Alle inzendingen over Reizen OR per OR trein

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De per spoor getransporteerde arbeidskrachten Zijn tezamen slechts een kleine vijf procent En nog meer beperkend nieuws werd er bekend In Flevoland geen treinen in de nachten De oplossing is klink- en zonneklaar Van nu af aan Libelle Zomerjaar…

Als ik levensmoe wordt mijn leven is voltooid ga ik eerst nog treinen reizen met de NS, 1e klas van Den Helder naar Maastricht van Roodeschool naar Vlissingen en op de terugreis ga ik op het knooppunt Utrecht in het hart van Nederland op de rails liggen zonder enige vertraging languit op het spoor liggen: eindpunt van mijn leven…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Wil men dus treinen vaker laten rijden dan zijn die straks ook even vaak vertraagd. Kwantitatief beslist een groot succes: Niet één vertraging meer per uur, maar zes!…

DEN HAAG - Per 2025 moet in alle treinen op het hoofdrailnet (intercity's, stoptreinen en de nieuwe Sprinters) een toilet aanwezig zijn. Dat schrijft minister Melanie Schultz van Haegen (Infrastructuur) woensdag aan de Tweede Kamer.…

Een wereldreis per vliegtuig, trein en schip: hoevelen zijn er niet die daarvan dromen? 't Moet heerlijk zijn de aarde rond te komen! Ik ben tevreden met m'n zonnetrip. 't Is lang geleden, dat m'n reis begon: al tijden reis ik jaarlijks om de zon.…

Voor de eerste keer Word ik herinnerd 60 jaar en meer Auto rijden, wordt gehinderd Wel kan ik nog rijden Naar Zwitserland Vermoeiende reis vermijden Treinen wordt mijn band Bij de spoorwegen begonnen Dat was mijn begin Reizen zonder bonnen Gratis en zonder pin Half geld voor de 60 plusser Dat nemen ze mij niet af Als kunstenaar en…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

allemaal onbeantwoorde vragen die ik probeer te overdenken met wat ikzelf heb meegemaakt iets dat bij me terugkomt in de trein het is dus niet altijd een voordeel een keertje 1e klas te reizen van Amsterdam naar Leiden en nog wel met een retourtje…

Wie veel per trein reist, weet wat hem bedreigt: Het is een lange zit en straks nog langer En daarom wordt zo’n reiziger steeds banger Dat hij trombose in zijn benen krijgt; Iets wat onze NS goed blijkt te snappen, Want straks mogen wij vaker overstappen.…

ik spoorde op het ritme van rangeren stopte en trok op tussen langdurig stilstaan met op ruiten de druipende regendrop zoals altijd zag ik in beslagen ramen je gezicht passeren in de talrijke stops riep jij alle namen van stations verderop ik veegde strepen maar je kwam niet dichterbij alleen je ogen keken met veel…

ik ga maar weer eens naar de Europoort tenslotte ben ik er geboren op zo'n korte dag mengt blauw zich met vuile strepen paarse proppen proberen nog wat te rekken iemand waarschuwt voor zakpeuteraars tegenover mij een man met brede neus hij houdt twee ballen in een hand en laat zijn vingers kraken een muziekje bereikt mijn oor…

groter gaapt het gat tussen trein en perron roepen wij bij vertrek nog woorden die flarden in de wind weldra door de wissels is het gaan een feit rest jij ginds op het door mij verlaten station en ik hier in het late uur treinen zijn er voor het vertrek de leemte tussen trein en perron voor de tranen…

dit is het triest relaas van iemand zonder onderkomen die bij een spoorweg aangekomen de laatste trein maar heeft genomen naar niemandsland waarvoor slechts enkeltjes bestaan…

zachtjes glijdend op de ijzers bij het afscheid van de nacht een handje vol nog trage mensen worden naar hun doel gebracht wel erg vroeg maar toch niet zinloos gaat de trein gestadig voort steeds maar verderop de dag in tot de morgen is ontspoord…

hij werpt zijn schaduw op het spoor schrikt van het koude ijzer en één seconde wijzer maar voor hoelang..?…

Nee, ditmaal was ’t geen wissel die kapot ging, geen manke rails, geen pech door blikseminslag, geen staking die nog duren zou tot dinsdag, maar omdat men op geitenjacht slechts bot ving. Een kleiniggeitje, zegt u ? Zulks gebiedt dat ik u toevoeg: “Nou, dan spoort u niet !”…

ter hoogte van de Dijksgracht in graffiti op een transformatorkast het hoofd van een opblaasdame in frivool pink…

De trein reed als een lang lint door kant ene de van slingerde en bergen de van de berg naar de andere kant. ,denken je zou hand de aan Niks maar bergen horen in een polderland niet thuis .slingeren te niet ook dan behoren treinen en Bij nader inzien waren er geen bergen, trein een altijd nog er was wel maar die aan de bergen deed denken.…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

nooit ergens zoveel in onbruik geraakte stukjes spoor gezien als onlangs in Frankrijk restanten van idyllisch gelegen lijntjes van weleer waarover moeder natuur zich met liefde ontfermt sporen van oxidatie op vermoeide rails geven kleur aan woelige geschiedenis van jaren her... in het oude stationsgebouw van Vers dat in gebruik is als…

de zomer moe van zonuren wacht op afscheid het verval nabij krijgt straks het wit van jouw huid zijn seizoen in de lange langzame trein naar morgen gaan wij als ongewisse reizigers teloor in de tijd op elk stopstation raken wij eenbeetje in onszelf verloren…

een krantenjongen met grote haast wil nog snel even op de fiets diagonaal tussen de gesloten spoorbomen door... de inkt is nog nat het nieuws vers doch de lezer weet van niets…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…

Op weg naar huis de trein is streng 'sssst' staat er op het raam mensen komen binnen, kijken lopen door een dame gaat wel zitten bellen, ziet geen 'sssst' hoort geen 'sssst'' praat haar weg, mijn weg de hele stilte weg…

Klakken van hakken Duizend gezichten nee meer dansen langs je heen Duizend bestemmingen Ieder een ander thuis Hier kruisen onze wegen Duizend mensen nee veel meer Als we nou mailen dan hoeft het niet meer…