Alle inzendingen over Samenspel

wij speelden heel spontaan in kleine vrije kring een vriendelijk gevaarlijk spel van vrolijkheid met lege glazen en kusjes op de mond maar later hebben jij en ik de kring de kring gelaten ieder ander speels gemeen buiten ons samenspel gezet speelden wij alleen zachtjes stelend van elkaar in lachend glasbezit…

ze keek om zich heen zag een wereld vol onbekenden zelfs de kleur van steen wilde zich niet meer aan haar kennen ook beweging had zijn natuurlijke souplesse verloren in een afacies samenspel brak de realiteit in slecht passende stukken uiteen ooit hadden kleur en geur in harmonische balans met de tijd het bestaan van talloze…

ik kom thuis te vaak de verkeerde woorden tegen in ons samenspel vooral het woord moet heeft een veel te hoge gebruiksfrequentie in breekpunt zijn dat doet de sfeer geen goed mijn tegenzin kleurt de moeite om een en ander uit te leggen dus valt er stilte en die wordt steeds meer fundament voor nieuwere discussies over hetzelfde…

Ik voel jouw warme handen trillen als jij mijn naakte lichaam betast ik streel jouw mooie ronde billen en jouw hart houdt het mijne vast Onze zoete lippen proeven elkaar het bed ontvangt ons met open armen onze ogen hebben overal oren naar vooral om elkaar op te warmen We voegen de daad bij het woord een samenspel van verlangen en lust…

Het gaat vandaag om snelheid en vermogen De motor waarin damp wordt opgezogen Het samenspel van zuiger en bougie De geur van brandend rubber en mazoet De roffels van de paardenkrachten klinken Er wordt nog wat gepoetst: het chroom moet blinken Er stroomt een sloot benzine door het bloed De chaos is zo ongeveer compleet Het rondemissje schikt…

De afwegingen van het door een samenspel gevoeld vertier; maakt de vriendschap tussen mens en dier één van de betere maatschappelijke verenigingen. Zo is de beschikbaarheid van het paard al sinds het begin van de mensheid zijn gewicht in gouden hoefijzers waard.…

Zet de sluisdeuren open naar mijn gemoed het samenspel is begonnen beleven we het firmament zeven maanden lang is de strijd weergegeven overal kwam ik mijzelf tegen soms midden in een gesprek lang was het eigenlijk niet als met blote voeten op een koude vloer ging ik afgedroogd verder heerlijk fris en opgeladem daar eindelijk te zijn…

de woorden zijn gewikt gewogen op emotionele kracht indringend exploderend zelfbescherming torderend tot de eigen willen zijn geknakt maar in het blad beweegt de egel op zijn pad voedt de jongen die zij heeft gehad in zorg en samenspel hun opvoeding ging snel de massa is weer klaargestoomd door leiders dromen en bedrog zij is bevrijd…

Joost Zwagerman; 1963-2015 Als één van de Maximalen* streefde hij naar meer vitaliteit in onze poëzie levenskracht die van de strofen mocht druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht In 't slot van jouw leven de afronding reeds waar nabij was jij overtuigd steeds minder aan het wikken en het wegen Gewaardeerde poems in samenspel…

Hoe belangrijk is het je mening te uiten in tijden van spanning en oorlogsgeweld; hetgeen je van mening bent als een samenspel van woordbeelden op papier mag worden blijven verteld. Het vrije woord tegen de repressie.…

verwoordt de hemel het wit een stille traan waar sterren bloeien in de nacht en rond de maan waar zonlicht lacht pluk ik een wilde edelweiss daartussen laat ik de klaproos stoeien in een jodelblij bestaan zal ik de mooiste bloemen plukken want liefde mag uit vreugde groeien vooruit geblazen door de wind de lach van een kind verbindt het samenspel…

drum en sax die iedereen zijn eigen weg aangaf vibreerde mee met de trompet die juist een hoge c had neergezet en rustte in de altviool je lichaam was hun melodie je stem de dirigent die ook het eigene van hun muziek erkent met ogen en woorden hield je hen in toom het was de toon die jazz deed spreken in eindeloos lang samenspel…

view die de hardheid van de wereld al vaak aanschouwd had in confrontatie de wind was niet mijn vriend in zijn ongedurige nieuwsgierigheid waar ik ook schuilde hij volgde met hem stof van te licht bevonden wegen die met verstikkend vocht juist de stralend warme zon blokkeerden die mensen vereerden in de slachtofferrol van dit samenspel…

de klavieren poetsen op weg naar een kleurige klank om de verwachting na te bootsen die in een ritmiek van noten tot opluisterende vervolmaking leidt waar zij weer op haar beurt na enig tijdsbesef de verte bereikt en na ontmoeting met het einde van de ruimte liefst zoals het mij bekoort mijn gehoor vertelt dat het grootse samenspel…

