Alle inzendingen over Onze OR verlichte OR richting

Door deze hittegolf te trotseren, kunnen we beter onze kont richting water keren!…

Bergen te verzetten Ruimen van de geest Achter kunnen laten Wat eens is geweest Luchten van je hart Verschonen van pijn Vrijheid van de ziel En jezelf kunnen zijn Last van je schouders Zucht van verlichting Glimlach om je mond Kies de juiste richting Vrij kunnen ademen Vier je eigen teugels Om de simpele reden Je leven krijgt vleugels…

Langgerekte klanken door schaars verlichte straten sterven in 't hete zand van dit vroege ochtenduur een stad ontwaakt in eeuwenoude rituelen drommen samen in rijen met zovelen buigen allen richting heiligdom volgend de imaam knielen neer en gaan weer staan in aanbidding wederom…

Waar nu de nachten verlicht door sterrenregen vanuit een zwart gat in een rode horizon rozenbladeren geuren. Naast walmend wierook opent het als een boeket op een gespreid bed als op de rode loper richting het theaterdoek.…

De maan was moe sloot de ogen toe gelukkig waren er nog verre sterren om de nacht te verlichten onze dromen bij te lichten…

Je juicht in stilte maar iedereen kan je horen wij jij en ik stonden op een kruispunt in ons leven maar een richting onze richting stond niet aangegeven dus koos jij je eigen weg niets ontziend verwoestend brak je mijn hart als walnoten onder een hamer ik dacht aan de hemel maar jij creëerde een hel als jij had willen aangeven dat je…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Wat is de richting van onze levensreis? Wat willen we in onze herfst gaan doen? Wat laten?…

Woorden denderen slapende kamer binnen Honderd verlichte letters zweven geluidloos aan het plafond van onze derde dinsdag…

Verwacht onze wereld dat ze zichzelf verlicht? Door mensen die stoppen, met het vernietigen, van haar natuurlijk evenwicht? Ondertussen, kijkt onze aarde geduldig toe, hoe mensen elkaar bestrijden. Hoe een plaag vanzelf verdwijnt.…

ik wijs hem met mijn hand in die ontluikende richting een te volgen weg van vertrouwen naar mijn beste weten een verlichting waar stenen weer kunnen bouwen.…

die geen sporen nalaat, de regels tussen het wit niet met letters vult, het rangeerterrein niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen, reizigers in aankomst en water aan vissen voert, die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt het heden…

onderweg naar het bovenzinnelijke over gewijde grond en oude ethiek het gegeven relativeren beproevingen doorstaan verlichting in een trance door ontleende krachten op het pad van de sjamaan…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

verlicht ben ik vandaag even sterker dan de zeis hou op tijd mijn hoofd omlaag heden ben ik wijs zie eens rond naar allen, zoals ik wat zijn we toch gewone mensen dacht ik soms het edele te vinden in verklaarbaar gedrag ach het gaat mij niet anders ook ik maak van mijn onvoorspelbaarheid gewag verlicht ben ik vandaag…

nu ik ouder ben niet meer gedrogeerd door de natuur niet meer opgefokt gaten sla in ijle lucht ben ik vrij geen knecht meer maar ’n gelukkig verlicht mens enige verlichting die er is…

de toortsen branden langs de paden van het verleden er is geen verloren tijd wel een verlichten van het heden wat ooit geleerd werd mag nooit meer vergeten de weg van harmonie ligt open de zachtheid leren zien tussen de regels van het harde leven voeten op de grond altijd op de grond…

Dit jaar stond in de tuin van onze buren een volverlichte kerstmissantenkraam. Een bord met “vrede” stond er voor het raam. Uitnodigend voor wie er wilde gluren. Ik wou net rustig het tableau verkennen, toen plots hun doberman eraan kwam rennen.…

Bidden hoeft heus niet op een kleed Zelfs gaat het ook niet om de richting: Als God of Allah het maar weet En ruimtelijk gebed schenkt wel Verlichting!…

We spelen geen rol maar uiten onze liefde en ons verlangen. Wij eisen niets op, maar halen verlicht adem in liefdes hemel. Liefde verheerlijkt al onze daden en gunt iedereen geluk.…

Op lippen van voorbije jeugd wiegt onze zeilboot als een veer in keerkringen van levensvreugd gespiegeld door het mooie weer ons gemoed draagt over water dat zo stuurloos is bevaren in het zicht van zoveel later om kompassen te vergaren nu onze richting is bepaald over de golven van weleer zijn onze kussen - vrij vertaald - de ziel van…

In onze tijd bevrijden wij, mensen, ons van iedere nieuwe aardse last. In onze tijd komt telkens een geheel nieuwe tijd. Gedurende iedere fractie van seconde belijd ik graag mijn geloven in tijdloosheid. Het is zo vertrouwd in mij dat ik niets en niks anders weet...…

Dat Uw licht over onze Wolken op mag gaan en Dat Uw schijnsel ons Donk're pad verlicht Dat wensen wij ons Aan ' t begin van Deze nieuwe dag Die - zo maar gekregen - Voor ons ligt…

In onze richting draaien...…

Ik zag in een bliksemflits die de nacht verlichtte, dat ik sterker was dan zij. Zij, die de oorlog onderschreven, die voor het geweld niet beven. Maar wij, vredebroeders, staan krachtig tezamen en geven niet onze laatste adem.…

Donkere materie Chaos geconcentreerd Onzichtbare serie Gevisualiseerd Doelloze krachtbronnen Doorgaan transformatie Groepering gewonnen Tijdens meditatie Energie onttrekken Stromen uit de Abyss Beweging verwekken Scheppende duisternis De orde heeft richting Aan de wil gebonden Stralende verlichting Als dromen verzonden In…

Het is een jaar van afscheid nemen en water dragen naar het land Het is een jaar van tegemoetkomen en handen reiken naar het heelal Het is een jaar van last verlichten en ruggen rechten voor wat komt Het is een jaar van richting kiezen en voeten plaatsen op gevoel Het is een jaar van gas terugnemen en stil staan bij wat telt Vrienden, moeders…

Net zoals Mona Lisa’s ogen weet ik niet welke richting onze liefde uitgaat waar ze naartoe leidt Een kronkelend pad op onze levensweg maar geen kompas, geen ster hoeft ons de weg te wijzen Ik voel wat jij voelt Jouw wereld is de mijne En toch zo veraf…

Door openlijk spoor trekt jouw routebeschrijving de hemel open.…