Alle inzendingen over STILTE OR CHOREOGRAFIE OR BOEKENWURM

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik dans in de druppels van mijn tranen, een choreografie van pijn. Fel de akties van mijn daden. Koud, oergevoel van mijn binnenzij. Voel ik hoe zwaar mijn oogleden hangen? Hoe ik niet zie de film van Harlekijn? Hoor ik hoe dicht mijn oren klappen? Het missen van zang, van zonnenschijn?…

ik dans geen poëzie de choreografie is mij iets te subtiel tutu in slanke passen de echte hoge hakken staan me niet wel spijkerbroek en gympen soms vreemde woorden om mijn schrijfsels op te pimpen maar in decors leef ik me uit beluister deze herfst mijn vogel voordat het winterse voor even alles sluit…

ze had zo haar eigen choreografie limieten in tijd een rekbare spanningsboog voor overmoedige werelddagen zij liep de kilometers waren haar beloning zij voelde zich koningin met de mooiste onderdanen showde haar elegante energiek dansende stijl in lichte tred alsof het haar altijd voor de wind ging vermoeidheid lag te rusten…

Bedek de ogen met zijde, de oneindigheid staat er vol van, daarin verdrinken beelden in stromen tranen, die ons besprongen , verlaat de kuise wil, waaraan je bent ontkomen in een achteloos gebaar, de choreografie van een gefascineerde beweging, beloften gevoerd met zachte woorden, een dans die leeft in mijn verstrikte handen.…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

iemand zoekt het hogerop gebruikt daarbij de witregels als handig opstapje bovengekomen springt hij behendig achter de volgende pagina... wanneer ik het boek met kracht dichtsla blijf ik achter met een schuldgevoel…

Kolderiek periodiek (nr.29 uit een reeks van 100) Een goede boekwinkel onderscheid je van de Slegte...…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

op literaire lekkernijen hier kan boulimia perfect gedijen en springen lettervreters uit de band ik smul in dit driesterrenrestaurant mijn favoriete plek in de contreien de hemel is, etage na etage aanwezig in het centrum van de stad van huis, maar thuis gaan vergezichten open je kunt er kijken , kijken ... en dan kopen hier heeft de boekenwurm…

ik heb de muziek van wolken gehoord zij vertolken in dans en kleur de partituur van wind spelend als kind na het slapen in de choreografie van een rode zon in het vroeg van ontwaken om later de stralen met een prisma te breken door vallende regen tot een expositie van bogen met kleur in het decor van leven heb ik die muziek…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Choreografie in het fundament van angst, het falen een trein net niet gehaald, mand vol lege eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, gevlucht voor zinnelijke verhalen, door de stroperigheid van een droom te dwalen in het slijk, voor een spoorboom die nooit open gaat, verbeeldende ideologieën van de straat, talrijk de als klinkers…

bewegingen lossen op in wegstromen naar het verdwijnpunt ik heb ze mijn ziel gegeven in een nieuwe choreografie van leven waar vroeger uitwaaieren geen netvlies prikkel meer gaf bleven kleur en muziek een sterk verbonden herinnering met schaars aanbod bracht het tot een ongekend fenomeen vandaag is alles drie d en wordt…

~~~ met sierlijke danspassen zweef je door de bossen jong blad dwarrelt speels rond je gracieuze verschijning dartel als een wervelwind beroer je de uitgestoken takken vrijmoedig blaas je het lentegroen tot een vrolijke choreografie warme briesjes tover je tevoorschijn gevuld met hete zomerse beloften jij laat je niet vangen door…

Het is een spel in Sierlijke passen; De danser danst zijn Choreografie. In duale Lijnen danst hij met Zijn danseres figuren met Een bekoorlijke fantasie. Muzikale noten ergens Sterft een zwaan aan Een zilverkleurig meer. Met een pas de deux wordt Beklonken dat liefde leven Danst met muzikale eer.…

De choreografie van angst, het falen, een trein net niet gehaald, mand vol eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, uiteengespat in zinneloze verhalen door dezelfde droom te dwalen, voor een spoorboom die niet open gaat, vandalen op hoek van elke straat, zo talrijk als klinkers met een hetzelfde gelaat zo blijven ik hangen…

nog was het droog op blonde hoogte maar druppels holden achter elkaar aan en slierten in het snel naar beneden gaan water in je nek je lachte schudde miezer in het rond op de draaiende beweging als hond de warme bui gaf je een tweede huid die als gegoten zat waarin jouw waterpassen tot op de millimeter pasten in de choreografie…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

had iets met wit ik prefereerde zwart als sterk contrast jij lichtte op waar je ook kwam scheen altijd het tintje meer in blik en lach ik donkerde samen in kleine groepen die zonder veel woorden tot elkaar werden geroepen jouw vluchtigheid was vrolijk van aard die in passeren blijmoedigheid met warmte opschaalde in de choreografie…

een vleugje blauw wat wit en grijs een warme wind waait door mijn fotoboek geen palmen en heet zand of bikinimeisjes op het strand van verre oorden in eigen woorden vertellen mijn plaatjes het unieke verhaal van deze zomer waarin jij de hoofdrol speelt het licht verdeelt en zelfs de choreografie ongemerkt van mij overneemt…

je streelde met voeten de grond terwijl je ogen dansten in een eigen choreografie lichaam en handen hun aparte ritmiek verkenden in mystiek een brok beweging in ongekende vitaliteit ontdaan van de kluisters gewoon en tijd vrij met een lach in de kracht van een gelukkig bestaan vol overtuiging dat jouw vat geen duig zal misstaan…

natuurlijk zweefde jij niet wel dansten je voetafdrukken op het zand in een choreografie van zee en een warme zomerdag die golfjes transparant het strand opbracht waar zij en passant de sporen wisten van wandelaars en mensen aan de kant je hebt de ruimte waar jij zeegezichten schrijft tot mystiek decor verheven ook schepping…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het heldere Kaarslicht vanavond Stille getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

tijdens het plastificeren van kilometers cola en een knetterende ruzie gaan mijn gedachten uit naar Kameleon Ahoy verjaardagscadeau van zus en zwager toen ik tien werd of elf het begin van het proces dat leidde tot de status van boekenwurm via het verdwenen parelsnoer met Pieter Pikmans het zeegat uit Okke Tannema wiens vader alcoholicus…