Alle inzendingen over Pinksteren OR water des levens

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

Ik zeg Pinksteren en in de kelder zingt het oud kristal…

Ik wil je noemen echt… als de aarde teder… als een bloesem in de lente zacht… als een moeder voor haar kroost ik wil zingen je naam jij mysterieus als het wezen van elke vrouw en toch vol liefde voor de dingen des levens intens schouwend…

Ik was 10 een klein jongetje dat de weg kwijt was op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was troost was wat ik nodig had beloftes waren mijn medicijn Ik ben nu 18 nog steeds de weg kwijt zonder mama ben ik op zoek naar het pad des levens...…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Gisteren vertelde je nog hoe mooi de bloemen wel waren hoe goed we het wel hadden zonder aan morgen te denken Gisteren riep je nog dat de dingen des levens geen vat meer op je hadden hoe moeilijk het wel was een mens te kunnen zijn Gisteren liet je het leven en dacht ik bij mezelf dat vandaag gisteren niet meer kon zijn zonder jou…

als mijn spreken me vertaalde met de boeg als scheepsgerei dat aangemeerd aan de stroom des levens me vertolkte daar mijn stem is weggehoond door tij en onraad verliet ik de zee der woeste golven en herbracht ik de zomer heel gedwee naar het water binnendijks, doch zal ik mij dan verdrieten daar de woeste ledigheid zal ontbreken langs…

als een volleerd circusacrobaat bewandel ik de dunne koord des levens de zware lasten netjes verdeeld over beide schouders strompelend wankelend volhard ik in de pijnlijke evenwichtsoefeningen nog steeds rechtop maar hoelang nog en hoe diep val ik dan…

't Was in de dagen van de Mont au ban Dat Berge Raç zijn c aan une jeune fille Cadeau deed met wat bric-à-brac cédille Au bord de Loire, pas loin des Quatre Vents Au tour de pays d'or à mont vent où Desanderendaags toog Berge naar Montgolfières Nog altijd, comme toujours, in zijn DS Van Saint-Priëst-la-Roche naar Villerest Met in de achterbak…

Is het waken, is hert dromen Heimlijk zuchten, vurig minnen, Dwaas de driftenstrijd des levens Alle stond te herbeginnen? Bang te blikken als een weekling Naar de wenken heurer ogen, Of te dwalen, droef te peinzen: Word, ach, word ik niet bedrogen?…

Het zou u sieren wanneer u niet zo onverschrokken praat als iemand z'n punt wil maken. Uw mening heeft ook z'n tijd gehad. Het zou u sieren wanneer u vaker uw mond zou willen houden. Luister als een reservoir... De ander zou zich thuis gaan voelen. Ook zou het u sieren wanneer u ruiterlijk zou willen toegeven dat u een schuiver maakte…

Kijk mijn liefste naar waar het allemaal begon Laten wij naar daar dansen in ondergaande zon En mocht het licht een van ons beide ontvallen Treur dan niet want wij, in onze oneindige liefde Lieten de bazuinen des levens liefderijk schallen…

Liefde is lavende dauw in der brandende hitte des levens, Liefde is een geurendste bloem, welke de bane versiert, Liefde is een edelgesteente, dat blik en harte betovert, Liefde op der liefste gelaat, dat is een hemel op aard.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

De lijn des levens, onbeschrijflijk koel.. deze realiteit staat tevens, synoniem voor angstgevoel...…

als in 'n glazen doolhof ren ik als geen ander opzoek naar antwoorden die door middel van een immense stilte uitblijven almaar kleiner wordend lijkt de zin des levens te vervagen ondanks de transparantie krabbel ik overeind en vervolg de weg die ik gaan moet…

comisch, is het niet, dat telkens als ik jou weer zie rampspoed en ellende volgen, pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken en dat vele jaren lang dan aan het einde van de reis in de winter des levens en dan zal ik naar u komen maar niet langer als vijand, maar dan zal ik u als vriend omarmen…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Puurheid van water des ochtends in de winter: een hemels genot!…

