Netgedichten

netgedicht (nr. 13.031):

afreisgedicht

de zomer moe van zonuren
wacht op afscheid

het verval nabij krijgt straks
het wit van jouw huid
zijn seizoen

in de lange langzame trein
naar morgen gaan wij
als ongewisse reizigers
teloor in de tijd

op elk stopstation
raken wij eenbeetje
in onszelf verloren