Samenscholend op het speelplein spelen skeeleraars vaak samen Om te keten op hun skates scholen ze samen voor de ramen Leren ze ook samen spelen door te skaten op het plein Speelt het steppen ook een rol terwijl ze ketend samenspelen Skaten is een sport en skeeleren een spel voor op het plein Samen skeeleren en steppen…

lieve kleuren passeren zonder naam totdat geluid en licht knipperden in het volume hier ben ik van een eerst herkennen waarin kleur contouren tekende pas later kwamen daarin geur en geluid in het proberen en imiteren van mama haar ogen en warmte waren het thuis in jouw leven dat in liefde vorm werd gegeven met het intensieve samenspel…

verdrinken Aanzwellingen van gevoel volmaakt Uitstromingen van wondere klank in de diepste ziel geraakt Dromend op muziekwolken drijven Klankenrijkdom in volle kleur momenten van eeuwig blijven In vergetelheid verlangen waaiend in lichte geluiden door golfjes klank gevangen Tonen stromen zachtjes door de lucht vervoeren harten in samenspel…

de regenboog ontrolt zich net binnen je gezichtsveld dominerend getekend tegen een onbestendige horizon gemarkeerd en ingesloten door grijs-zwarte wolken slechts gevormd door hun overvloedige lading bevochten door de zon ruimte prijsgevend voor een kortstondig samenspel gebogen als een lans met een overvloed aan kleuren eeuwig verankerd…

omdat het functioneren in een groep andere en meer mogelijkheden geeft zonder de dwingende drang van continuïteit waar hechten zonder vertrouwen geen of weinig resultaat geeft in overleven bij samenleven omdat de lont altijd te dicht bij de hand is nog is de mens steeds bezig met goed beter en best en heeft hij dit subtiele samenspel…

Wonderlijke melodieën bespelen mijn gedachten ze zijn als vreemde klanken die vals noch zuiver zijn harde noten worden gekraakt in de nachten en als het dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd…

Hoe groeide samenspel van oor en tong! De mensen vol vragen hielpen elkaar te speuren naar de hemelse Kunstenaar, schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong. Steeds vorst men die onvatbare muziek, geeft haar sterker geluid, grootser vertoon om te reizen op een "gemaakte wiek." Vaak wordt zij hernieuwd, begeleid door hoon.…

Er ontspint zich een samenspel van melodieën, passend in een gemoedstoestand van parodieën van grootheden in wier voetsporen wordt getreden niet beseffend dat er een verloren race wordt gereden Bij de eerste toon worden melodieën opgeroepen Geen noot om zich erop te kunnen beroepen De blikken rusten tussen afhangende takken van bomen die…

Gebaren en woorden een samenspel van taal. Een harmonieuze opmaat, zo geluidloos muzikaal.…

Het jaar is nog niet echt begonnen Want er is nog geen kabinet Het nieuwe kabinet Wordt een meesterzet Een zet Een duw vooruit Met een nieuw geluid Een samenspel Opgewassen tegen Elke rel in de Tweede Kamer Waarbinnen de minderheden blijven zoeken naar de mogelijkheden Om hun plannen In te voltooien In het midden wordt geïnvesteerd Die…

Luisteraars hebben ijverige oren, die met ontvangend hart samenspelen om het hele wezen te bekoren. De kunst der muzen doorstroomt ieders brein, verwekt in het bloed inwendige koren, gelijk edelste, welluidende wijn.…

Aanvaard de gift van lijf en energie De dunne bandjes houden dapper stand De zwaarbevraagde spieren staan in brand Het samenspel van ham en kuit en knie De rug kromt zich wat ronder op de fiets Het onderlijf schrijft haast een manifest Het bovenlijf een schaduw van de rest De wind, de weg, de ijver, verder niets De benen lopen vol met heilloos…

Maar nee, oneindig golft de dorre zee, niet één oase of een B&B Maar Jan ziet heel die droge kwelling niet, versmolten met zijn truck hoort hij tevreê het samenspel van zuiger en bougie…

wij hebben in de loop der tijd zo onze eigen muziek gemaakt met kleine vingeroefeningen leerden wij vertrouwelijk met de instrumenten omgaan maar van enig samenspel was nog geen sprake wij vorderden in quatre mains en lieve duetjes het echte werk leek ons nog geen pretje zo zonder dirigent wel leerde hij ons de lach en het plezier…

mis de scherpte van mijn woord de spitsvondigheid in 't schrijven waar er ooit gevoel lag in poëzie kan ik nu slechts twijfelen over hoe ik er nog één draai aan kan geven -zonder driehonderdzestig graden te draaien- Trouw blijvend aan mijn gedachten wil ik mijn gevoel niet dichten doch openen als een ontluikende vlinder in een passioneel samenspel…

een zinderende stofwind En daar op de krakende veranda stond hij De oude man onder een vale hoed hij doorleefde de blues en tergde zijn geliefde banjo snijdend zuiver, ongewoon gewoon Aangezogen door zijn solo werden gevoelige snaren geraakt meerdere stemmen gevormd tot een volkomen harmonie zonder regie, zonder bindingen Een virtuoos samenspel…