Ik plooi me naar je kreukels
je ochtendkreukels zijn me lief
net als je zwoele morgenstem
die uitgeslapen woordjes fluistert
in mijn nog nachtgevulde hoofd
met half ontloken ogen
zie ik lachrimpels groeien
en met vrolijke zijwegen
de kreukelzone vergroten
plagerig strijk ik ze glad
al duurt dat vaak maar even
zodra ik je een tel verlaat
trek jij weer in de plooi
de vouwen tekenen je gezicht
levendiger dan een biografie
je ooit zou kunnen schetsen
gelukkig
want het liefst
lees ik je in braille
Geplaatst in de categorie: liefde