Alle inzendingen over Opa Harm Wiepkema

(dank aan Harm Bos)…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

Want wanneer ik naar die ster kijk, Dan denk ik terug aan hem, Dan zie ik mijn opa weer voor me, En hoor ik weer zijn stem. Wanneer ik dus alleen ben, En kijk naar de sterren in de nacht. Dan weet ik dat die ene ster, Mijn opa is die naar me lacht!…

Stel er komt een tijd opa, dat je een dagje terug mag komen op aarde. Even een dagje vrij, doe je dat dan opa? Doe je dat dan voor mij?…

Je kent hem wel, die opa langs de lijn op 't voetbalveld, verhalend over vroeger, ja, opa was een held. Hij speelde toen linksbuiten, gleed langs z'n back steeds weer, gaf een gave voorzet of scoorde zelf een keer. Dat spel van toen, zegt opa, dat zie je zelden meer en een goede buitenspeler nog maar een enkele keer.…

Zes was ik, kind met hart en ziel Dat genoot van alles om mij heen - Kalveren, kippen en ons paard Dat mij zonder met zijn ogen te knipperen Begreep, zoals ik woordeloos hem begreep Die voelde dat ik van hem hield; Toen ik groter werd, en langzaam aan Volwassen, gingen andere dingen tellen: Cijfers, rapport, examenlijst, Een titel en…

Een opa spreekt non-verbaal een hele mooie taal, Je kunt het gemakkelijk begrijpen en weerleggen, Een opa spreekt de allermooiste taal, Zonder dat hij ook maar iets hoeft te zeggen..…

De luie stoel waarin opa zat die kon je helemaal verstellen en hij wist altijd te vertellen dat hij hem niet echt nodig had Mijn opa had in zijn levensjas de kreukels van vergane jaren maar zei zelf in verwonderd staren dat de buur bejaard geworden was Mijn opa leefde en genoot tot hij drieëntachtig jaren telde en toen op ‘t eind de zeis…

Als opa bezoek ik een kinderboerderij. Mijn kleinkinderen gaan aan de slag. Eindelijk vind ik een kringloopstoel. Opa heeft koffie aangeboden gekregen. Zuchtend steekt grootvader een sigaar aan. De oude stoel zakt gelijktijdig in elkaar. Opa zakt mee en ligt gestrekt op de grond. Roken is dodelijk zegt mijn sigarendoosje.…

Was opa nu overreden Of moest hij hem nog overreden? Om het leven niet te verliezen Moet je wel de goede betekenis kiezen En letten op de omstandigheden. Gelukkig heeft hij opa het juiste gezegd En kwam alles op zijn pootjes terecht.…

In het portaal hing de duffelse jas Van Opa zwart en zwaar en hard Hij werd al stoffig maar hij was Waar Opa hem gehangen had Hij was warm maar ook zo somber saai Heel anders dan mijn Opa meestal toonde Samen met mijn Opa maakte ik lawaai Ik herinner mij de laatste blik toen hij nog bij ons woonde Voordat hij daar spierwit en lijkbleek lag…

Als oudste zoon moest mijn opa, na de dood van zijn vader, kostwinner worden. Moeder verkocht heet water en vuur. Opa werkte in een stinkende fabriek. Twee oorlogen en de grote crisis, heeft hij moedig overleefd. Nu we even oud zijn besef ik pas goed, dat ik onverdiend veel geluk heb, en dat mijn opa reusachtig is geweest.…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

ik hang je zwarte pak wel klaar opa, zeg eens iets waar kijk je naar nee, je kunt niet mee we kunnen wel een rondje buiten oh, de zuster niet mee eens ik mis je lieve opa ik mis mijn lieve opa…

‘Daar Stasek’ mijn grootvader wees in het donker van de nacht ‘daar wordt een ster geboren’ en met zijn andere arm ‘daar sterft er een dat kun je horen’. Zo stond hij met twee armen te wijzen en wachtte op een vallende ster om te zeggen dat ik een wens mocht doen, hoewel ik allang wist dat niets voor eeuwig kan blijven.…

