoelig voor oprecht geween want poetin ploert is vreselijk gestoord wie nu nog achter poetin’s Rusland staat pleegt net als toen het allerhoogst verraad…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

hoor ik wel thuis op de grenzeloze akker die ik mezelf toedicht is mijn blik, mijn aard wel zo gerijpt om te oogsten van het vers gezaaide koren… of zingt de straffe wind een ander riedeltje voor mij ben ik ongevoelig geworden voor de wijze vinger en wast de regen nu mijn stijfkoppige oren……

dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen verstaan dit niet!…

onbeholpen in mijn praten onbegrepen bovendien onbedachtzaam in mijn laten onberekend in mijn zien ongevoelig in mijn zinnen ongemerkt in mijn zijn ongeduldig in mijn minnen ongelukkig in mijn pijn onvermoeibaar in mijn ogen onvoldragen in mijn hart onverklaarbaar mijn vermogen onverzadigd in mijn smart onbekommerd in mijn zorgen…

Maar die te plukken is ongevoelig; is een blind gaan van een mens met een hart van steen. Laat haar staan op haar plek op de aarde. Als die zeldzame orchidee. Haar waarde puttend uit haar kleuren schoonheid. mijn hart zegt ja, mijn verstand zegt nee.…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…

verloren Probeer ik mijn weg te vinden Door afleiding is de wereld wat zachter In mijn hoofd, waar veel in gebeurt Door te werken aan positieve gedachten Laat ik ook negatieve gedachten toe Hoe zwaar of licht zij ook zijn Want iets wegstoppen is niet dragelijk Voor mij Ik wil puur zijn en eerlijk Want we hebben genoeg harde, egoïstische En ongevoelige…

Het mooiste meisje van de klas Leek ongevoelig voor mijn blikken dus was het voor mij even schrikken toen ze me vroeg welk boek ik las. Of het misschien ook spannend was? Zo ja, of zij het dan mocht lenen? Natuurlijk zei ik met slappe benen, en dunne stem van gebarsten glas. Ze zit naast me en ik lees voor.…

Met ogen wijd open gesperd Star kijkend en niets zien, Oren goed open, Donderend lawaai - Hoor niets, doof voor alles Om me heen, Strek mijn vingers uit, Stel bloot mijn huid Om te voelen, Maar voel niets, Ik verlaten door alle gevoel, Voedsel zorgvuldig langs Mond en tong, Proef niets Dan ongevoeligheid - Neusvleugels…

de grond is ongevoelig, mijn tas zwaar, op iedere plek. het komt in golven, ook het vastklampen. misschien vergis ik mij van plaats en sta ik naast een koorddanser. de vraag verdwijnt; het touw verandert. de tas staat voor mijn voeten.…

dat was in de wonderbaarlijke maand van bloesemingen en overvloed toen mijn borstkas opstoof als papaver ribben in sierpennen uitwaaierden mei mijn magere taal openbrak vergelijkingen vrat als vuur water ik schaamde mij diep naar poldergewoonte in loden jas tussen druppel en wind ongevoelig bij takken struikgewas doornen had ik licht opgevat…

gezichten en kalenders en de ontdekking van schemer, wachters in een wieg rondgezonden omdat het sterven geen witte kant bedekt en eeuwige bloemen niet aan passiebomen groeien niet op maandag en langs voetstappen van de aarde maar in poëtische regenvlagen; het vruchtwater van aanhoudende pijn wetend dat straten zichzelf blijven ongevoelig…

Hebt gij het zwakke werk in 't schudden van de baren tot ongevoel gebracht van alles wat het lijdt: gedenk wat u betaamt in alle wedervaren, die door des Heren Geest vol rede-krachten zijt. Stel vondst en vinder, geest en raderen te zamen: 't Waar' jammer dat het werk de meester zou beschamen.…

met boze woorden Mij wakker te schudden Uit mijn boze droom Die vierentwintig uur Per dag zonder ophouden Doorging, en zelfs in Mijn slaap jouw en mijn Rust te gronde richtte - Nu, zes jaren later pas, Zie je hoe ver, hoe Onbereikbaar ik was Niet alleen voor jou Maar voor verder iedereen Buiten het leven levend Koud, kil, ongevoelig…

Ik ben van die tijd; niet ongevoelig voor een voorbije werkelijkheid. Ik koester de zandloper van vadertje tijd en tel iedere zandkorrel die mij door de woestijn geleid. Want de tijd van voordien voert mij op weg naar een afscheid die onvermijdelijke voortgang die een toekomst voorbereidt.…

Na een paar minuten, is 't achter de rug, de borsten worden geplét in zo'n apparaat, geheel óngevoelig is het niet. Nu maar afwachten op de uitslag en mét mij ál die anderen die daar zaten te wachten. Voorkomen is beter dan genezen dat weet natuurlijk iedereen? Dus gaan we er met de vólgende oproep weer met veel "enthousiasme" heen?!…

De woorden vloeien uit mijn pen van honingzoet tot bitterzuur taal is machtig woorden vaak heel krachtig De woorden vloeien uit mijn pen van ongevoelig tot overgevoelig taal doet alles voelen woorden die zeggen wat we bedoelen De woorden vloeien uit mijn pen van streelzacht tot keihard taal als nieuwe stiel woorden als zalf voor de ziel…

Ongevoelig klonk steriel Verdi's requiem. Schouderklophanden, volmaakte instrumenten, openden, sloten. Wit isolement, ingelijfd bij wie liggen, medisch geketend. Jij lag vlak naast mij: warme slaapstem aan mijn oor. Te ver klonk als hier. Regen sloeg de ruit, kinderen tekenden zonnen. Warmte aan het bed.…

verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een man van stervende paddenstoelen Dit is de vlek waar hij thuis hoort Welke hem altijd vertrouwd zal voelen Dit is het leefklimaat dat hem gedoog steunt Want kou kent kou als ons kent ons en De ongevoelig…

Die de dochter Gebaard had Zo lang geleden Al - kind Dat al volwassen Geworden was toen Ze door een Anonieme bus tegen Het kille asfalt Was gemaaid, en Levenloos liggen Bleef tegen het Ongevoelige basalt Van de stoep ter Hoogte van het Zoveelste zinloze Stoplicht dat Een poging deed Het verkeer in De hoofdstad…