660 resultaten.
Poort van tijd
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.754 seconden gaan te rap om
de uren te vergaren, wat ons
bindt is tijd, gesponnen op
de brug van de oude, - en de
nieuwe jaren, als we elkaar
ontmoeten dan zwaaien we
naar elkaar en misschien wel
terug, al moeten we bekennen
dat we elkaar nog steeds niet
leren kennen, wat mensen scheidt,
is gezaaid door angst om samen
door één humane poort…
Ik ging eens om een broodje
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.767 Is de poort open?…
overwonnen hart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 De wankele poorten vallen met geraas naar
de grond, als een dier dat door zijn poten zakt
en zich gewonnen geeft, en in het stof bijt.
Stof cirkelt de kale lucht in, het is gedaan.…
Laatste blad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 190 Vraag niet naar de naam van de dag
als het grijze jaar de ogen sluit
zie niet om naar de rijk gedekte tafels
waarop geen ander voedsel dan verdriet
vergeet het spreken met de stenen
achter de ontwrichte poorten
baad je in het wervelende wonder
van de onbestaanbare kleurschikkingen
laat je in laagjes water weven
tot een spinsel op de…
VERSCHEIDEN
poëzie
4.0 met 1 stemmen 551 Een: neen niet míj,
Nog één gedachte,
Een snelle droom,
Over het zachte
Van bloem en boom,
Een laatst verlangen
Naar akkerland,
Hoe de appels hangen,
Het najaar brandt;
Dan het doorwaden,
Het nieuwe pad,
't In Licht zich baden,
De poort…
Verkennen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Ga de poort
maar door
Ik volg jou toch wel
op de voet
Verken ze maar
de verlaten stegen
De gaten en kieren
in een vervallen huis
Loop maar langzaam
door de miezerregen,
ook al was het daar
voor jou niet pluis
Kleine stappen
Voel ze maar
Het rafelig gordijn
en de oude barsten
in de vochtige ramen
'n verweerd kapot kozijn…
DE NAJAARSLAAN
poëzie
3.0 met 25 stemmen 4.068 Ik zag aan 't einde van mijn pad
een kleine, ronde poort,
als blauw saffier, in goud gevat,
en haastig, vol verlangen, trad
ik door die gangen voort.
Ik sprak: "Als bij mijn thuiskomst wijd
de poorten openstaan,
in welk een grote heerlijkheid
zal ik dan binnengaan!..…
De smalle weg
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 272 De smalle weg, die leidt naar de hemel poort
Wie moedig doorloopt, zal eens het licht zien
Daar waar de zang der engelen wordt gehoord
En waar we elkaar weer zullen zien, misschien.
Dat we allen de smalle weg mogen bewandelen
De keuze van het smalle pad
Dat we naar Gods wil mogen handelen
Dan worden we niet moede noch mat.…
Homme Poort
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 165 Je hoofd begint zowaar te glimmen,
het lijkt of je instemmend naar me knikt,
ach Homme Poort, je brengt me weer tot zinnen,
je laat me schrijven over jou onder jouw blik.…
Voor-val
poëzie
4.0 met 3 stemmen 464 Nadien ik, als de lauwerier,
Vast kraak in ‘t midden van mijn vier.
----------------------------------------
stenen – zuchten
Zo springt bij ongeval zijn poort op - laat hij per ongeluk een wind
fij – foei
terwijl – omdat
mijn ziel! - mijn lief!…
Het bed
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 136 Het bed is de poort
Tussen Dromenland
En Doorsneeland.
Het doorgeefluik
Tussen eroderend verlangen
En erotiserende lust.…
Poort naar de hemel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.349 Hunkerend verlangen
drijft je naar me toe
in vluchtige wolken
van hemels genot.
Golven van passie
in een onmetelijke oceaan
van blauw en wit
sla je neer op mijn kust.
In heftige hitte
verdamp je je lust
als zweetdruppels
voor de brandende zon.…
Poorten van de leugen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.105 verontrustend geil
de krulletjes van jonge schaamte
bedekken nooit genoeg
het gulzig aanzien
van vuige gedachten
je ruikt naar Goddelijk
als marshmallows in het vagevuur
een ketting onttrokken aan broze onschuld
ween jij het wijwater brak
de soutane bloost een mufheid
werpt stof in oude poriën
de Liturgie tot odyssee verworpen
herrijzen de poorten…
IJzeren poort
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 529 Ergens bij mij in de laan
Staat een ijzeren poort
Mensen lopen voort
Maar ik blijf daar altijd staan
Als ik door de koude staven
Behoedzaam kijk of luister
Is het daar zo stil en duister
Alsof het leven ligt begraven
Ander loof groeit achter ‘t ijzer
En de wind blaast harder aan je hand
Als je hem doorsteekt naar die kant
Bovendien is…
Weerzien in de Poort
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 707 Wat allemaal wel niet bekoort
aan de wandel door de oude stad
mokum heb je nooit echt gehad
nu terug op de Oudemanhuispoort
Erdwin de mesjogge boekhandelaar
riep nog altijd ongeneerd
ja ja ziet hij is er weer
ha ha zeker net gepensioneerd
Om de hoek van de Staalstraat
zat de pianist op het terras
zag meteen dat ik het was
vroeg wat…
De blanke poort
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 370 Lippen lispelen een engelenbode,
een zacht en mijmerend verhaal
dat spreekt van levenden en van doden
in een andere dan mensentaal.