Mijn opa is stoer Hij is groot en oprecht Het is een ware boer Maar de intenties zijn echt Hij is lief hij is zacht Hij is hard en hij is grof Hij is precies als je verwacht Het is mijn opa hij is tof Zit hij niet op de bank Dan slaat zijn mooie grote hand Een spijker in een plank Of hij leest een krant Hetgeen waar ik van geniet.…

gezicht doet het donker vaak verdwijnen schenkt me af en toe wat licht Ik kan uren naar je foto’s kijken en steeds weer praten over jou en één ding is heel zeker dat ik van je hou Zo intens rustig zag je er steeds uit en zo intens tevreden zo vredig lag jij erbij toen het leven uit je was geleden Ik kon het niet geloven mijn eigen opa…

Ik krijg u niet Uit mijn gedachten Want ik denk nog steets Elke dag aan u Ik zou u willen smeken Als ik dacht Dat zo iets nog zin had Iedereen begrijpt me Hou ik me voel En dat ik nog steets Elke dag aan u denk U moet nog 1 ding weten Eigenlijk 2 dingen Mijn liefde voor u zal Nooit over gaan Ik zou u nooit vergeten Ik hou van u opa…

En Geertje zegt: "Opa, hollen met die band"…

hij struint strompelend langs de haven, snuift diep de geuren in van touw, teer en vis hij ziet hoe grillig, met de kleur van parelmoer, de olie glanst op het water hij verschuift zijn pruimtabak van linker- naar rechterwang, en proeft de bittere smaak hij denkt aan alle vrouwen die hij heeft bemind, in verre, uitdagende havens…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

hij zet een zestal vallen met blokjes kaas voor ratten gooit akelig precies kiezelstenen naar naderende katten strooit gif in iedere hoek gleuf en gaten niets of niemand die aan zijn liefjes zaten vertroetelend aaiend vertrouwt hij hen toe van mijn vrouws gezwets wordt ik zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij…

mijn kleuterjaren,geplette boterhammen met chocolade op zaterdagmorgen Sjors en Sjimmie ,geschreeuw van spelende buurkinderen klanken van het getingel van een bel, mijn opa op zijn bakfiets,als dorpsomroeper zijn geschreeuw waaide wondermooi naar binnen moeder druk in de weer met de was bij de waterbak vader oefende op zijn orgel…

Opa ik mis je.…

Een glimp van opa, hij is alweer vertrokken -- maar ik ruik hem nog.…

De laatste zonnestralen van de dag, hij geniet en neemt zijn pijp, die zijn jongste tijd gehad heeft. Terwijl de rook omhoog kringelt, kijkt hij bedachtzaam in de verte, vroeger, ja vroeger, toen... Maar verder komt hij niet meer, herinneringen aan Marie, reeds vele jaren geleden van hem heengegaan. Steeds vager, haar gezicht, haar warmte…

Mijn opa was een speciale man, Maar ik heb het nooit gesnopen Want mijn ogen waren heel lang dicht En gingen later pas echt open Ik herinnerde alleen mijn oma, Zij speelde met mij, deed me in bad Deed alles om mij te plezieren Veegde vroeger zelfs mijn gat Opa liet het duidelijk horen, Bromde als ik weer iets deed Want oma gaf nooit een…

Jij rijdt voor me Op je degelijke Oude herenfiets - Aan beide kanten Beladen met kleine Flesjes en potjes Van allerlei soorten En maten - ik fiets Achter je, kleine Jongen die je zijn Opa noemen mag Pet scheef op Het hoofd, rustige Twinkeling in je Ogen die mij de Moed geven die Ik zelf niet heb, Samen gaan we Naar…

Dementen lezen het schrijven zoals peuters de dood vissen uit keldergesteente. Als knipperlichtkernfusie explodeert de trommelende wandeling een ondergronds zwammennetwerk tot een tranenparade, verwikkeld als goed verborgen gehouden oorlogsmisdaden. Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid…

Met hoed en wandelstok trok hij door de stad En als hij thuis kwam rookte hij sigaren Ook dronk hij wel een slok maar werd nooit zat…