Alle inzendingen over Rijswijk

Kende ik je enigzins dan had ik nog begrepen hoe je me bezig hield vandaag en hoe ik naar je verlangde. Ik ken je niet en toch was je naam op mijn lippen. Brandend. En ik wilde om je roepen, schreeuwen dat 1000 gedichten dit gevoel nog niet vangen kunnen. Kende ik je enigzins dan had ik dat begrepen. Maar ik ken je niet. Wat…

Tussen Dante en Cobbenhagen, Van Esplanade naar Koopmans en terug. Als ik je maar zie vandaag. De campus vol met werk en vlijt maar ik zie nergens jouw ogen En ik hoor nergens je stem. Is het dat ik eenzaam ben? Ik zal blijven pogen zoeken naar je lieflijkheid. En zo loop ik traag, Want liep ik hier vandaag te vlug Dan zou je nog vervagen…

Ik had het al zo vaak gezegd, maar luisterde maar matig. De eindstreep loopt niet over, loop je ook niet langs, mijn ik. Mijn ogen op de lippen, niet de woorden, niet de spiegeling van een of andere ziel. Oh ik, waarom wilde ik niet luisteren? Het gat waarin ik liep, niet viel maar liep, was donder, dender, duister. En de stank van vleermuis…

Blauwe zee Blauwe lucht En de haren, zo de manen. Rimpels op het strand gelegen, Water vegend langs de rand. Zij draaft voorbij. Met haar de wind, Die al tijden, uit noordoostelijke richting, aan het naderen was. Daar een schep gelegen, In een kuil die voor haar gegraven is. Nu slechts nog een plas, Door hoeven uitgeslepen.…

Beheerst doch vol emotie, de kwast op het doek neergesmeten. Strepen rood met geel en blauw. Primair, zoals de lucht. Zoals ook de liefde van een vrouw. Zullen we samen eten? Dan geef ik je mijn ogen lief. Dan zie jij dat wat ik zie: Strepen rood met geel en blauw, tot regenboog geslepen. Primair, precies zo jij en ik.…

In het ritme van de trein ben ik vertrokken Volle zalen, powerpoint en koffie koud Zo koud, uit de automaat gekomen Ik die hier zit dag te dromen Groei zo langzaam oud Grijze sokken…

Rug aan rug gezeten. Verbonden door kabels Van goot naar goot gespannen. Spanning Op het scherm te lezen. De vreemdeling door bevreemding aangerand. Een droge boterham Met zand. Zij schuurt de maag Met knopen.…

De ogen Gericht op de verte Terwijl de botten rammelen En het vlees scheurt De geur van brandend vlees Die op de ogen slaat En tranen maakt Zo zwaar als lijken in kasten, Lijken in kisten. Mochten wij Jou begraven, Liefste vriend van mij, Wat voor broodjes smeerden wij? Wat voor liedjes, Wat voor bloemen? En meer nog dan dat alles…

Peterselie Fijn geknipt En daarna in de soep verdronken Is Mooier nog dan jonge sla, Mooier nog dan jonge sla.…

Heren van de foute dagen Kijken Niet meer op of om, Maar neer. Lucht van lijken Komt in vlagen. Oh ontzie, Ontzie mij, heer.…

Weer tot water geworden En de druppels aan de neus gehangen Heb ik haar gezien, zien staan, zien lopen. Mijn mond viel open. Stromen regen aan mijn voeten. Natte sokken in schoenen nat. Haar gympen klikte niet Klakte niet. Liep ze daar. De teksten van liedjes In mijn hoofd gefloten. Als lava van een vulkaan Aan haar gegeven. Heel…

De hoed afgezet En dan ineens kale plekken Tussen het behang en resten verf op de muur Van pakjes Marlboro die verdwenen, Rituele slachtingen op de tegelvloer. Het echoot scheldwoorden Met wortels in de stamppot gesmolten. Dan rest de achterstallige huur. Gekken Onder melancholie geplet. Kaartjes, briefjes, foto’s: De herinnering aan…

Punaises op de stoel gelegd Zo voelde ik Voelde ik te leven. Meisjes die geen kusjes geven. Mannen vragen om een zoen. Mijn hoofd in de wolken gestoken: Zo sompig, donker, nat. Met wijn als grote vriend genomen Had ik altijd zat. Was ik altijd zat. Nee dan de liefde Die zich aan het oog ontrok. Met kaarsen die de weg verlichte.…

Je bent alles. Van watermaker tot houtsnipper. Kinderen op straat met hun hand op het hart, smelten in de zon en zingen UB40 mee dat klinkt, stuitert, op klinkers. Drie kleine vogels vallen uit de boom, die Anne Frank ooit nog bekeek. Tranen in de hemel; een akoustische gitaar die galmt. Op het grote scherm, vanavond, de zonden van…

Scherpe stokken En een mes in de la; Wapens tegen mezelf. Gevangen in een kerker. Een kerker met een put. Ogen dicht. Donnie op de wip Alsof hij in Belfast is. Het is de verbeelding maar. Ja rozen hebben doorns. Dat is geen nieuwigheid. Toch heb ik ze tot bloedens toe gestreeld. Het geluid van een rivier nabij. Een andere maan lacht…