Rank en lieflijk zijn de klanken
die mijn zintuigen weer wekken
tot een staat van kunnen danken,
kunnen horen zonder spoorslags te vertrekken.
Wit als sneeuw is de welgevormde mond
die mij nieuwe sagen brengt…
De poort der levenden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 328 geliefden zacht
verblindend geuren
blanke bloemen
in de zinderende zon
een witte vlinder fladdert
bijna onopvallend
naar een volgende
toch heerst hier
voelbaar verdriet
van veel herinneringen
in treurige berken
die eeuwig lijken
mee te wenen
zwijgt bedrukt
een zwarte vogel
het beklemmend gevoel
begeleidt iedere stap
tot de poort…
De poort van haar weten
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 120 Ze doolde door geplaveide straten van het verleden
dwalend in het doolhof langs
verloren zijwegen van haar heden
bewust de beelden van vervlogen tijden
langzaam maar zeker vergeten
verder op zoek naar
de poort van haar weten.…
POORT VAN DE HERFST
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Roze herfstasters
ontluiken tussen vleugels
van dagpauwogen.
's Avonds strijkt de bij
in een fabriek neer, rust uit
van haar bloemendag.
De zeilboot vaart 's nachts,
straalt een rossige gloed uit;
thee met beschuit geurt.…
POORT VAN DE WINTER
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 264 Het gras aan de sloot
siddert even, is weer stil:
winterkoninkje.
De rat huppelt weg:
een spannend vluchtig balspel
in de verse sneeuw.
Ruzie van ganzen
geeft nachtelijke wijdte
galmende muziek.…
Poorten van de samenleving
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 verslindt alles
wat voor zijn maalgrage
kaken komt -
Maar zie,
zij hebben
het overleefd:
De stoppelige man,
de gerimpelde vrouw,
het in kleurrijke vodden
geklede kind -
Met in hun lege ogen
een wezenloze blik
en ondanks alles
toch een sprankje hoop
Staan ze hier bij de grens,
staan ze hier bij onze grens,
staan ze aan de poorten…
Poort van stilte
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 62 Pas dan opent zich een poort
die altijd open stond en staat.
Dan pas opent zich een venster.
Een venster in de tijd.
We zien een land waar niemand denkt.
Waar uitzicht inzicht is.
Hier daagt ons geboorteland
dat ons in diepe stilte wenkt.
Wanneer het water stijgt
tot onze lippen.…
Gelderse Poort
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Je mag
de natuur in
zonder sleutel
Je mag
er binnen
via dijken
die de rivier
tegen houden
stroom doen wijken
Ik ga
de lapjes natuur
bekijken
vanaf m'n fiets
kijk ik
naar plassen
waar vogels
zwijgend waden
of zingen in 't groen
Dag in, dag uit
zou ik
dit peddelen
in de Ooij overdoen.…
de poorten van de hel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 447 ik zag je aan
de poorten van de hel
mij kende je uiteindelijk wel
we waren samen
vaak in cognito, ik wilde
anders maar jij besliste zo
gewoon recht toe recht aan
ik droomde van intimiteit maar
liet me altijd in jouw volheid gaan
satan wacht op pegulanten
pas later wist ik je verhaal
jij had zovele klanten
ik brand met jou mijn…
VOOR DE POORTEN VAN DE HEMEL!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 69 Len Castelein
En omdat ik zo braaf stil bleef zitten
Kom ik door de poorten van hun hemel
En mag ik weer plaatsnemen!!…
Defloratie
hartenkreet
2.0 met 25 stemmen 4.300 De bloem
Een dieprode
Die ik bij haar
Mocht plukken
Die bloem
Een heel fraaie
Echt mooi
Van kleur
De geur
Aangename
Die ik toen bij
Haar opsnoof
Die geur
Heel erg lekker
Opend' een deur
De poort
Van de weelde
Via een pluim
De heuvel
De poort
Van haar liefde
Niet lan-
ger dicht
Speculum
Lonkend flamoes
Geslepen…
Neem de Tijd...
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 720 Onder de gewelven
van mijn gedachte door,
Struin ik van poort tot poort,
Om deze te delen,
Met zij die er weet van hebben.
Bewust te krijgen,
In het Hof van hun gevoel.
Vruchtbaar uit te laten komen,
Gevoed door wat ik aanreik,
De sleutel tot hun deur.
Passievol gedreven,
Met liefde geopend.…
Klaaglied van een gevangene.
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.010 Wee mij, nu de poorten sluiten...…
ladder
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 526 Langs de ladder
in haar kous
opklimmen
naar de jarretelles
die als een praalboog
de speeltuin
omspannen
...en reeds lonkt
binnen handbereik
de poort van het paradijs.…
De laatste
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 155 Er is geen zin
Meer in dit
Dichten
Ik ben gelukkig
Nu
Er is geen pijn
Om nog te uiten
Het gaat dicht
De poorten sluiten
Het gaat je goed
Veel goeds veel moed…