Alle inzendingen over Pinksteren OR water des levens

Ik liep laatst nog dwalend door de woestijn toen ik op het zand een druppel zag die vlak daarvoor er nog niet lag en nergens van gekomen kon zijn. "Drink toch, drink!" is wat mijn lichaam riep, maar de tocht is zo oneindig lang en de dorst te groot, zo ben ik bang dat ik hiervan onmogelijk geniet. Zo keek ik slechts, terwijl ik dacht aan…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

Wanneer alleen de stilte nog overblijft En de laatste levensgolf voorbij drijft Is daar nog alleen de tijd Maar ook die raakt langzaam kwijt En dus vraag ik me af Heb ik spijt? Op dat moment Heb ik geleefd? Of is mijn leven verloren gegaan? Heb ik überhaupt wel bestaan? Ben ik het leven waard geweest? Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan…

Net als de houding van de hooggeplaatsten, is het water zo: te zout, blijven levens achter, nooit gevonden, nooit een plek om te gedenken, nooit een leven te mogen krijgen, net als de houding van hen: die denken te weten te kunnen spelen met een leven, zo zout, net zo zout was: en is het water waarin al die vluchtende levens…

overstroomt, maar nee De smart kleeft blijvend aan mijn ziel Ik hoop op troost voor later, als gezongen vloeibaar hartenpijn als middel tegen het venijn des levens God huilt met me mee En zie: elke traan lost op in zee…

Een dame die gaat drinken zonder plassen Denkt: “Kijk, ik sleep hier een Nintendo binnen” “Natuurlijk kan ik van het water winnen” Maar dan voelt ze het water in zich wassen Ze denkt: “Er is iets mis” en ze roept “Wat?!” “Ik dacht dat ik nog veel meer levens had!”…

Hoe de nacht mij ook bemint en loze uren de tijd bedrinken met de regen aan het zolderraam stamel ik pijnlijke kreten die gesmoord door het kussen zich als zwaluwen nestelen in de zin des levens de tijd beraadt zich als het licht zich eindelijk om mij bekommert en ik vermoeid weer aan een nieuwe dag begin…

vrees niet kleintje daal vredig neer uit het portaal der liefde kom bruisend aan in het licht des levens vloei maar uit jouw pure liefdevolle lichaam in gloed van dageraad kraai maar je eerste geluidjes in de fonkelende morgendauw je eerste levensdrift zo rustig ademend…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

In mijn perceptie van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn…

vertel mij nog eens over geboren worden en over de dood mam verhaal nog eens over de schoonheid des levens het verblijf hier op deze aardkloot mam beschrijf nog eens over engelen in het hiernamaals het ter wereld komen in jouw schoot mam vertel mij nog eens dat de dood niet het einde is slechts een geestelijke vorming waar ik zeer…

’t Gestarnt’, dat de avond wekte in ’t Zuiden Is reeds in ’t spieg’lend meer gezwicht. De maan onthult haar kwijnend licht; En drinkt de balsemgeur der kruiden. De nacht, reeds half voorbijgesneld, Heeft aller scheps’len oog geloken. De tortel rust, in ’t nest gedoken; De leeuwerik bij zijn gade in ’t veld. Zijn…

En nu voor 't laatst, op aarde haar Vaarwel gekust, Voor ons de strijd des levens, maar Voor haar de rust.…

Sierlijk danst zij in het licht verborgen en geheim vitaliteit creativiteit stil verbonden met verborgen iets wereld die niet de onze is alles zingt ontwikkelt evolueert verheft, wens tot éénheid komen zoals jij en ik; eten van de boom des levens toelichting; schilderijgedicht te bezichtigen op http://www.freeartandbeauty.exto.nl…

Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven! Hoe kan het zo eenvoudig zijn! Hoe kan het leven Hemel zijn, met U, o kern van alle leven!…

Er zit een blote man op een tak in de perenboom Ik zie hem door het keukenraam Onder hem, in het gras ligt zijn decorum Op de tafel waaraan ik zit staat een kinderloze foto Ik ruik de strijkbout die zich door een overhemd brandt In de huiskamer, in zijn kooi fluit de kanarie en ik denk: "van het concert des levens krijgt niemand een program…

in stilte lees ik de levens in steen met duizend doden leef ik alleen roze lelies op een spiegel van water door hoog gras loop ik naar later…

ik heb haar vervloekt en veracht, want zij liet mij zwervende gaan alleen langs de wegen des levens, maar naar haar bleef ik hunkren, in welk bed ik ook lag.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

3 dagen Zeeland met Pinksteren 2010 een zaligheid: ZALIG ZEELAND Het zoute Zeeuwse zand zilt zich zonder zunigheid zoet…

van steen waar mijn broers en halfzus laveren en nee, ik hoef niets te beweren over wat verkeerd gaat of beter kan ik heb voldoende oude wonden om te varen naar het eiland man om aan de steiger droom te vinden en weg te dwalen naar een nieuwe zon als iedereen in vergetelheid verdronken is in waar ooit de droom des levens begon.…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

Als onze aarbol meer land, minder water had, dan zou de wereld nóg ingewikkelder zijn, des te heviger twisten.…

De vrouw slaat de man gade en denkt aan het absolute niets wat kan hem nog raken alleen zo en zo alleen hoopt zij hem te treffen in zijn starre onvermogen zich te herinneren waar de zin des levens uitgesproken werd niet zwijgend uit verkiezing opgedrongen terughoudend als een zelfgekozen plicht de vrouw slaat de man gade en denkt…

De mens is maar van vlees en bloed geen kansen maar wel het eeuwig moedig zijn tot de dag dat men het licht ziet veel verdriet en pijn toch is er nog zoiets als hoop een groter iets in het geheel geloof en geschreeuw tussen alle tranen door geeft de liefde eens weer gehoor luister naar je tranen om de les des levens te leren zonder al…

Er valt aan de toekomst niets te lachen; het voorvoelde falen des levens zelf dient grootste ernst gewijd, terwille van wat later weelde en fortuin zal zijn - een smetteloze, als gepoetste knopen blinkende blik zonder ontgoocheling, zonder vertwijfeling, vol weerbaar ongeschonden weemoed omdat het nooit zal komen, wat al in droom vervulling…

Met grote vreugde Geven wij, Lijf en Leden, U kennis van het cum laude Afstuderen van onze ziel Na het decennia lang volgen Van colleges aan de Universiteit Des levens Hierbij nodigen wij u van harte Uit A.D. 2012 met ons het glas te Heffen in Party Centrum Het Gedicht Regellaan dertien, Alhier…

Als de wind niet aflatend tegenzit De jaren van een ongelijke strijd tellen Droog en verdord is mijn verlangend hart Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen Verlaat ik de doorgroefde boom des levens Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde Dwarrelend, vertwijfeld, Doch in alle rust laat…

Gebeden aan Hem Luisterend in de stilte Wanhoop, er komt niets Smeekt om een teken Haar geloof is eenzaam Niemand die het ziet Het huist in het wezen Niet in religie Het lijntje altijd open Veelal onderhavig aan ruis Door de dingen des levens Niet goed afgestemd Sprankjes zoekt zij Lichtpuntjes in de moeilijke tijd Zodat haar innerlijk…

Ja, vertrouwen wij ons lot, Bij des levens wisselingen, Broeders, steeds geheel aan God!…