Alle inzendingen over Onweer

Wolken bespelen elkaar met vonken Het licht is donker en het donker is licht Heftig knallend en waterig warm Vervormen zij elkaar tot in de nacht Net zoals wij soms in elkaar zonken Om daarna te varen zonder enig zicht Varend in golvend water. Omarm Mij dan als een opklaring, dromend zacht…

donker drijft het westen aambeelden, dreigend zwart, met hagelrijpe kruinen en bonzend onweershart vonklichtend laadt dit kluwen zich knetterend op gang en jaagt boeren en telers meedogenloos op stang hun drachtige plantages weren zich totterdood met knallen en met schoten en hemels hagellood…

van verre kwamen zij afgerold de verkoeling brengende wolken Donar bemoeide er zich zelf mee sloeg met zijn hamer de bliksem de regen spoelde alles schoon bracht soelaas voor het gras nam het stof mee van de straten maakte schoonmaak in een vlaag klank en lichtspel kwam wat vroeg net na de middag het was nog dag liever onweer als de avond…

Mimi snort al een half uur op mijn schoot op de wc waar ik haar zit te strelen omdat het onweert Voor haar geen angst ik ben een goed mens dat weet ik zelf mijn kant is de goede kant van de streep onder de deur het blauwe licht van de bliksems en de rommelende donder het zwaard van Michaël dat het kwade scheidt van het goede…

ik heb met jou de regenboog zien opgaan in een door zon verblinde bui waarbij donker zwarte wolken de horizon raakten en met hagel schade maakten de volle kleuren kregen nog een schaduwboog tot cumulus de lichtbrekende regen verschoof en wij nog vol ontzag voor dit immens natuurlijk gebeuren de intense kleuren nog op het…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen... de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

Zo'n dag waarop de thermometer stijgt Naar waarden die wij kennen uit de tropen Doet je weer op een mooie toekomst hopen En zorgt dat je weer eens de kriebels krijgt. Toch rust er op zo'n zomerdag geen zegen. Na zonneschijn komt immers altijd regen.…

hier sta je op het zwarte gras te denken over gedachten de sterren geven weinig licht vannacht en de rake klappen behoren de dag het dreunen van een onweer het sterven en de geboorte van een etmaal gadeslaan de tuin er is geen ritme in het donker er is slechts zijn…

Door storm en bij onweer zag ik jouw gezicht zag ik immer het beeld dat bewaard bleef achter mijn netvliezen en wat niet zou worden gewist, maar altijd aanwezig steunend en diep liefdevol vooral vredig, vrede met alles; anderen respecterend, vol respect voor mij.…

Het onweer waar Europa onder lijdt, is dat de bode van een nieuwe tijd?…

Je gaat wel zitten en je kunt iets zien evengoed: een plant op tafel, een opwaaiend gordijn op een zomeravond, en je kunt iets horen, zoals de voorspelling van een hevig onweer op de radio.…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf heeft kunnen beroeren het broeide al langer sluimerde in stilte en zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt me wakker een lichtflits opent mijn ogen en deze keer breekt het de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

Woonde ik maar aan het Lingemeer Dan kon ik daar naar buiten turen Het uitzicht is er prachtig met onweer…

Niet doen: gezellig vissen op een vlonder Ook niet: je I-pod plugjes in je hoofd De bliksem heeft je in een flits gestoofd Het buitenleven wordt steeds ongezonder Maar zoekt het weerlicht weer een nieuwe prooi Dan grijpt het straks misschien de Gouden Kooi…

Heel in de verte nog rolt iemand van de trap Dronken verhuizer die de rommelzolder Volstapelt met duister rondkolkend huisraad Met bijl en snijbrander nadert hij ons interieur In de palm van zijn hand nu vlak boven ons Valt in een flits zijn plan te lezen. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

Het blaffen is begonnen de bastaards spuwen vuur, licht rent, in plassen spat het hoog om duizend poten. Mijn hond, de kop omlaag hij bibbert in zijn stippen, draalt om de tafelpoot. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

Het onweer buiten is losgebarsten. Ik hou me stil in mijn hol en luister in stilte naar wanneer het gevaar buiten is geweken. Intens en met kloppend hart naar wat gaat komen, introvert maar klaar om aan te vallen.…

Terwijl ik door een golf van hitte fiets verdwijnt blauwe lucht ineens in het niets, komen wolken die donker samentrekken en zwaar regenwater beginnen te lekken Ik besluit de fiets en mezelf te parkeren, dat ik druipend nat word kan me niet deren, luister naar 't zware rollen der donder, aanschouw de flitsen die ik zo bewonder, slaak van een…

ja, komt het nog een keer ? alle tenten al drie keer extra goed vastgezet en iedereen gebeld want het wordt gevaarlijk en ga zeker niet in zo'n grote muziektent staan om te schuilen maar ja, waar dan wel ? geen idee maar doe iets met het open veld bijvoorbeeld als niemand daar staat en iedereen juist in die tent sta jij…

Het weer wordt voorspeld nooit is er zekerheid Weer kan zo omslaan tot onweer grillige ommekeer zit in de lucht wolk wordt groter en groter, 'n bloemkool gelijk, rijgt zich aaneen Wij zijn voor een deel van huid niet van steen Je merkt het meteen bij weersverandering.…

De kerk van Montserrat baadde in goddelijke inkt die de onzegbaarheid van het verhevene neerpende ad fundum. Ondertussen liep de regen in de val van de ravijn.…

De bliksemflits splitst de spits. De donder trommelt op de toren. De nacht valt. In een schicht ontwaar ik de klok. Een opname. Zo blijf ik op. De nacht duurt. Gutsend regent het oude wijven. Alle dagdingen verdrijven. De nacht vlucht. Fasten seat belts.…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

Na onweer, donder en bliksem, Waarin ik in een flits In al mijn zwakheden Werd vastgelegd, Mijn ik teruggebracht Tot het kale zelf, Begint het licht te gloren, Heradem ik licht en lucht, Word ik elke dag opnieuw Gezocht en ook gevonden, Elke dag opnieuw geboren…

Na die hevige bui en onweer, weerlicht in de nacht en veel krols van katten me wakker houdend zat ik 's morgens op de drempel open deur naar tuin te kijken want het licht en de lucht deden wat een kat die voorbijkwam het groen, alles gelaafd, de rust…

hevige herfstwind - het aanhoudend neen schudden van de lappenpop zijn gele strojas vol witte urinebrij van kersendieven de schuinse staakpop - pruimtabak en kapotjes in zijn natte zak opkomend onweer - de veldpop DiCaprio mét Titanic move…

Toen kwam de verlichting Hunkerend naar de waarheid Een ontkenning van het patent Twee benen verweekten Een onweer in het brein Een ondraaglijkheid van pijn Schokkend raakte een lijf de grond Beklad met tranen en verlangen Een hart al brakend eruit God heeft zich verhangen omwille van mij…

De zee ingehaald, golven stormen, ijskristal klettert uit antraciet, onweer in Bergen, zon in de duinen, schuilplek ontdekken door hagelzand, windvlagen spelen met slippers en vlaggen, rennende badgasten, flitsend strand we vieren vakantie in Nederland.…

Als de eenden opeens stenen zijn in de holten van het riet, als het gladde water onweer voorspiegelt en de hond van het bruggetje zijn kop laat rusten op het hek, dan verkeer je in het oog van het sublieme. Als je terugloopt, zijn de stenen weer eenden, onrustig bewegend in ontnuchterende cirkels.…