Alle inzendingen over Pruisisch

Als laatste bevel kreunde Schlieffen een van die echt Pruisische piefen nog: 'Deck mir den rechten...' daarna werd het vechten vermoorden, verkrachten en dieven. --------------------------------------------------------------- *Alfred Schlieffen (1833-1914)was een Pruisische generaal/houwdegen.…

Een Pruisisch groen van plant en bloem De wangen wrijft Hij vermiljoen De schilder maakt de ogen groot de vrouw ernaast een tikje bloot wat zalm roze en wit erbij (Hij rust niet door dit hels karwei) De draperieën hemels blauw Het detailleren luistert nauw Als laatste nog een laag vernis Nu ziet hij dat het echt…

Onder de felle, wrede zon gloeit vonkenspattend oogverblindend gouden graan tot aan de lage einder De strakke lucht van Pruisisch blauw staat als een reuzenstolp over de zee van blinkend koren dat rijst en daalt op windgetij Zoals in Pharao's tijd wijkt het uiteen, een diepe voor Wij gaan er goudbestoven door uitbundig roepend: Dag…

in jou schuilt een paladijn die mij staande houdt jij laat taalschoonheid ontspringen uit wat dat dan ook het slaat niet Pruisisch blauw kopergroen uit is geen stoffig filoso-vies geneuzel omtrent levensstijl nee jij maakt dingen bespreekbaar flexibele dat maakt veel duidelijk zonder al te veel poespas jouw insteek en inzet van steun…

Als de wolken zweven mijn gedachten langs Pruisisch blauw boven velden en wouden naar landen van fantasie. Over eindeloze zeeën blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeeën van kust tot kust.…

Als de wolken zweven mijn gedachten langs pruisisch blauw boven velden en wouden naar landen van fantasie. Over eindeloze zeëen blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeëen van kust tot ust.…

Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen Een stilleven een landschap een portret De wenkbrauwen van een vrouw Die zich sluiten als ik nader Het landschap waarin blonde kalveren waden Waar het weder van erbarmen In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand Toen heb ik nog een stilleven geschilderd Met onherkenbare wenkbrauwen…

Luchtig als wolken zweven gedachten Wit als wol langs Pruisisch blauw Of lichtend bij maanlicht in duistere nachten Wisselend van vorm bij warmte of kou Vluchtig als wolken zweven gedachten Door wisselend tij in het leven Als zonneschijn bij dagen of duister in nachten Door welk gevoel ook gegeven.…

Een lijn uitgesmeerd de zon brandt strepen geel in de plasjes tussen het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een…

saffraan kleurt de oogst van zonnebloemen de geur van nootmuskaat doet je naar huis verlangen ver weg in warme regens van salamanders, zeg je dronken van het land, het koren de bloemenhuid in Pruisisch blauw in de toppen van de bomen zie ik je wolkenkruin je voeten dansend op de golven ga oogsten, het koren is rijp kinderen…

naar Pünktlichkeit en Pruisische routine, naar koude baden in de Rijn naar alcohol en uren van morfine totdat ze eindelijk uitgezweet zal zijn. Maar vosje, laten we elkaar ontmoeten, in een bos op een warme donderdag in mei ik streel je haren, kus je sproeten en leg je vossenhoofdje gerieflijk in m'n zij.…

Het strand paarsig en zachtrood op het duin pruisisch-blauwe struiken wachtend op een schilderij. [4 juni 1888 Saintes-Maries-de-la-Mer]…

ruimte en maten aan mij toebedeeld In parten en kwadranten van tijd verdeeld Gedeeld tussen grenzen van hoop en vrezen Ze zijn niet meer of minder dan een sleur Van alle jaren wisselende seizoenen Die zich als de getijden verzoenen Door de verschillen in klimaat en kleur Als ’t langzaam herwaarts schuiven van wolken Zowel langs strakke Pruisisch…

Oei, dichter uit het Pruisisch land, jij schoot je tijd wel ver voorbij: waar boeken worden verbrand, zei jij, steekt men ooit mensen in de brand. Dichter, socialist en ook nog jood! Daar schrok de edel-Pruis wel van en stiekem wilde hij je dood. (We weten waartoe dat leiden kan.) Je hield van spot, satire, grap.…

De wensen die wij allen kennen in dromen Die in illusie vast geworteld in ons zit De wanen waarvan wij nooit los kunnen komen Van hoop op rijkdom en steeds groter bezit Zij bouwen kastelen van waterdamp en lucht Ontworpen met onze rijkste woordenschat Verwaaien menigmaal met ingehouden zucht Langs Pruisisch blauw in gouden rand gevat Zo…

landschap te ontsnappen die op kelims lopen, in Nederlands dialect praten naar Duitse liederen luisteren en Engelse poëzie lezen die 's ochtends eieren met spek eten onze lijven in westerse mode hijsen met vakantie over het continent naar het noorden vliegen om ons in stamlanden te laven aan muziek en kunstgalerijen en na terugkeer onder het Pruisische…

Nog éénmaal zou ik de witte zeilen willen ontwaren, scherend over het Pruisisch blauw satijn om, gezeten op die getaande duinen de gouden zon langzaam weg te zien gaan. Nog éénmaal mij in verliefdheid te verliezen en de tijd even stil te laten staan en mijzelf te vergeten in de betovering van ons samenzijn.…

Zij is een mozaïek van schijngestalten van de maan houdt krijgsraad in het eerste huis wapent haar waterdragers en ascendanten dan graaft ze zich diep in in de loopgraven van de taal schiet met metaforen om haar stellingen te verdedigen zwijgt Pruisisch blauw als de kanonnen spreken de landmijnen in haar blik zijn kromgegroeide uitroeptekens…

de bergen op te lichten de nacht, levendiger en kleurrijker dan de dag we vallen van het domker in het licht voorbij de paarse velden en de groene lucht de nacht hult zich in hallucinerende kleuren en hels kabaal de vallende duisternis brengt de verlossing dichterbij jouw sterrenhemels als voorportaal van jouw dood buiten kleurt de hemel Pruisisch-blauw…

Haar hoofddoek was pruisisch-blauw en heur haar vlas-geel; ook waren haar ogen blauw als fjord-water. Zij rook naar knoflook en spar, zij droeg laarzen en ging zeer zwaar en gauw. In het 'Hotel Lapland' zat zij bij een tafel aan het straat-raam: zij schreef 'n brief.…

Pruisische blindheid. Nationaal Socialisme en Rode Khmers. Birma, Eritrea, Syrië. Columbia, Tsjetsjenië, Kosovo, baardloze soldaten. Spartaanse zonnedrinkers van vijandelijk bloed, benijdenswaardige schildknapen van legerhoofden uit jungles, woestijnen, bergen en getto’s.…