Alle inzendingen over Parkje OR waterval OR meisje

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

het schuimend water neerstortend in de diepte de waterval leeft…

Gedonder van een waterval gedonder van neervallend water lijkend op een musical... Water, water, water overal Dondererend geklater... Ik krijg er niet genoeg van Van donderend neervallend water...…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent zo krachtig en tegelijk zo hulpeloos Sterk als duizenden paarden en kwetsbaar als een roos Alleen al naar jou kijken is uitermate fijn Misschien had ik zelf wel een waterval…

neerstromend water kletterend spetterend in de natuur zo mooi zo puur stromend naar benee zit alleen starend voel de wind spelend met mijn haren voel de spetters op mijn gezicht stromend naar benee alleen ik vraag je sla een arm een arm om me heen voor mij is er maar een die mij kan troosten als ik me voel me weer voel zo…

neerkomend water van boven naar beneden wat een waterkracht…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

ik praatte als een waterval een spraakwaterval mijn spraak valt in het niets terug in het water…

Kon je maar ín stilte begrijpen hoe gekwetst, gepijnigd en gestenigd ik zou zijn als een druppel in jouw waterval klamp ik mij aan jou vast en stort ik naar beneden…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

De waterval sprenkelt helder water met intense helende kracht aan de bron ontsproten uit de diepten der aarde waar het goede tot heden verborgen bleef nu aan het licht gekomen uit een kloof geperst met grote kracht drommen mensen van heinde en ver aanvaarden dit fenomeen met dankbaarheid het wonder zal voortbestaan in alle eeuwigheid…

áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van het water of van de watervallen... neen, zij herrees als een Phoenix! Niet langer in haar as verzonken, noch verdronken...…

Wie voedt hier de witgouden waterval met klatergeluiden, strijkt met hemels licht over de achtergrond, sluit schaduw in en uit, voert met volharding het heldere water van grote hoogte af? Er speelt wind door het gordijn, alsof een hand de bron zoekt. Witter kan water niet vallen, in alle puurheid opengaan.…

Alsof mijn hart overloopt net een gulle waterval Die op eeuwig water hoopt Het is een wonderlijk gevoel Niet in woorden te vatten En het heeft maar één doel Heb lief en geef Durf en leef Ontvang en zweef Voel en beef Mijn liefde voor jou Is eindeloos en diep Wij zijn samen....wouw…

Soms moet ik zo hard huilen wanneer mensen vechten met wapens van woorden. De woorden vermoorden. Krantenpapieren in verdorde schaamteloosheid. Soms moet ik zo hard huilen wanneer de muziek sterft. Alleen mijn zonden om mij heen. Dansen tot de naald een nieuwe plaat kust. Soms moet ik zo hard huilen wanneer wij denken dat dit het beste…

Het was het geluid van een waterval waarmee je tegen haar vochtige borsten in slaap viel, terwijl de regen buiten onophoudelijk een zwijglied zong.…

Zij zaten samen in het parkje, twee blokken naar rechts om de hoek. Picknick en veel lachen. Praten over koetjes, kalfjes, schapen, een herder. Alles was zo vredig, alles was zo hier en nu. Zij zei: ‘Er bestaat een hemel, een groene eeuwigheid. Een God.’…

Ik zie de waterval daar stort mijn traan zich naar beneden.…

Praatjes en gaatjes Waterval van verwoorden Dijk zonder zoden…

wilde waterval geluid zo oorverdovend ik word er stil van…

's Ochtends droom ik over jou 's Middags droom ik over jou 's Avonds droom ik over jou 's Nachts lig ik wakker En droom ik nog altijd…

leven vaak uitgeschreven 't verraadt vervuilt om 'm heen ziet liever de korf aan gemuild dagen slijten ook zonder sprekend spook laat hem zijn onvergank'lijk zijn in stilte van den verlaten buitenwijk waar men met auto's plat rijdt naar de pleinen van de supermarkt waar de mensen bulderen met honden zonder zakje in het parkje…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend Als een waterval Wie mij wil vangen Heeft het zwaar Want ik ben nergens En overal!…

Ze laat twee pekineesjes uit in 't parkje aan de Zaan, maar kijkt er danig op d'r snuit: een diender houdt 'r aan. Hij zegt: 'Al zijn uw hondjes klein, er moet toch orde wezen. Ze moeten beide aan de lijn. Dat heeft u kunnen lezen! Uw hondjes lopen echter los. Hoe krijgt u dat verzonnen!'…

Op het pleintje, In het parkje voor mijn huis, Liggen perkjes stil te geuren. De vrouwenmantel pronkt er Met haar grote kraag, De lavendel sproeit uitbundig met haar parfum. 't Is zomaar feest vandaag. De zon zoekt stralend al die kleuren. De hemelsleutel blikt naar haar omhoog.…

Aan de bron van het leven wordt kracht aan het water gegeven, dat te Coo van vijftien meter naar beneden valt; met regelmaat te Spa iets van een triomf uitschalt als door het water van de waterval gezondheid aan de mensheid kan worden beleden. Van de waterval naar de bottel.…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend, Als een wilde waterval! Wie mij wil vangen Heeft het zwaar, Want ik ben nergens En overal!…