De kosmische reeks van het leven Terug te vinden in de kleinste zaken Komt zonder zes niet bij de zeven Kent zonder tong geen smaken Waarachtig onzichtbaar voor het oog Bevat einde noch begin Gelijk een ongrijpbare regenboog Is de weerkaatsing des levens er middenin...…

Een watertoren ten dode opgeschreven wordt een dodentoren Een steen des aanstoots een drooggevallen watervat dat kil de zwaarte Van stenen harten torst verzaagde levens in de toren van de dood Wie haalt dan de doden weg wie zal ze dragen naar de torens van stilte Zal iemand ze aan de hemel schenken…

Lieve, hoort gij hoe het bruist door het loof van de boom onzens levens, En hoe het duizelend blad ruisend bezwijmt om ons heen? Voelt gij de stam, die ons schudt en de takken, die boven ons buigen? - Lieve, geef gij mij de hand - ons laat het leven alleen.…

Ik voel me op dit feestje als een opgeprikt plakje uitgedroogde leverworst Op dit stokje vergezeld door een ook niet meer zo fris driehoekig stukje augurk Om ons heen op dit zilveren blad en -feest meer stellen zoals wij een blokje oude jonge haast oranje Gouda kaas met als diens levensgezel een halve rimpelige gelig-uitgeslagen…

Had men toch eens een moment die heerlijke onbevangenheid van een klein kind. Waarom waait de wind? Wat is tijd? Waar ben je als je dood bent? Ze vragen om de raarste dingen; men staat vaak met de mond vol tanden. Het antwoord klaar maar hoe leggen we het uit… Waarom fietst een fiets niet achteruit? Is er vuur waar je je niet aan kunt…

Het menselijk geslacht valt als de blaadren af: Wij worden en vergaan, - de wieg grenst aan het graf. - Daartussen speelt een droom een treurspel met het harte; De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte; De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer; De dood blaast op het spel, - en beiden zijn niet meer.…

Een leven voorbij Vijf letters met een verhaal Alinea’s triest, zinsneden blij Een twijfelachtig moraal Geschreven in tranen Een schrijver verdreven van z’n plot De fictie waarin we ons wanen Geredigeerd door het lot Dan de pen gedoopt in geluk De taal van het hart Een plezierig hoofdstuk Verschoond van smart Soms woorden teveel Als…

Ik toef in een woud van rozenbomen. Witroze schemer verzacht een zangersmond, die overal klinkt, uit bloemen, op de grond. Broederschap tussen elfen en gnomen? Ach, hier blijven, nooit meer vandaan komen... Geurige rozenadem zweeft soezend rond, toont zijn zoete draaidans als eeuwige stond, maar drijft me tevens naar de boszomen. Mijn reis…

Ik toef in een woud van rozenbomen. Witroze schemer verzacht een zangersmond, die overal klinkt, uit bloemen, op de grond. Broederschap tussen elfen en gnomen? Ach, hier blijven, nooit meer vandaan komen... Geurige rozenadem zweeft soezend rond, toont zijn zoete draaidans als eeuwige stond, maar drijft me tevens naar de boszomen. Mijn reis…

Gevoed door haat baadt hij zich een weg uit het struikgewas Het struikgewas des levens, donker als de nacht Takken en doorns op het pad van de dromen Achter hem een bewandeld pad Gemaakt door de droom van een enkeling Bewandeld door de volgeling Meegaan in een droom van de voorganger Het aanbod is verleidelijk door eenvoud Deze weg is hem…

getroffen door het oedeem des levens is in mijn hart het stigma van de kleine dood zelfs te voelen in de adem van de grote kamer, een beetje sterven in de woestenij van kloppend vlees herbergt nu de angst en is de waard de schenker van zijn eigen traan terend op verlangen en aan de waarheid van het hechten tracht telkens de emotie…