Netgedichten

netgedicht (nr. 9.337):

mijn oude stoel

ik wijs hem met mijn hand
in die ontluikende richting
een te volgen weg van vertrouwen
naar mijn beste weten een verlichting
waar stenen weer kunnen bouwen.

maar nog niet uit het zicht
draait hij zich langzaam om
met de ogen niet op mij
maar op zijn innerlijk gericht

twijfel beheerst zijn gevoel
en hij vraagt zich bevreesd af
is dit wel mijn juiste weg
naar de gewenste openbaring
of kies ik voor mijn oude stoel