161 resultaten.
Winter-stad
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.432 In het koele gouden bad
Van het fijne winterlicht
Rijst de grote mensenstad
Tot een droomvervlucht gezicht:
- Al de gangen, al de zalen
- Waar de ziel in droom mag dwalen.
Boven glansgewassen pleinen
Waar de stille mensen lopen,
Juichen klokken uit haar open
Torens zuiver door de reine
- Luchten naar verrukte dromer
- Al de hartstocht van…
Nocturne
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.879 En waart gij nimmer zelf gekomen,
En had geluk slechts kunnen zijn
Van teerst gemis de waterklare pijn
En tegen d' achtergrond der bonte dromen
Lichtschaduw van uw verre schijn,
Uw zon die nimmer boven kimmelijn
Rees uit oneindigheids verstilde stromen, -
Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten
Der gouden dagen, der juwelen nachten…
Alleen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.800 Ik was een stil en eenzaam kind,
Eenzaam als geen -
Gij zong voorbij als een stem in de wind:
Nu ben ik alleen, alleen.
Gij streek voorbij als een schone schijn -
Vanwaar? Waarheen?
Wat kan ik zonder u beter zijn
Dan alleen, alleen?
Alleen met de zee die ebt en vloedt
Op haar gezetten tijd,
Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.915 Die de blinden blinde smaden,
Daar uw glans hun schemer dooft
Waar de kroon van uw genaden
Weerlicht om één sterflijk hoofd:
Door de duizenden verloornen
Aangebeden noch vermoed:
God die enkel uw verkoornen
Loven voor het hoogste goed...
Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die gij zond,
Worden ziende weer mijn ogen
Als in nieuwe…
Wanneer de Vorst des lichts slaat aan de gulden tómen
poëzie
4.0 met 40 stemmen 11.404 Wanneer de Vorst des lichts slaat aan de gulden tómen
Zijn hand, en beurt omhoog aanzienlijk uiter zee
Zijn uitgespreide pruik van levend goud, waarme
Hij nare angstvalligheid, en vaa, en creple drómen
Van 's mensen lichaam strijkt, en berg, en bos, en bómen
En steden volkrijk, en velden met het vee
In duisternis verdwaald, ons levert op haar…
Zydy van minnaers smert een onverzaedlijck vraetjen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.625 Zydy van minnaers smert een onverzaedlijck vraetjen,
O Min? so gaet het my noch al voor wint voor stroom,
Hoe naeu men waect mijn lief met grendelslot en boom,
Ick stae noch niet met u in 't alderquaedste blaetjen.
Ghy komt en steeltse my door 't aldernauste gaetjen,
En buyten moeyten van mijn slapend' lichaem loom,
Voer dyze lieflijck by…
‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe
poëzie
3.0 met 48 stemmen 11.707 Sonnet
‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe,
Dewijl mijn lippen op haar lieve lipjes weidden.
De woordjes alle drie, wel klaar en wel bescheiden
Vloeiden mijn oren in, en roerden ('k weet niet hoe)
Al mijn gedachten om, staag malend nemmer moe;
Die 't oor mistrouwden en de woordjes wederleiden.
Dies ik mijn vrouwe…
Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt
poëzie
3.0 met 46 stemmen 6.755 Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt
Meer dan gij zijt gewoon? Laat gij het u verdrieten
Dat ik de Hemel van Liefs bijzijn mag genieten?
Wat schaadt u mijn geluk dat gij u daar in kwelt?
Een grijsaard zijt gij, Tijd, en proefde nooit 't geweld,
Van 'tgene, dat ze Liefde en zoete Weerliefd' hieten.
Helaas, de tranen blank over mijn…
MOSTERD (1683)
poëzie
4.0 met 37 stemmen 4.911 Zo scherp van smaak, zo zoet van name!
Spraak-vormers, eij, hoe gaat dat samen?
