Alle inzendingen over Oude demonen

Toch kwamen de oude demonen terug en hadden ze ineens betere tentakels, je had niets meer aan Wodan of Lugh, de doodskopvlinder wuifde voorgoed alles weg, alle mirakels.…

De vloer is doordrenkt In pijn, wanneer ik in Gedachten terug tegen Oude demonen vecht. Muren zijn nog vochtig Van al de vretende tranen, Opgeslorpt door kleine ogen, Hard ontstaan en handgeslagen. Na al die jaren word ik Nog steeds verwond Door schreeuwende zinnen, Meegezogen door die herinneringen.…

ontspan je verstrakte ledematen in het lome, laat alle, daagse pijn nu uit je stromen, ook dit uur blijven demonen slechts demonen, beleef, liefste, opnieuw, alle mooie, oude dromen, die in je lange nachtreis tot je komen, eens keert weer terug, wat jou is afgenomen…

De duivel was ziek en goed van streek Een mens die min of meer op hem zelf leek Een lustmoordenaar eens door hem ingehuurd Had hij onachtzaam ontzien en teruggestuurd Dus was hij nu dusdanig bedroefd overstuur Zodat hij zich jankend wentelde in hellevuur Brulde kotsend naar beneden laat onschuldig lijden Stuurde satanische demonen welke op…

donker omvat door de nacht stijgt worsteling naar boven om duwend een plaats te vinden als een demon: het oude zeer, niet goed geheeld ik wil daar niet verblijven! er komt geen rust geen magnolia die geurt geen klanken die kunnen strelen alleen de tijd zal de wonden helen…

Het is al één uur en ongemerkt middag, na nachten doorwaken en verdwalen in letters op het toetsenbord. Gedachten dwarrelen nog steeds binnen vanuit sterrenstelsels en gangen van kinderlijk verleden. Ga weg, gespuis. Maak frisse ruimte voor ijverig gebezem, blaas stof uit de hoeken van het heelal. Wat is toch dat venijnig geraas van draaikolken…

Ik wil niet wéér strijden tegen die demonen in mijn hoofd ze zouden mij nooit weer verslaan ik had het mezelf nog zo beloofd Ze drukken me naar beneden met al hun kracht terwijl ik naar boven wil en iedere dag moet vechten met man en macht Ik haat ze zo door en door ik voel ze marcheren en ik, ik kan niet anders dan ze proberen…

Zijn nachtelijke demonen bijten stukjes van zijn ziel. Wat baat een psychiater, ze komen altijd terug. Met omineus geschater werpen zij zich op zijn rug.…

tomeloze kracht die mijn stroom van woorden brengt in een vrije val als een sneeuwbal die bergafwaarts voortrolt, ongeremd en groeit zonder oog voor werkelijkheid steeds weer passeren striemende beelden mijn geestesoog verlating, jaloezie vernedering amper overwonnen dient een volgende zich aan een wond die ik open houd bezeten…

De gele gloed maakt me bang Vanmiddag al, toen alles wazig werd maar ik even wakker leek te zijn van de pijn in mijn buik Dat mag niet, ik wil het niet Mijn buik moet veilig zijn voor de baby, hopelijk gaat het gauw over hier, in mijn eigen bed o, wat gebeurt er toch? Ik moet eruit, het gordijn sluiten voor die akelige maan Alles is…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

Demonen, die willen blijven. 's Nacht naderen oude angsten, die mijn goede moed verdrijven. Dan, onverwacht, verschijnt ze. De liefde, die geen oorzaak kent. Uren later keren ze weer. Feiten, die onweerlegbaar zijn. Trouw, aan de liefdes van mijn leven. Mensen, waar ik oprecht van hou.…

De rode knecht verhaast zich met demonen hemellichaam zonder borst fakirbed voor kindse bevalling venus stremsel van de macht heeft de melkweg drooggelegd demonen lachen zich tot barsten verbeten zuigeling aan je navelstreng geworden tot de rode knecht vrijerig met vele manen wordt de kosmos stilgelegd…

Godverdomme schreeuwen, omdat demonen niet bestaan. God ons niet verdoemen kan. Lex is een ware phoenix, die uit zijn hartevuur, is opgestaan. Alex Roeka is een Alexander. Niets dierlijks zonderling. Niets menselijks vreemd. Een Engel in een Beest. Een oude troubadour. Een hoge torenkraai. Een Van Mourik. Een wijze uil.…

bladerdek dat als een bronskleurige deken de bosbodem beschermt tegen de eerste winternacht Als de droge broodkorsten door zijn oude handen zijn verdeeld zijn de demonen rondom zijn hoofd vervlogen Dan is er rust Dan is er stilte...…