Remos, Rami, Robilo. Bergeijk tot Grave, waar is de God van luduvudu? Stenen geworpen van huis tot aan de slijterij terug in bochten, terug met golven. Oracle staat al dagen open. Maandagmiddag, Dinsdagochtend of eventueel iets later in de week. Remos, Rami, Robilo; God van luduvudu, Wanneer volgt u de stenen van slijterij weer naar huis…

Tien, misschien wel twintig, dozen. Vol troep, vol leven. Uit de kofferbak, naar boven. Uitpakken. Het zwarte gat van de verhuisdoos; allerlei spullen kwijt. Spullen in de kast gezet. Dan die nieuwe vriezer. Die heimwee niet bevriezen kan. Hengel hier neergehangen, maar de oude stek nog niet vergeten. De oude stek. Ingepakt…

De ochtendzon wijst naar groen in bomen, wijst naar gras. Zij lacht door nevelvelden en zingt met vogels. Zij reist van dal tot hoogte in gezelschap van de wolken. Haar taal niet te vertalen. Haar wegen niet te volgen. Tot haar dromen, van een zoen. In die zachte ochtendzon.…

Overvlogen. Vleugels van vissen, die wonderlijk zingen op rotsen: "Kom tot mij" En dan de reflectie die op of net onder het water rust; daar het zonlicht kust tussen waterrijders, lelies en verdronken seringen. Tot hij zachtjes zucht: "Ik zal je missen". Het is niet gelogen.…

Een soldaat die met de buffels danst maar met geweer en bruut gezicht op mensenharten mikt. Zijn liefde in zijn land gelaten. Gelaten nu op zoek naar huis. Gebalde vuisten soms op tafel, Bij het ontbijt de koffie lauw. Het vuur laait op. Ruis op de achtergrond. Woorden die geen zinnen maken. Een dolle hond die wonden likt. Deze soldaat…

In de mottenballen: Smoking, Vers geperst Uit oranje appelen. Door de prins nog zelf gesigneerd. Dagen in de regen gehangen, Maar nog altijd zoeter Dan de zoute druppels Die hij op zijn schoudervulling droeg. Het was een lange avond en in open portier vroeg zij de eeuwigheid; ze kreeg de avond. De tragedie van de zwarte strik. Die…

Het hoofd tegen de verwarming gesmeten. Tranen als stukken chips over de vloer. Leegte. Als de wereld stil zou staan, en de vader neer zou dalen, dan pas zou, van stof tot stof, verdriet bedaren. Vergeten zijn. Het is als weten dat je niet meer weet of als voelen dat er iets ontbreekt. De wind die langs de ramen blaast heeft de herinneringen…

Eindeloze nachten. Het ritme van depeche mode met het ritme van de liefde, gemengd als ranje in een bierglas met een rietje. De gier, op het halve hek gezeten, heeft zijn vrouwtje gelokt met gekrijs. Slagroom. Formally known as Boogie Woogie. De gier heeft zich al vol gegeten. Dan het konijn. Dat konijnig langs het prikkeldraad huppelde…

Druppels door hemd gedrongen en langs het lijf gelopen, walm van zachte kaas met bier. Vinger aan de pols. Vier handen op één buik, terwijl hij stapvoets aankomt, en afvalt. Zij valt hem af. Of hij niet eens anders zou kunnen. Haar vraag in zijn knieholtes geworpen. Op zijn knieën gedwongen. De schaafwonden. De knie ligt open, zoals vroeger…

Nadat hij met zijn vuist op tafel had geslagen en daarmee de bodum glazen om zeep geholpen had, mompelde zij met de tong van haar moeder: krijg de mexicaanse griep... Olé.…

Hard maar honingzoet en toch nog wijs als oude man die zich net weet te bewegen met een stok. Een lange stok met zilveren knop, die glimt in de zon. Een reflectie of spiegelbeeld van vrouwen die verdwenen. Een echo van het tikken van de stok. Het tikken van een klok. De tijd vloog, maar is altijd gebleven. Zo ook het leven. Tot…

Koning van het woud Een vacature op een website Tussen banners te lezen. Zonder wroeging, Of slag en stoot, Heeft hij zijn brief ingezonden: Werkervaring – Tarzan of the jungle.…

Glooiend, Heuvelachtig Landschap. Van dode hoek Tot stille bron. Heide dat aan de enkels jeukt En zand dat in de schoenen kruipt. Fiets de trappers rond Naar het volgende terras. Waar de koffie lauw En de salade warm Naast een pakje peuken wacht. Gedeelde smart Blijft gedeelde smart. Zo ook de zadelpijn. Lucht van dennen En parelnat…

Kindermeisje, lief. Jouw adem is op de hemelvaart Tussen auto’s langs ons heen gevlogen Met vleugels vers in plastic, Zijdezacht. Laffe dader die met bloed aan de handen rustig is doorgelopen terwijl jij met je laatste zucht nog fluisterde: “wie let er nu nog op de kinderen?“…

“Vuur aan bakboord”, Schreeuwde de matroos; Nog niet bekend met vuur en vlam. Zijn kapitein brengt hem advies: “Bestier en laat beklijven. Vergeet de vlammen en kies het ruime sop.” Een stilte met de adempauze, Maar hij vervolgt met zijn ‘wear sunscreen’: “Soms brandt alles om je heen, dat kun je niet vermijden, maar laat dan desalniettemin…