Alle inzendingen over Parijse nacht

Slaap kindje, slaap, verzamel nieuwe krachten; 't is laat, het ging al nachten ... . (daarbuiten loopt, daarbuiten loopt, wat al je smachten heeft gehoopt de vrede voor je zinnen....) Slaap kindje, kindje slaap, waarom wist je te minnen? Slaap kindje, slaap, zij loopt op witte voetjes heel ver, onhoorbaar zoetjes ....…

( Een herinnering ) De stilte hangt in de Dood van kalende takken De vogels zingen zo frivool niet meer Ik mis de smaak van een nieuwe lente en wist niet of je nog komen zou Je foto’s zijn verkleurd in de schemer der herinnering De kamer is verlaten, het bed ligt er onberoerd Ik veeg mijn tranen van een versteende vloer…

Je weelderige haren ruiken schuimend naar jasmijn en je glimlach smaakt naar meer als ik de smaak proef van vanille Je rêve comme la nuit maar deze nacht zal anders zijn als ik voor het ochtendlicht mijn vlag hoog hijs op jouw Bastille…

TOEN Toen jij voor mij een zwarte jurk aandeed en belletjes in je oren Toen leek jij op Parijs bij nacht Maar ik domkop zat weer eens op wacht in een ivoren Eiffeltoren Toen ben ik jou verloren…

Alleen in Parijs walst een vlieg zoals een vlieg -- rondzwiert in Parijs.…

De straat die eerste nacht je lach, brutaal gebaar als van een slet, het gloeiend vuur der sigaret.…

een zwarte nacht van bloed, angst en tranen vluchten de mensen door deuren en ramen knallen de kalasjnikovs als vuurwerk voort wordt over de wereld d' angstkreet gehoord wordt Parijs ooit nog die mooie stad van licht of hangt daar nu blijvend het terreur gezicht wordt Parijs ooit nog die prille stad van liefde waar haat plots harten tot in…

Parijs brandt kaarsjes…

Een kamer, een tafel, een bed, grillige bloemen van ijs waaieren wit aan het raam - de nacht staat over Parijs. Een oud man weet zich alleen, geen hand die de zijne vindt; zelfs niet eens de goede troost van een enkel glas absinth.…

Eerder in Madrid Later in Liefdesstad Parijs Vervolgens daar in 't bestuurlijk hart van ons continent Madrid, Parijs en Brussel God verhoedt, A'dam…

In Parijs Vond ik wat ik zocht Gebouwen, Lichtjes en De Liefde Toen was het geluk Bijzonder groot Tegenwoordig is geluk Heel gewoon en Afhankelijk van de geestestoestand Ik zal Parijs nooit weer zien Maar de herinnering blijft Geluk is overal Als je vindt wat je zoekt…

Bordjes op het plein, naar Berlijn, Parijs, Rome – ja, hier ben ik thuis.…

Er lijkt niets vreemds aan Slagroom na Brussel, Berlijn En Parijs te zijn…

O nacht, blaas een klacht langs de straten van Parijs een requiem in een donker, laag register: hoe het paleis puin wordt wanneer teneinde loopt dynastie Brel, vorstin Piaf, prinses Gréco. O Olympia, nectar en ambrozijn en goden en het verlopen van kalenderdagen.…

De Pont Neuf, waarop jij snikkend naast mij liep omdat je weer eens, de verkeerde schoenen aan had, zag er prachtig uit in de avondlucht. De grote rondvaartschepen gleden hel verlicht over glinsterwater. Jij weigerde om door te lopen en je deed je verkeerde schoenen uit. Wat ik best vond. Ik liep door en liet je achter en toen ik veel…

tien gezellige vriendinnen gaies, charmantes et très jolies wilden eens iets leuks verzinnen elles se rendaient à Paris 't weekend liep als de T.G.V. elles adoraient la ville lumière la Campanile viel ook best mee vive le pays de Molière een jaar later in oktober elles repartaient mais quel chagrin de acht vonden het maar sober qu'il…

ogenschijnlijk is er rust in weergekeerd ademen, opgelucht bevrijd en kwijt, door harde dagen niet alleen een naam: zijn klank is nooit vermoord niet alleen het vrije woord is ruw verstoord door zwaar geweld het potlood tekent bloed en geldt rond zwarte rouw maar trouw aan alles dat waarachtig is druipt de vernis van valse preken…

Mijn hart huilt tranen Van kleuren blauw, wit en rood Grenzen vervagen…

Al het geweld in deze dagen Zoveel ellende en leed om te dragen Parijs in diepe rouw Paniek in de stad, een huilende vrouw Als in een schietspel neergeschoten, gewond of dood Het kleurt rood Bombardementen is een antwoord Dat ons niet bekoort Boven Raqqa gevechtsvliegtuigen Een hele stad in duigen Parijs, Molenbeek, zo dichtbij Je…

Parijs is in de lente een stad vol romantiek. Op een bankje aan de Seine met accordeon muziek. Alle duiven bij Montmartre en oh mijn Sacre Coeur. Ik verlies hier heel mijn hart dees'stad brengt zoveel kleur. L'amour d'amour d'amour Ik wil met je dansen, met je zingen, ik wil je kussen op zijn Frans.…

Op een boogscheut van de Notre Dame Priemt de toren van de Saint’Chapelle, gevat in ‘t keurslijf van de Cour de Mai. Een eerste stap in de kapel beneden zuigt je mee in ‘t middeleeuwse streven te reiken naar de sterren en daar ver voorbij- de eeuwigheid gevat in steen en gulden ornamenten. Maar niets slaat ‘t gevoel dat je overvalt na…

En terwijl ik haastig weer een bladzij draai van ‘t stratenplan, verkneukel ik mij nu reeds op ‘t weerzien met Parijs Ik weet dat ’t een illusie is de tijd te stoppen, om te keren naar ‘t verleden, te proeven hoe het was - grandeur en armoe op een steenworp van elkaar, de geur te ruiken van de paarden, vermengd met smeulend pek van toortsen…

Het weer in Parijs, voelt aan dat de zon nu met schijnen volop zou misstaan!…

hol spoorgedender vergezelt bleke lichtjes: nachttrein naar parijs…

Parijs, de Eifel Vurig brandende Liefde Passie heerst regeert.…

in Rome waarom ben ik niet naar Parijs gegaan in plaats daarvan heb ik m'n tijd verdaan…

verkleumd Parijs.…

nacht liet de volle maan zich zien ik sliep in bed met mijn laarzen aan er was goed er was kwaad er waren vragen over het waarom van dit vechten…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

(Parijs, mei 2010)…