'K weet niet hoe 't anderen verstaan,
Ik proef er niets most-aardigs aan.…
Roosje
poëzie
3.0 met 55 stemmen 10.437 In de bladen van een roosje
Vindt gij, o mijn zoete Troosje,
Kleene gift. Waar' zij zo groot
Als de gunst, te kleen een doosje
Waar' de ganse wereldkloot.…
Kind der aarde
poëzie
2.0 met 898 stemmen 125.255 Nu kom ik elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis:
Geen afstand in de avond scheidt mij van uw liefdelichte huis.
Voorgoed uit al Gods sterren ken ik de eigen moeder mijn:
Daar is niets in de wijde heemlen als uw ogenschijn.
Hoe vindt de schaamte mijner ogen, Moeder, u onveranderd schoon;
Hoe bleef gij trouw en goed, Moeder, voor de ontrouwe…
Liefdes uur
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.143 Hoe laat is 't aan de tijd?
Het is de blanke dageraad.
De diepe wei waar nog geen maaier gaat
staat van bedauwde bloemen wit en geel.
De zilvren stroom leidt als een zuivre straat
weg in het nevellicht azuur;
en morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat
uit zijn verdwaasde keel
wijsheid die geen betracht en elk verstaat,
vreugd zonder maat,…
Avondwandeling
gedicht
3.0 met 89 stemmen 96.539 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande. . .
Wat gingen wij vanavond ver
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe…
Zang (Amaril, had ik haar uit uw tuitje)
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.517 Amaril, had ik haar uit uw tuitje,
‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje,
Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen,
Land tegen land overeinde kan hitsen
En beroofde de listige stoker
Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker.
Of en had ik maar een van die vonken
Die daar laatst in uw kijkertjes blonken,
‘k Plantte ze boven…
Zang (Leonoor, mijn lieve licht)
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.559 Leonoor, mijn lieve licht,
Voor uw oog de zonne zwicht
Met haar blonde stralen,
Die gans niet, in mijn gezicht*,
Bij zijn glorie halen.
Vonken, foelie* aan die git*,
Gitjes met uw gouden pit,
Bliksemt niet zoo fellijk
Dat het hart, dat u aanbidt,
Te eenemaal verwellek'.
Lieve Leonoor, gij moordt,
't Harte dat u toebehoort,
Met die…
Wrange Amaril
poëzie
4.0 met 8 stemmen 4.332 Wrange Amaril, zal min niet murwe meuken*
Uw hartje rauw, eer ’t ouderdom* beklimt
En van de borst maakt een gordijn vol kreuken,
Die ’t elpenbeen* nu tart, hoezeer het glimt?
Hoe lang zal nog de blinde schutter* borgen*
Uw wilde ziel die schopt de minnezorgen?
Uw wilde wil die nooit en proefde ’t kwijnen*
En willig wee*, dat innerlijke snijdt…
Op een afzeggen*
poëzie
3.0 met 18 stemmen 6.698 Lieve lichte* Leonoor,
Ik en hield u daar niet voor,
Als ik lieve lichte zei:
'k Meende uw oogjes allebei:
Niet, dat, in hetgeen ik sprak,
Al te dubble waarheid stak.
Op de ene avondstond
Zeide mij uw schone mond:
Liefste, lievre heb ik geen.
's Andre avonds zegt gij: neen.
Zinnetjes te wispelziek*,
Ziet of uw gepluimde wiek
Andre reên…
Zal nimmermeer gebeuren
poëzie
3.0 met 12 stemmen 4.268 Zal nimmermeer gebeuren*
mij dan na deze stond
de vriendschap van uw ogen,
de wellust van uw mond?
De vriendschap van uw ogen,
de wellust van uw mond,
de gunste van uw hartje
dat voor mij openstond.
Zo zal ik nochtans blijven
u eeuwig onderdaan*;
maar mijn verstrooide zinnen*,
wat zal hun anegaan*?
Mijn zinnen mogen* zwerven
de…
Liedeken (Schoon nimfelijn)
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.231 Schoon nimfelijn, ach kindje mijn, wat zoude ik al versieren*
om naar mijn wensdeez’ ledentjenszo welgemaakt, te sieren.
Met blinkend goud of paarlen zoudt gij voelen ras belasten
uw halsje zoet, zo kraal als bloed* daarom niet beter paste.