Nacht'lijke demonen verdwenen, verloren door ontwakend gloren hun duivels gezicht.…

Demon, engel, vakman, underdog, was al uw vredestichten dan bedrog? Heeft wie zijn bede zag verhoord de machtiging weer snel verstoord? Was soms het klokhuis van het woord medeplichtig aan zijn eigen moord? De danser op het slappe koord rouwt om de stofwolk in zijn zog van demon, engel, vakman, underdog- gevallen met hun allen.…

O zee van bittere wraak witte haai door de demonen aangeraakt zwemmend zwaard van de dodenboom…

Terwijl wij naar Hen oprukken Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen. Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed. We vrezen voor het zuur vergaard bezit. Ze schrappen ons geprevel, happen in onze tamme gebeden. In een zaal of onder het gewelf... Wij blijven grijze krijgers. Ze wagen het ons te dwingen te luisteren naar de mokerslagen…

me bevrijd zo zonder zorgen dat wil ik bewaren is wat ik besluit zo ziet zij mij staan kan mij niet bereiken haar armen en benen voelen als lood en net voor “het gaan” moet ik naar haar kijken en zeg haar “niet wenen” “ik ga heus niet dood” bedriegende dromen maar zo realistisch mijn rust en mijn nachten worden verstoord vliegen demonen…

MAILER DEMON…

Ik strijd voer oorlog met de demonen in mijn hoofd zal ze achterlaten bij de opgedroogde bronnen van angst afgesneden van voeding en werkelijkheid ik klauw mijzelf omhoog uit de diepste spelonken van mijn ziel verlaat ons niet roepen ze mij na vergeet niet wie jou geholpen hebben in de strijd tegen het leven ik negeer…

Die geboren in onschuld gelooft in die ene God maar getrokken door demonen een kiezende zondaar wordt. Demonen en duivels, de dagen van de zevenkoppige draak.…

Welkom zijn M’n bange vrouw, gevlucht, voor wapens en levende demonen. Hoe zal ’t smaken? Is dit wat ik hopen zou? Welkom zijn M’n oude man, vergeten, hoe het leven zich verdraagt. Hoe rook het toen? Komt het ooit nog dan? Welkom zijn M'n wazig spiegelbeeld zoekend, naar iemand die ’t zegt Hoe moet ik voelen? Hoe geloven?…

Als ik poëzie lees lees ik om het onbegrijpelijke behoeft geen bevreemdende bril tussen de woorden zit de amechtigheid de geest geurloos en onuitsprekelijk verleden tijd mijn mond blaast dan bellen van beelden demonen verdronken in mijn geheugen heel soms komt een oud vergaan schip boven water krijg ik wat speelruimte in het heden van het…

zie de bomen in het bos allemaal hetzelfde maar toch uniek als je de wegen en de pijlen ziet kijk dan, kijk dan elk takje en elk wormpje verdwalen als duistere demonen en jij ziet de pijlen als één van de goede welke richting ga je op?…

Als het donker pijn doet aan je ogen, Als het licht enkel leeft in de krochten van je ziel, Neem dan mijn doornenhand, Waterbloed zal stromen, En laaf je aan mijn verleden, Omarmd door mijn engelen, Versier je met mijn demonen.…

de toekomst schampert naar het verleden lacht om dood gijzelt m'n blik het huis verhaalt oud gekromde levens kamers ontvluchten een verbeten geur herinneringen spreiden schrijven volle muren krijten angst door onzichtbare kreten de vloer is doordrenkt muren zijn vochtig woede buit driftig de bloedende pijn tranen vreten demonen…

Mocht je iemand zoeken die geen genoegen neemt met de oude horizon de vragen reeds gesteld tijdens een leven zonder geld ik zal het zijn nabij jouw nieuwe grenzen ik zal het worden in jouw wensen ietwat weemoedig in het veld en in het duister van jouw dromen waar demonen wachten op een kans teken ik spontaan de groenste bomen voor…

me slapen, laat me toch slapen voor altijd weg, dwalend door de diepe zwarte krochten van mijn oude ziel naakt in het slijk gelegen valt gestaag de regen tergend, en langzaam wordt alles koud en eindelijk stil…