Alle inzendingen over Reizen OR horizon OR toekomst

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ? wie de…

Ik kijk naar de horizon die niets verraadt van wat me wacht Aarzeling... maar dan besluit ik en kies een weg op mijn gevoel Vastberaden loop ik mijn toekomst tegemoet…

in strak blauw klaren gedachten verdwijnen schimmen langs heldere lijnen scherp tekent de horizon hemel contrasteert vandaag filosofeert over morgen toekomst is kristallijn in haar kleuren in het bouquet van haar geuren proef je hoe eeuwig moet zijn…

Warme kleuren reizen verder dan de witte eenzaamheid van deze dag. Een bevroren rivier in schaduwen ademt met een lach. Het ijs wil de vorm van de eeuwigheid wel kennen en de trage schaduw van de dood houdt nog vast wat gezien wil zijn en gehoord.…

Inwendig was Ik leeg - Mijn toekomst Gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden - Met een gebrek Aan weemoed En de moed Der wanhoop Streed ik zo Hard ik kon Voor het laatste Restje leven, Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Gebrek aan weemoed en een gesloten toekomst zijn de twee belangrijkste…

De weg en de wegen de wolken passeren het oog en de vlucht van het vliegtuig en de benen lopen die stappen en luiden op andere grond en andere tijden kijken uit naar waar deze weg op uitmondt…

De kracht van de verbeelding huist in mijn hoofd zij draagt mij met vleugels op de wind waait mij naar verre landen met gouden torens vreemde klanken nieuwe kleuren en ander licht naar verre kusten woeste zeeën en verstilde stranden met reusachtige bergen drukke steden en kleurrijke straten mijn verbeelding is breekbaar…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…

In de reis ligt de bestemming: de weg de wolken het water het zand de jungle de rotsachtige helling beweging is bestemming nu en hier het doel er is geen daar en dan.…

Dan wist ik dat je snel weer ging Naar weer een nieuwe bestemming Rome Parijs Madrid Milaan Pakte je al je mooie kleding uit En gooide je ze naast de wasmand Lag je je tandenborstel op de badrand Dan wist ik je blijft een tijdje thuis Totdat je uitgerust was en niet meer moe Dan waren er nieuwe verre oorden Waar je dan weer heen moest reizen…

we aanvaarden de reis leggen een lange weg in stilte af we vervlechten de beelden tot een onsamenhangend weefsel we zijn reizigers zonder woorden passanten zonder grond we reizen met gesloten ogen gekleed in weerbarstige huid en dan is er het woordenloos weten: we komen nooit meer thuis…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

Reizen met gesloten ogen, reizen zonder beperking, zijn verzekerd tegen financieel onvermogen ontdekkers van alle windstreken boeken nu een vliegvakantie.…

reizen is jezelf bewijzen dat je verder bent gegaan met wetenschap in je bagage al is 't voor een deel image is reizen toch een vleugje waan zelfs in je dromen kom je aan…

Ik zou willen reizen, heel ver weg Het liefst ver van mezelf vandaan Maar ik weet dat dat in geen een land zal gaan. Ik zou willen reizen, heel ver weg Maar besef dat dat niet kan Dus van dat reizen daar komt het niet van.…

reizen over de randen van de wereld om niet thuis te komen…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…

Zeehonden stromen als koelkasten over de bergen Voorbij zijn de groene dagen Eeuwig duurt de voortkabbelende stilte Eindig zijn de bemoeizuchtige vragen Ooit stond ik alleen, te paard onder de kraan Nooit was ik samen, maar enkel zonder hart De reis die ik heb afgelegd, heeft me gebracht naar natte gronden Daar waar het veen mij nog steeds…

het tomeloze water tilt de jongen op maakt hem los van de grond in de verte ziet hij zijn slaapkamerraam in miniatuur de man kijkt uit over het rusteloze water dat hem eens bevrijdde hij ziet door zijn enige raam naar de wereld een zeilboot zo klein zo ver weg…

Reizen over bergen en diepe dalen door ruïnes met kille massieve wanden dat haar ijzige gil opvangt als een echo. Haar weerkaatsing reist door mijn brein als een reflectie voor mijn gedrag dat is haar souvenir wat gaat als een jojo.…

Als je haren grijzen Is het tijd om te reizen. Om je blik te verruimen Zo vooroordelen op te ruimen Andere landen, andere zienswijzen. Want reizen Doet rijzen.…

Daar, ver achter onze horizon. Op zoek naar dat grote levensdoel, het verlangen waarnaar we streven. Onvervuld zoeken naar een grote liefde, die achter de horizon nog op ons wacht. Ja dan, wordt het tijd om stil te staan, en onze ogen uit te wrijven.…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Ligt aan de tint des gronds verscheiden verve, Hangt aan het licht der zon verscheiden aard Der mensen? Dán, o laat mij, laat mij zwerven, O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart. Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven. Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder…

Omdat ik aldoor zou denken dat het de laatste kan zijn, maak ik geen grote reizen meer. Ik doezel dicht bij huis wat rond, te voet of op de fiets. Naar de boswachter en terug. Meer niet. Misschien betrap ik de waarheid nog, die immers niet ver verborgen ligt, alhoewel oneindig diep.…

Landen bereizen met je lichaam de halve wereldbol rond zonder ooit te vinden waar je geestelijk naar zocht. Dan maar de andere helft rond? Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

mag het een onsje meer zijn een glas water bij het avondmaal een dorpsplein in nog ruwe stilstand pasgeboren, evenredig aan toekomst lukraak, lik op stuk, zoals verzilveren van late middaguren, niet te vergeten een gedicht, zodat flarden ziel zich laten nalezen, een vrachtwagen met panne, op de meest ondenkbare plek, verre reizen die…