Ik zoude u kleên* met keursjes reen* van lichte verwen* blijtjes,
die zouden staan geschilderd aan uw breedachtige…
Vluchtige nimf, waarheen zo snel?
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.638 Vluchtige nimf, waarheen zo snel?
Galathea, wacht u wel,
dat uw vlechten
niet en hechten
met haar opgesnoerde goud*
onder de takken van dit hout.
Wakkere nimfe, wendt en ziet
eens terdeeg van wie gij vliedt,
sneller dan de
herten van de
honden, die ’r* met open keel
volgen tot hun achterdeel*.
Immer* en volg ik u niet na
met begeerte…
Galathea
poëzie
4.0 met 18 stemmen 7.053 minnaar:
Galathea, zie de dag komt aan.
Galathea:
Neen mijn lief, wil nog wat marren,
't Zijn de starren,
Neen mijn lief, wil nog wat marren, 't is de maan.
minnaar:
Galathea, 't is geen maneschijn.
Galathea:
Hoe, 't is nog geen één geslagen,
Wat zou 't dagen?
Hoe? 't Is nog geen één, 't en kan de dag niet zijn.
minnaar:…
Sonnet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.256 Sponsae aeternae*
Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,
Zo zeker als de bloemen wederkomen:
Der dingen dove dek hebt gij genomen,
Het donkre leven dat de steden vult,
De winterwind die klaagt door dorre bomen,
Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...
Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld
De slaap kon vinden om van u te dromen...…
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.588 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren neergevallen
Uit de gelukverstilde nacht.
Groot zijn…
Laat aan mijn nederlaag...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.246 Laat aan mijn nederlaag geen twijfel over!
Niets liever wil ik dan verslagen zijn!
Een zegevierder was ik hier tot nu,
die leek wel nimmer moe van overwinnen
en steeds tot nieuwe kamp krachtvaardig en bereid...
Lag niet de wereld weerloos als een buit
voor deze jongen hoogheerlijke glimlach,
het stralend onbewogen masker voor
ondragelijke…
Wanhoop
poëzie
3.0 met 10 stemmen 5.696 Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht:
Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht.
Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu?
Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u.
Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind?
Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.382 Het maanlicht vult de zuivre heemlen
Met glanzende geheimenis,
De luisterblauwe verten weemlen
Van Die alom en nergens is.
Alleen de grote zonnen hangen
Als feller kaarsen in die schijn:
De ziel herdenkt haar lang verlangen
In niets-verlangend zalig zijn:
Alsof van achter diepe slippen
Haar dolend tasten eindlijk vond
Met hare…
MIJN BLEKE DENKEN
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.108 Mijn bleke denken dwaalt tot u door diepe nachten
Als moede schapen naar haar eindelijke stal;
Zij maken wit de nacht met schemerblanke vachten,
Weidend de duisternis van het welig donkere dal.
Ik troost wel iedere dag met zon en zachte praten
In eigen weide en kooi haar stomme droefenis,
Maar in de avond breekt haar leedgerekte blaten…
SPREEK OVER DIT LEED NIET
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.327 Spreek over dit leed niet, geef het geen naam.
Hoe zou het leven in de helle glans
Van uwer ziele goedheid? Als eens mans
Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam
Sterven, als een die na lang, donker trekken
Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond,
En in het land van uw geluk maar vond
Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…
NU GIJ VER WEG ZIJT
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.879 Nu gij ver weg zijt , komen al de nachten
Sluipen door schemerstraat, arm en gehavend,
En zij die vroeger zielsverblijde brachten,
Bedelen aan dichte deur in late avond.
En als ik stille paden wandel, lopen
Dagen mij na met uitgestoken handen,
Dat 'k voor mijn goud hun povere praal zal kopen,
Prijzend hun waar met stemmen van ellende…
THUISKOMST IN HOLLAND
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.000 O land van bergen, in wat drang naar vreugde
Mijn wilde stroom door uw valleien snelde:
Een diep stil water dat in 't Noorden welde,
Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde.
Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve
Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde,
Toen bruisend barstte en wit in schuim versneeuwde
Spiegel…